Ο άνθρωπος, λοιπόν, σύμφωνα με τον GUILLAUME GALLIENNE, μπορεί να συνειδητοποιήσει την δύναμη επιρροής του οικογενειακού και φιλικού περίγυρου στην σχέση του με τη ζωή, την σεξουαλική του ταυτότητα και την θέση του στην ιεραρχία της εξουσίας, μόνον μέσα από την διαλεκτική με τον εαυτό του. Εφόσον αυτός επιθυμεί να έχει μια καλύτερη σχέση με τον «εαυτό» χρειάζεται να διερευνήσει, ιδιαίτερα, την ανεξιχνίαστη κρυμμένη δυναμική που υπάρχει στη σχέση του ίδιου με τη μητέρα του.
Μετά από την εκπληκτική ερμηνεία του Λιανού στο θεατρικό έργο του Αυστραλού θεατρικού συγγραφέα Τίμοθυ Ντέϊλυ «Άνθρωπος στη Σοφίτα», μία μεταφορά του θεατή στην ναζιστική Γερμανία, στο Έλμχορν, και την ιστορία ενός Εβραίου εμπόρου (Περικλής Λιανός) που «σώζει» ένα ζευγάρι Γερμανών, στο Θέατρο «Αγγέλων Βήμα» (σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Γλύκας Στόιου), ο Λιανός στο «Αλκμήνη» και πάλι επιτελεί έναν ακόμη υποκριτικό άθλο. Με έμπνευση και ευαισθησία η προσέγγιση της Χατζησοφιά καθοδήγησε τον Λιανό να διεισδύσει στα άδυτα της «πολυπρισματικής» προσωπικότητας του Γκυγιώμ σε ένα «υπαρξιακό ταξίδι» και να ξετυλίξει το κουβάρι της ψυχής του ήρωα, υφασμένο από «εσωτερικές φωνές» οικείων που άλλοτε συγκρούονται και άλλοτε συμπλέουν με αυτήν την μοναδικά δική του γοητευτική «φωνή».
Ο Λιανός ως Γκυγιώμ, με ιδιαίτερη ευστροφία, διαχέεται σε αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις -τις διάφορες «φωνές»- εκδοχές του ίδιου και με αριστοτεχνικές μεταβάσεις μας συστήνει τα σημαντικά πρόσωπα του κοντινού και του ευρύτερου περιβάλλοντος που τον διαμορφώνουν από παιδί, όπως αυτά της «μαμάς» και του «μπαμπά» (όπως ο ίδιος τους αποκαλεί με τρυφερότητα όταν αναφέρεται σε αυτούς), της γιαγιάς, του ψυχιάτρου, του Άραβα σκηνοθέτη κ.ά., επιμένοντας, κυρίως, σε θηλυκές ενέργειες. Ο Γκυγιώμ από την αρχή μας καθιστά μάρτυρες στην επαφή με την μητέρα του, την αγάπη του γι’ αυτήν, την σχεδόν παραληρηματική «ταύτιση» με αυτήν, την σεξουαλική του «περιπλάνηση» σε σταθμούς ζωτικής σημασίας για την συναισθηματική επιβίωσή του, την προσωπική ισορροπία του. Ταλαντεύεται ανάμεσα στην απουσία και την εγγύτητά, την αγάπη και το μίσος, την αποδοχή και την απόρριψη.
Μόνον, όταν ο ίδιος αποδεσμευτεί από τα δικά του «δεσμά», ενηλικιώνεται. Όντας στην κατάλληλη θέση και απόσταση από τους «άλλους», και έχοντας αναπτύξει την δική του ταυτότητα, ευδοκιμεί ως άνθρωπος, ως καλλιτέχνης, ως άνδρας.
