Πώς μετράμε... την ευτυχία;
Μ.Π.: Την μετράμε στην ηρεμία και στη ζεστασιά που αναδίδουν τα χαμόγελα των ανθρώπων στις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν...
Την δημιουργία;
Μ.Π.: Την μετράμε στα προσωπικά κατορθώματα των ανθρώπων στη ζωή τους...
Την επιτυχία;
Μ.Π.: Την μετράμε στην αποφασιστικότητα και την σιγουριά ενός βλέμματος...
Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Μ.Π.: Το πρώτο μου έργο είναι το Καταφύγιο στον Ουρανό! Το συνέγραψα στην ηλικία των 24 ετών. Και σαν τον ολοκλήρωσα ένιωσα ένα συναίσθημα μακαριότητας και ψυχικής γαλήνης! Γιατί μόλις είχα καταφέρει να εκπληρώσω ένα μεγάλο μου όνειρο…
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Π.: Δεν μου έρχεται δυστυχώς κάποια στο νου, μα θα αφορούσε, αν υπήρχε, έναν αφανή και εσωστρεφή στοχαστή, ο οποίος μέσω των έργων του, προτρέπει τους συνανθρώπους του να κυνηγήσουν τα ιδανικά τους...
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Μ.Π.: Θα ακούγαμε απαλή, κλασική μουσική, η οποία θα θύμιζε τον ήρεμο και ονειροπόλο χαρακτήρα μου…
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Μ.Π.: Θα ζούσα στην Αθήνα του 5ου αιώνα, την εποχή της μεγάλης ακμής της στους διάφορους τομείς του ανθρώπινου πνεύματος και ιδιαίτερα της φιλοσοφίας...
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Μ.Π.: Έχει το χρώμα του ουράνιου τόξου, γιατί η χαρά προκύπτει από τον αρμονικό συνδυασμό των διάφορων ''αποχρώσεων'' που εμφανίζει η ζωή του καθένα μας...
Η λαχτάρα;
Η ελπίδα;
Μ.Π.: Έχει απαλό γαλάζιο χρώμα, σαν εκείνο της θάλασσας, η οποία αν και φαντάζει απέραντη, η ελπίδα κάποιων για να ανακαλύψουν τα μυστικά της, τους έκανε να την διασχίσουν παρά τον φόβο τους για το άγνωστο...
Πιστεύεις...
Μ.Π.: ...πως κάθε μέρα στη ζωή σου είναι ανεκτίμητη, όταν νιώσεις πως υπάρχει κίνδυνος να την χάσεις για πάντα...
Πονάς...
Μ.Π.: ...όταν νιώθεις πως ό,τι αγάπησες βαθιά, σε προδίδει…
Προχωράς...
Μ.Π.: ...όταν παύεις να φοβάσαι να κυνηγήσεις αυτά που ενδόμυχα ποθείς…
Ξαναγεννιέσαι...
Μ.Π.: ...όταν μετά την πτώση σου, αρχίζεις να ελπίζεις και πάλι…
Χάνεσαι...
Μ.Π.: ...όταν ζεις χωρίς στόχους και όνειρα...
Διαβάζεις...
Μ.Π.: ...κάθε φορά που θέλεις να αποστασιοποιηθείς και να περπατήσεις σε άλλους κόσμους…
Γράφεις...
Μ.Π.: ...όταν βιώνεις μια δημιουργική ανάγκη να μετουσιώσεις τις σκέψεις που σε προβληματίζουν, σε ιστορίες με νόημα για εσένα...
Παίζεις...
Μ.Π.: ...πολλούς ρόλους μέχρι να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι...
Νέοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, συγγραφείς μιλούν για εκείνους για το έργο τους.
Στόχοι και επιδιώξεις:
Μ.Π.: Κύριος στόχος μου να γράψω πολλά βιβλία και να διαβαστώ από πολλούς ανθρώπους -ζώντας έτσι, ασχολούμενος με κάτι που αγαπώ... Άλλοι μικρότεροι στόχοι που αφορούν κυρίως αυτή τη φάση της ζωής μου, είναι η απόκτηση αυτονομίας και η βαθύτερη ενασχόληση με το marketing -μια ενασχόληση η οποία πάντα με γοήτευε.
Όνειρα:
Μ.Π.: Το όνειρό μου είναι να βιώσω έναν μεγάλο και αγνό έρωτα! Όνειρο γιατί ο έρωτας προκύπτει αυθόρμητα, ασχεδίαστα και τυχαία, σε μια ''μαγική'' στιγμή -και όπως ένα όνειρο είναι αιθέριο και μακρινό, έτσι πιστεύω πως ισχύει και με έναν αληθινό και μεγάλο έρωτα...
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Μ.Π.: Θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με την συγγραφή για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο. Εκείνη την περίοδο της ζωής μου έγραφα απλές και σύντομες ιστορίες. Αποσκοπούσαν κυρίως να διασκεδάσουν εμένα και τους συμμαθητές μου. Ήταν ιστορίες με πρωταγωνιστές καθηγητές, συμμαθητές και αφορούσαν απλές καταστάσεις της καθημερινότητάς μου.
Ύστερα η συγγραφική μου δραστηριότητα συνεχίστηκε στην Γ' Λυκείου. Τότε έγραψα ένα έργο 200 σελίδων περίπου. Είχε τίτλο το ''Προσωπείο''. Ενδιαφέρον είναι το πως εμπνεύστηκα αυτή την ιστορία. Θυμάμαι πως είχα στο μάθημα της Ιστορίας έναν καθηγητή τον οποίο θαύμαζα, τον κ. Κώστα. Είχε μια φοβερή ρητορική δεινότητα και παρουσία, η οποία σε μαγνήτιζε! Ήταν ο μοναδικός καθηγητής για τον οποίο λαχταρούσα το μάθημά του. Θυμάμαι λοιπόν πως κάποια ημέρα, μιλούσα με τον κολλητό μου, σχετικά με αυτό τον καθηγητή. Μου έλεγε πως του φαινόταν ότι κάτι έκρυβε. Το γεγονός έλεγε πως είχε διοριστεί τόσο νέος -ήταν μόλις 25-, ήταν πολύ περίεργο και ίσως να είχε χρησιμοποιήσει σκοτεινά μέσα για να αναδειχθεί. Η άποψή του με προβλημάτισε και με έκανε να σκεφτώ. Αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε πώς θα μπορούσε να σταθεί στην πραγματικότητα; Δεν θα γινόταν όντως αυτός ο καθηγητής, από μπροστά να φαίνεται καλός, και με την ρητορική του δεινότητα και παρουσία, να μας έχει πείσει όλους για τις αγαθές του προθέσεις, μα στην πραγματικότητα να είναι ένας μηχανορράφος; Ένας τύπος που χρησιμοποιεί την καθηγητική του ιδιότητα ως κάλυμμα για να βυσσοδομεί ελεύθερα; Και έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα για το έργο αυτό, το ''προσωπείο''. Που μιλάει για την ζωή ενός καθηγητή, ο οποίος φαντάζει καλός και αγαθός, μα όμως στην πραγματικότητα είναι ένας σκοτεινός μηχανορράφος που δεν σταματά πουθενά για να πετύχει αυτό που θέλει! Με το προσωπείο της καλοσύνης κρύβει τα σκοτεινά του κίνητρα, για να δρα ανενόχλητος!
Μετά έρχεται το Καταφύγιο στον Ουρανό. Την ιδέα την είχα αρκετό καιρό. Το γεγονός τότε, πως δέχτηκα πληθώρα θετικών σχολίων πριν από κάποιο καιρό για την ιδέα του βιβλίου από κοντινούς μου ανθρώπους -όταν μίλησα γι' αυτό σε μια συνέντευξη που είχα λάβει-, με ώθησε να ασχοληθώ με σοβαρότητα με την συγγραφή αυτού. Για να γράψεις ένα βιβλίο χρειάζεται μια διαδικασία. Θέλει καταρχήν οργάνωση. Να σκιαγραφήσεις τους χαρακτήρες και τα κίνητρά τους. Να διαμορφώσεις την πλοκή. Το περιβάλλον. Και πρέπει όλα αυτά να έρχονται σε λογική συνάρτηση μεταξύ τους, προκειμένου το βιβλίο να έχει συνοχή και να είναι κατανοητό. Γενικά απαιτείται χρόνος και προσπάθεια. Ύστερα λοιπόν από τα θετικά σχόλια που έλαβα, έπιασα δουλειά! Και μόλις πριν λίγους μήνες, κατάφερα να το εκδώσω!
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Π.: Η ιδέα για το Καταφύγιο στον Ουρανό μου ήρθε αυθόρμητα, καθώς περιεργαζόμουν την εικόνα μιας κάρτας από ένα παιχνίδι στρατηγικής, με τα οποία απολαμβάνω να περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου. Όπως γράφω και στο βιογραφικό σημείωμα του βιβλίου μου: «Σαν είδα την εικόνα της κάρτας εντυπωσιάστηκα. Εικόνιζε μια ιδιαίτερη πόλη, με μαρμάρινα κτήρια που σου δημιουργούσαν την εντύπωση πως προέρχονται από μια αρχαία εποχή, να αιωρείται σε κάποιο μέρος ενός καταγάλανου ουρανού, περιτριγυρισμένη από λευκά σύννεφα, με λαμπερές ηλιαχτίδες φωτός να την λούζουν. Και από αυτή την εικόνα γεννήθηκε στο νου μου, η ιδέα για το Καταφύγιο στον Ουρανό. Μια πόλη μοναδικής ομορφιάς, κατακλυσμένη από αγνό φως, την οποία σαν καταφέρεις να προσεγγίσεις, να βιώσεις ένα είδος βαθιάς και παντοτινής ευτυχίας. Μετά από λίγο καιρό ξεκίνησα να γράφω...»
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Π.: Ελπίδα.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Π.: Να κάνει υπομονή κυρίως. Το βιβλίο μου είναι αρκετά μεγάλο (614 σελίδες). Υπάρχει λοιπόν ο φόβος να κουραστεί από την ανάγνωση του. Μα σαν φτάσει στο τέλος του βιβλίου μου, πιστεύω πως θα νιώσει πως ανταμείβεται που το ανέγνωσε και μάλιστα με το παραπάνω! Όσο προχωράει το βιβλίο, τόσο περισσότερο κλιμακώνεται η δράση και το ενδιαφέρον για την πλοκή.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Π.: Θα πηγαίναμε σε οποιοδήποτε μέρος! Σε οποιοδήποτε μέρος όμως, του οποίου ο προορισμός θα δημιουργούσε σε εμάς μια αίσθηση μυστηρίου και μαγείας! Μπορεί λοιπόν αυτό να είναι για κάποιον το χαμένο χωριό του, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια, ή για άλλον μια ξένη και απρόσιτη χώρα η οποία κρύβει στους κόλπους της την εκπλήρωση μιας αδιόρατης και μοναδικής επιθυμίας του! Και το ταξίδι προς αυτό το μέρος θα κρατούσε από μία ημέρα έως και μία αιωνιότητα· μέχρι δηλαδή, να νιώσουμε μέσα μας πως η μαγεία και το μυστήριο του ταξιδιού μας πλέον, ξεθωριάζει και αντικαθίσταται σταδιακά από την πεζότητα και την συνήθεια της νέας μας καθημερινότητας.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο:
Μ.Π.: «Τα όνειρα είναι για να τα εκπληρώνεις ή για να καίγεσαι στη φωτιά τους, προσπαθώντας να τα ικανοποιήσεις».
📍
Το μυθιστόρημα του Μιλτιάδη Πλαγιαννάκου, Το καταφύγιο στον ουρανό, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
📍
Το μυθιστόρημα του Μιλτιάδη Πλαγιαννάκου, Το καταφύγιο στον ουρανό, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
