Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος

Ποτέ μη μιλάς σε ξένους... με μικρά κίτρινα γράμματα στην πάνω δεξιά άκρη του μυθιστορήματος του Peter Swanson σε συνδυασμό με τον βασικό τίτλο, Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος, και ένας παλαιού τύπου πίνακας αφίξεων αεροδρομίου να κρύβεται από μια γυναικεία φιγούρα είναι τα στοιχεία που δομούν το εξώφυλλο. Ένα εξώφυλλο που αποφεύγει τα σκοτεινά τοπία, τις κηλίδες αίματος και όλες τις σημειολογικές αναφορές στους ενδόμυχους φόβους του ανθρώπου όπως αναμένονται συνήθως στα θρίλερ. Βέβαια, το βιβλίο δεν είναι θρίλερ τρόμου ή φρίκης (εν μέρει είναι φυσικά) αλλά ψυχολογικό, όμως το προφίλ των διαστροφικών ηρώων του, το κακό ένστικτο και τα φονικά του(-ς) θα μπορούσαν να υποστηριχθούν από τα παραπάνω στοιχεία, όμως δε θα έκαναν καμία διαφορά. Προσωπικά, επέλεξα το βιβλίο με μοναδικό κριτήριο το εξώφυλλο -αφού δεν είχα διαβάσει το συγγραφέα- και χαίρομαι για τη δικαίωση.

Σαν δομή χωρίζεται σε τρία μέρη και στο κάθε μέρος μιλούν (πρώτο πρόσωπο) εναλλάξ δύο εκ των ηρώων του δημιουργώντας ένα μοτίβο όπου όλοι οι χαρακτήρες έχουν την "ευθύνη" των λόγων τους, τη διάθεση να μοιραστούν την ιστορία τους -ή να ανακριθούν από τον αναγνώστη(;)- προσφέροντας και μια χρήσιμη αμεσότητα, μεταξύ όλων των άλλων. Οι ιστορίες που ξεδιπλώνονται κεφάλαιο το κεφάλαιο και εικόνα την εικόνα διαθέτουν σασπένς, καλή ροή και ιδιαίτερους χαρακτήρες, αφού δε διστάζουν να τολμήσουν από το παράτολμο ως το ακραίο· με βασικό παρονομαστή να ακολουθήσουν την κάθε πηγαία σκέψη κι επιθυμία τους.

Οι εξελίξεις κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και ο συγγραφέας φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά πως θα επιτύχει ακριβώς αυτό· κλείνει το πρώτο μέρος με έναν (ακόμα) φόνο κορυφώνοντας την αγωνία και ξεκινά το αμέσως επόμενο με μια αποκάλυψη που επαναπροσδιορίζει τους συσχετισμούς και δίνει νέα οπτική στην ιστορία.

Ανάμεσα στις αράδες, σημειώνω έξυπνες ατάκες, όμορφες μεταφορές (...αγόρια που είχαν γεννηθεί στο σημείο του πέναλτι και νόμιζαν ότι είχαν διανύσει όλο το γήπεδο...), αναζητώ τον ανεικονικό εξπρεσιονισμό (με εντυπωσίασε εδώ) και υπογραμμίζω δυο προτάσεις που συνοψίζουν το θέμα του μυθιστορήματος:

Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην επιθυμία να σκοτώσεις τη γυναίκα σου και στον φόνο της. Όσο για την απόσταση ανάμεσα στο να σκοτώσεις κάποιον και στο να τη γλιτώσεις, είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Στιγμές στιγμές, νομίζω ότι κερδίζει στην μη υγιής σκέψη η Λίλη (και στη δράση φυσικά) αλλά μετά το ξανασκέφτομαι βλέποντας ότι διάφορα πρόσωπα αφήνουν ή διαθέτουν στίγματα κακοποιούς συμπεριφοράς.

Εν τέλει, αξίζει το χρόνο σου στο ακέραιο, διαβάζεται με δυο ανάσες (στο ενδιάμεσο αυτών σου έχει κοπεί η αναπνοή) και κερδίζει από το αιχμηρό, έξυπνο μυαλό, τρόπο σκέψης και παρουσίασης του Swanson ο οποίος, μάλλον εύκολα, σε φέρνει σε θέση να συμφωνήσεις με τον τίτλο του.

Αν ήταν έκφραση, θα ήταν ένα στραβό (πονηρό) χαμόγελο και ανασηκωμένο φρύδι. Μαζί.

Το ψυχολογικό θρίλερ του Peter Swanson, Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα του βιβλίου.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα για τη διάθεση του μυθιστορήματος.