Ένα άγαλμα που αναπνέει
Φίλες και φίλοι,
Ο Μιχαήλ Άγγελος βρισκόταν στη Ρώμη όταν δέχτηκε την παραγγελία για μια «Πιετά από μάρμαρο», δηλαδή μια «Παρθένο Μαρία ντυμένη, με τον νεκρό Χριστό στην αγκαλιά της».
Το έργο ανατέθηκε από τον Γάλλο καρδινάλιο Ζαν Μπιλιέρ και προοριζόταν για τον δικό του τάφο στον ναό της Αγίας Πετρονίλα. Ωστόσο, βρήκε μια περίοπτη θέση στην βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό.
Το υπέροχο γλυπτό γνώρισε μεγάλη επιτυχία και παραμένει ως σήμερα ένα από τα διασημότερα αριστουργήματα του κόσμο. Η Παναγία κάθεται πάνω σε μια πέτρα -αναφορά στο λόφο του Γολγοθά- και έχει στα γόνατά της τον γιό της, αποκαθηλωμένο από τον σταυρό του μαρτυρίου Του. Τον κρατά με το ένα χέρι, ενώ ανοίγει το άλλο σε μια χαρακτηριστική χειρονομία -δεν πιστεύει αυτό που βλέπουν τα μάτια της.
Το πρόσωπό της είναι σμιλεμένο πανέμορφα, πλαισιωμένο από πέπλο που τονίζει την φωτεινότητα της επιδερμίδας της, μια επιδερμίδα νεανική, χωρίς σημάδια από τον χρόνο, γεγονός που προκάλεσε σχόλια.
Ο Μιχαήλ Άγγελος απαντούσε ότι η αγιότητα χαρίζει «φρεσκάδα και άνθη νιότης».
Οι αριστοτεχνικές πτυχώσεις του ιματίου της Παναγίας, από το πέπλο μέχρι τα αόρατα πόδια της σε παρασύρουν, λησμονείς ότι πρόκειται για μάρμαρο. Κι εκεί, ανάμεσα στα στήθη της, ο Μιχαήλ Άγγελος διάλεξε να βάλει την υπογραφή του. Την μόνη υπογραφή που έβαλε ποτέ σε έργο του...
Όσο για το πρόσωπο του Ιησού, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την άφθαστη τελειότητα στο σμίλεμα του μαρμάρου, την δεξιοτεχνία του στη λείανση και στην εκφραστικότητα του άψυχου θεανθρώπου, κάνοντας τον θεατή να πιστεύει ότι ο Χριστός απλώς κοιμάται. Είναι η στάση της πλήρους εγκατάλειψης του σώματος που σε προσγειώνει και σου θυμίζει ότι πρόκειται για έναν νεκρό.
Ο γλύπτης χρησιμοποίησε μάρμαρο Καράρας -το καλύτερο της Ιταλίας- και η μεταφορά του στη Ρώμη διήρκησε εννέα μήνες.