Με μια σχεδόν «παιδική αφέλεια» μας αποτυπώνει την δική του αλήθεια στο θέμα των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων που αφορούν την σεξουαλική ταυτότητα. Με γλαφυρότητα «αναπαριστά» την σκληρότητα (με προεξάρχοντα τον πατέρα του) με την οποία αντιμετωπίζουν τόσο οι ενήλικες όσο και οι συνομήλικοι την αισθηματικότητα και αισθητικότητα ενός αγοριού που θαυμάζει την ομορφιά, την καλαισθησία, το λίκνισμα ενός θηλυκού κορμιού, τον απέραντο θαυμασμό στο θηλυκό πρότυπο, την μητέρα και την «ταύτιση» μαζί της αφού εκφράζεται όπως αυτή "avec sa féminité" (με την θηλυκότητά της). Επιστρέφοντας στην παιδική του ηλικία, με γλυκόπικρο χιούμορ ξεγυμνώνει συναισθήματα, βιώματα, εμπειρίες, bullying που δεχόταν επειδή λάτρευε σαν το πιο ονειροπαρμένο θηλυκό, την «μαμά», την "ντίβα" που ήθελε τόσο απεγνωσμένα να της μοιάσει, να τον ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα παιδιά της, και τελικά να τον αγαπήσει.
Το θεατρικό έργο ΓΚΥΓΙΩΜ, ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ του GUILLAUME GALLIENNE μας κάνει κοινωνούς μιας προσωπικής αναμέτρησης του ήρωα ανάμεσα στην λογική και την παράνοια που μπορεί να προκαλέσει η σύγκρουση ανάμεσα στο «εγώ» και τους «άλλους» με καθαρότητα αισθημάτων εξωραΐζοντας την αγωνία, τον πανικό, την δυσπιστία στην αναζήτηση μιας ταυτότητας, και ιδιαίτερα της ενοχοποιημένης αναζήτησης της σεξουαλικής ταυτότητας. Μόνο μέσα από την «αθώα» ματιά ενός παιδιού που διακατέχεται από την απεριόριστη αγάπη για την οικογένειά του, την μεγαλοσύνη, την πίστη, την δύναμη, την αντοχή και την συμφιλίωση με τις αντιθέσεις που ενυπάρχουν «εντός» και «εκτός», μπορεί κανείς να σφυρηλατήσει το «εγώ» και να επιτρέψει να οδηγηθεί στην εσωτερική ανάπτυξη και την αποδοχή της ύπαρξής του.
Το αυτοβιογραφικό έργο του GUILLAUME GALLIENNE συγκινεί, αγγίζει τον θεατή και του «φωτίζει» ανάλογες εμπειρίες, αναζητήσεις, «τραύματα» που χαράσσονται ανεξίτηλα στο οδοιπορικό του αυτοπροσδιορισμού μιας «ταυτότητας». Το έργο διαδραματίζεται σε μια ατμόσφαιρα «ανάλαφρα», πλαισιωμένο με μουσική και χορό. Τα «σκοτεινά» σημεία του ήρωα αντιμετωπίζονται με παιχνιδιάρικη διάθεση και ανατρεπτική ματιά, ως «δώρα» ζωής.
Το ΓΚΥΓΙΩΜ, ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ είναι η παράσταση που σε προσκαλεί να «ταξιδεψεις» μαζί της.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Άννα Χατζησοφιά
Κείμενο: Guillaume Gallienne
Κείμενο: Guillaume Gallienne
Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη
Σκηνικά-κουστούμια: Έβελυν Σιούπη
Μουσική: Ιάκωβος Δρόσος
Σχεδιασμός φωτισμού:Βαγγέλης Μουντρίχας
Παραγωγή: THE ARTISTS
Ερμηεύει ο Περικλής Λιανός
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30 στο θέατρο Αλκμήνη.
Περισσότερες παραστάσεις στο θέατρο Αλκμήνη
Ερμηεύει ο Περικλής Λιανός
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30 στο θέατρο Αλκμήνη.
Περισσότερες παραστάσεις στο θέατρο Αλκμήνη
