Τώρα επιστρέφει, χαρίζοντάς μας ένα νέο έργο που θεωρώ πως εξελίσσει ακόμη περισσότερο στο χαρτί την αρμονία των λέξεων και των συναισθημάτων, αναπαράγοντάς τα σε ένα όμορφο λογοτεχνικό ταξίδι.
Από τις πρώτες ακόμη σελίδες του γίνεται αντιληπτό πως «Ο πόλεμος των πολυκατοικιών» είναι πλασμένος με πρωτοτυπία, τόσο σε σύλληψη της γενικής ιδέας όσο και σε πλοκή. Κι αυτό, γιατί ο συγγραφέας καταφέρνει να «παντρεύει» με την πένα του στοιχεία ανόμοια, όπως τη φαντασία με την καθημερινότητα και το δάκρυ με το χαμόγελο.
Στο σύνολό της βιώνουμε μια θελκτική ιστορία, όπου οι ένοικοι δύο πολυκατοικιών μπαίνουν σε έναν ιδιαίτερο πόλεμο. Αιτία; Ένας όρος των καταστατικών τους που δηλώνει ρητά πως σαν κατοικηθούν όλα τους τα διαμερίσματα είναι υποχρεωμένοι να έρθουν σε σύγκρουση με την γειτονική τους πολυκατοικία.
Ωστόσο, αυτές οι αντιπαραθέσεις δεν έχουν ως αποτέλεσμα μια βίαιη σύρραξη με νεκρούς και τραυματίες. Τουναντίον. Ο όρος είναι σαφής:
Αυτοσκοπός τους θα πρέπει να είναι στο πως θα κάνουν δύσκολη τη ζωή των αντιπάλων, μέσα από πρωτότυπες φάρσες, γεμάτες από παιδική δημιουργικότητα. Γεγονός που, όπως αποδεικνύεται, τους φέρνει αντιμέτωπους εκατέρωθεν με αναπάντεχες εξελίξεις.
Κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης ο συγγραφέας κάνει παράλληλα και μια ενδοσκόπηση στην εκάστοτε προσωπική ζωή των πρωταγωνιστών, μεταφέροντάς μας γλαφυρά τόσο τα σκοτεινά μυστικά τους όσο και τις προσωπικές τους χαρές.
Έτσι, στη ροή του μυθιστορήματος «Ο πόλεμος των πολυκατοικιών», γινόμαστε μάρτυρες συγκινητικών καταστάσεων, αστείων γεγονότων και πρωτότυπων αντιποίνων που προσφέρουν στον αναγνώστη μια εξεταστική ματιά στις ψυχές των ανθρώπων της διπλανής πόρτας.
Θα αναρωτηθούμε για τις ζωές του επίμονου αποστολέα των ερωτικών γραμμάτων και του συγγραφέα που κυνηγά την έμπνευση.
Θα αποζητήσουμε την καλύτερη μοίρα για τους φοβισμένους ένοικους πρόσφυγες μα και θα θελήσουμε να μάθουμε περισσότερα για τον παράξενο θυρωρό με τη χαρισματική μύτη.
Θα συμπλεύσουμε με τον κατά φαντασία Καζανόβα και θα ξορκίσουμε τους φόβους και την μοναξιά που διακατέχουν ζευγάρια τα οποία έχουν φτάσει στο τέλμα, γνωρίζοντας συγχρόνως πλήθος νέων εκκεντρικών πρωταγωνιστών που προσθέτουν το δικό τους χρώμα σε αυτό το λογοτεχνικό μοτίβο.
Άραγε ποιοι θα είναι οι νικητές και ποιοι οι χαμένοι αυτής της φιλονικίας;
Καλή σας ανάγνωση!
Το μυθιστόρημα του Πρόδρομου Doe, Ο πόλεμος των πολυκατοικιών, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. Βρείτε το βιβλίο εδώ.
Στην περίληψη λέει:
Παραιτημένοι συγγραφείς, αιωνόβια δέντρα με τη μορφή γυναικών, δραπέτες της επαρχίας, οικογένειες των φωνών/των σιωπών/των απόντων, καζανόβες με εκλεκτές φανταστικές φιλίες, θυρωροί με χαρισματικές μύτες, ζευγάρια που έχουν απαχθεί από τη ρουτίνα, εραστές που ντρέπονται τη διαφορετικότητα τους, πρόσφυγες που φοβούνται το άνοιγμα μιας πόρτας, κορίτσια που πρέπει να αντέξουν τη νύχτα για ακόμα μία νύχτα, βαρετές καρικατούρες εμπόρων, μυστήριοι Γάλλοι που δεν είναι Γάλλοι, αδιάφορα αγόρια που συντηρούν στον καταψύκτη την εφηβεία τους καλοδιατηρημένη, χήρες όμοιες απάτητα κάστρα, τερματικοί σταθμοί όχι – και – τόσο ένδοξων οικογενειών.
Καλό μείγμα για να φτιάξεις ιστορίες, να γράψεις ένα βιβλίο… να κάμεις έναν πόλεμο.
Στα χέρια σας κρατάτε ένα βιβλίο που μιλάει για τη μοναξιά. Για κάθε είδους μοναξιά: εκείνη της απώλειας, των γηρατειών της κατάθλιψης, των ανεκπλήρωτων ερώτων, της ρουτίνας, του μετανάστη, της διαφορετικότητας.
Το κάνει, όμως, με έναν περίεργο τρόπο.
Αισιόδοξο.
Αυτή είναι μια ιστορία με happy end που θέλει να πιστεύει πως μέσα στις σελίδες της κρύβει την ιστορία του αναγνώστη.
Περισσότερα από/για τον Πρόδρομο Doe:
