koukidaki: Το πρώτο μας πάρτυ

Έχω να ενθουσιαστώ τόσο πολύ με μιούζικαλ από την πρώτη φορά που είδα το Mamma Mia στο Λονδίνο, πριν από δώδεκα χρόνια! Ο Μάκης Δελαπόρτας και όλοι οι συντελεστές της παράστασης κατάφεραν να κάνουν το κοινό να χειροκροτεί και να κρατάει τον ρυθμό επί σχεδόν τρεις ώρες. Στο τελευταίο δε δεκάλεπτο όπου όλος ο θίασος ήταν επί σκηνής, άναψαν τα φώτα και το κοινό σηκώθηκε από τις θέσεις του και χόρεψε στους διαδρόμους!

Το Πρώτο μας πάρτυ είναι μια ιδέα του Μάκη Δελαπόρτα, ηθοποιού, δισκογραφικού παραγωγού και συγγραφέα βιογραφιών και λευκωμάτων των Ελλήνων ηθοποιών. Είναι γνωστή η μεγάλη αγάπη του Μάκη Δελαπόρτα στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, η συνεργασία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, με τη Ρένα Βλαχοπούλου, με τον Γιάννη Δαλιανίδη. Επίσης έχει λάβει πολλές βραβεύσεις από διάφορους φορείς για την προσπάθεια που κάνει όλα αυτά τα χρόνια να διασώσει και να συλλέξει τα κομμάτια της ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού μας, όσον αφορά τους ηθοποιούς. Ό,τι έπρεπε να κάνει ένας κρατικός φορέας -που έχει την υποχρέωση να το πράξει- το κάνει ως ιδιώτης ο Δελαπόρτας. Ποιος άλλος λοιπόν θα είχε την ιδέα να πραγματοποιήσει αυτό το ιδιαίτερο μιούζικαλ;

Ο Μάκης Δελαπόρτας συγκέντρωσε πολλούς από τους ποπ τραγουδιστές των χρυσών δεκαετιών του 1960 και του 1970 και τους μάζεψε σε αυτήν την παράσταση χωρίς υπόθεση. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι τα μιούζικαλ όπως και οι όπερες εξάλλου, δεν έχουν και σπουδαία υπόθεση: υπάρχει μια ιστορία για να δικαιολογήσει την ύπαρξη των τραγουδιών, των χορευτικών, των σκηνικών κ.λ.π. Εδώ, δεν γίνεται καν προσπάθεια για να υπάρξει μια υποτιθέμενη πλοκή. Εδώ, έχουμε έναν σόουμαν, στο πρόσωπο του Δελαπόρτα, ο οποίος εμφανίζεται και μας παρουσιάζει τα τραγούδια χρησιμοποιώντας όμορφα, απλά στιχάκια με μεγάλη νοσταλγία για τα χρόνια των 60ς και των 70ς: τα αθώα πάρτυ των εφήβων με το βερμούτ και τα μπλουζ στο πικάπ, τους γονείς που έλεγχαν την κατάσταση, τα πρώτα αθώα φλερτ, τα πρώτα κλεφτά φιλιά, τα μουσικά συγκροτήματα, τις μπουάτ και τα κινηματοθέατρα. Έζησα την εφηβεία μου στην δεκαετία του 1980 και μπορώ να σας πω ότι δεν είχαν αλλάξει πολλά πράγματα και τότε! Έχω ζήσει και εγώ τα πάρτυ στις ταράτσες των εξοχικών σπιτιών, την αγαπημένη στιγμή που το κασετόφωνο έπαιζε τα μπλουζ, τα μαρτίνι και τα φιστίκια στο μπολ!

Ο Δελαπόρτας λοιπόν συγκεντρώνει τον Δάκη, την Μπέσσυ Αργυράκη, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, τον Λάκη Τζορντανέλλι και τον Γιώργο Πολυχρονιάδη. Μαζί τους η Εβελίνα Νικολιζά (κόρη της Μπέσσυς Αργυράκη) και ο Δημήτρης Κοργιαλάς, καθώς και έξι νέα παιδιά που αναλαμβάνουν τα χορευτικά καθώς και την δραματοποίηση των τραγουδιών. Θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε πάρα πολλά τραγούδια εκείνης της εποχής, ελληνικά και ξένα. Αναφέρω χαρακτηριστικά: Apres toi, Volare, Italiano, You are my everything, A casa d' Irene, Τρικυμία, ο Τρόπος, Αν ξανακατέβεις Χριστέ στη γη μας, Εγώ δεν είμαι δικαστής, Τόσα καλοκαίρια, Το κορίτσι του φίλου μου, Ο πιο καλός τραγουδιστής, Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο κ.λ.π. Επίσης θα έχετε την ευκαιρία να ζήσετε -ας μου επιτραπεί η έκφραση- μια "ιστορική στιγμή": τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και την Μπέσσυ Αργυράκη να ερμηνεύουν ξανά μαζί το τραγούδι που πήρε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1975: το "Σαν ένα όνειρο". Έναν χρόνο μετά την μεταπολίτευση και δεκατρία χρόνια από την έναρξη του εν λόγω φεστιβάλ, ήταν η πρώτη φορά που δεν ήταν παρουσιαστής ο Άλκης Στέας. Επίσης θα ακούσετε την Μπέσσυ Αργυράκη να τραγουδά μαζί με την κόρη της, Εβελίνα Νικολιζά, το γνωστό τραγούδι των ABBA “ The Winner takes it all”.

Τα ποπ τραγούδια δένουν όμορφα με γνωστές φράσεις από ελληνικές ταινίες: «Ράμογλου, έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;». «Κυρ Στέφανε, βάλε και βούτυρο, βάλε και μπύρες…, θα το κάψουμε απόψε, βρήκα μια υπέροχη δουλειά». «Στάσου, μύγδαλα!» Θα προτιμούσα να υπήρχαν ακόμα πιο πολλές γνωστές, αγαπημένες φράσεις, που ίσως να βοηθούσαν στην δραματοποίηση του μιούζικαλ και στην μετατροπή του από μουσικό θέαμα σε θεατρική παράσταση, έστω με υποτυπώδη υπόθεση. Δεν παραπονιέμαι όμως, πέρασα υπέροχα και συμφωνώ με τη λογική του Δελαπόρτα ότι πρέπει να διασώσουμε την ιστορία μας και σε αυτόν τον τομέα του πολιτισμού μας. Σίγουρα θα πρότεινα την παράσταση σε κάποιον που θα ήθελε να δει ένα μιούζικαλ, που θα ήθελε να ξανακούσει όλα αυτά τα υπέροχα τραγούδια, που θα ήθελε να δει από κοντά μύθους όπως τον Λάκη Τζορτνανέλλι, τον Δάκη και τον Γιώργο Πολυχρονιάδη.

Για τα φαντεζί και πλούσια κουστούμια υπεύθυνη είναι η Έλενα Παπανικολάου, υπεύθυνος για τις χορογραφίες ο Αντώνης Βλάσσης, τα κειμενάκια είναι των Μάκη Δελαπόρτα και Στέλιου Παπαδόπουλου.