Πώς μετράμε... την ευτυχία;
Φ.Ξ.: Με πολλά ντεσιμπέλ της μουσικής που αγαπάμε.
Την δημιουργία;
Φ.Ξ.: Με σεμνότητα και ταπεινότητα.
Την επιτυχία;
Φ.Ξ.: Με τον εσωτερικό μετρονόμο του ανικανοποίητου.
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Φ.Ξ.: Η τελική καταδίωξη στο Μαντ Μαξ 2.
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Φ.Ξ.: Starless των King Crimson.
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Φ.Ξ.: Το 1969 στο τριήμερο φεστιβάλ του Γούντστοκ.
Πιστεύεις...
Φ.Ξ.: ...πως σε ένα πολύ μακρινό μέλλον η ανθρωπότητα θα εξελιχθεί ηθικά και πνευματικά.
Πονάς...
Φ.Ξ.: ...γιατί υπάρχουν στιγμές καθημερινά που μου θυμίζουν πόσο μακριά είναι ένα τέτοιο μέλλον.
Προχωράς...
Χάνεσαι...
Φ.Ξ.: Στους παραμυθένιους και σκοτεινούς κόσμους του νου.
Διαβάζεις...
Φ.Ξ.: Συνήθως διαβάζω τα ίδια βιβλία, ξανά και ξανά. Τα σπουδαία κείμενα περιέχουν αλήθειες που χρειάζονται επανειλημμένες αναγνώσεις για να κατανοηθούν.
Γράφεις...
Φ.Ξ.: Αυτή την εποχή γράφω διαρκώς. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, όμως δεν μπορώ να πω περισσότερα. Αν μοιραστώ στοιχεία, θα αποδυναμώσω την ένταση που γεννάει η μοναξιά.
Παίζεις...
Φ.Ξ.: Όλοι παίζουμε, σημασία έχει να το ξέρουμε και να μη παίρνουμε πολύ στα σοβαρά το παιχνίδι μας.
Νέοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, συγγραφείς μιλούν για εκείνους για το έργο τους.
Περισσότερα σαν κι αυτό στη στήλη Blood New
Στόχοι και επιδιώξεις:
Φ.Ξ.: Να απαλλαγώ απ' όσα ελαττώματα μπορώ, όσο προλαβαίνω ακόμα.
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Φ.Ξ.: Η ανάγκη να δημιουργήσω ένα έργο που πρώτιστα θα έκφραζε τις σκέψεις μου για την εποχή μας, και τον τρόπο που εγώ αντιλαμβάνομαι τον παλμό των καιρών μας. Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις για να το πετύχω, και μόνο όταν πίστεψα πως επιτέλους το κατάφερα, αποφάσισα πως ήθελα να εκδοθεί.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Φ.Ξ.: Ψύχος.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Φ.Ξ.: Να είναι προετοιμασμένος για μια σκοτεινή διαδρομή, και να μην τα παρατήσει, αλλά να φτάσει στο τέλος.
Αυτό άλλωστε θα τον συμβούλευα και για οτιδήποτε, κάπως έτσι είναι η ζωή μας.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Φ.Ξ.: Στο Οριακό Σημείο η δράση εκτυλίσσεται σε μια μητρόπολη που δεν κατονομάζεται. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις του 21ου αιώνα υπάρχουν χαρακτηριστικά δυστοπίας, συνεπώς το ταξίδι θα μπορούσε να ήταν σε οποιαδήποτε από αυτές, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Αθήνας στην οποία ζω. Όπως τα επτά κεφάλαια του βιβλίου, έτσι και το ταξίδι αυτό θα κρατούσε μια βδομάδα, σε μια πόλη με κατάμαυρο ουρανό και ασταμάτητες βροχοπτώσεις.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Φ.Ξ.: Πριν από δυο χρόνια έπεσε στα χέρια μου ένα σύγγραμμα με τον τίτλο: «Η Ψυχή του Κόσμου». Αναφερόταν σ’ ένα ουράνιο πεδίο όπου κάθε πνευματική σκέψη αποκτά οντότητα και διατηρείται εκεί αιώνια σαν άσβεστη φλόγα. Ο συγγραφέας εξυμνούσε το κάλλος του, το παρομοίαζε μάλιστα με απαστράπτουσα Γη. Το θυμάμαι καλά αυτό, γιατί μου φάνηκε συναρπαστικός ο συνδυασμός των λέξεων, μια ποιητική εκδοχή της ουτοπίας.
Σ’ αυτό το πεδίο, σύμφωνα με το κείμενο, εδρεύει η Θεμελιώδης Αλήθεια των Πραγμάτων, ο Πυρήνας της Νόησης.
Εκεί δεν πλησιάζει ποτέ ο πόνος ή το κακό, καθώς το μέρος φυλάσσεται από ιερά πνεύματα που έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη της ανθρώπινης εξέλιξης.
Σ’ αυτό το πεδίο, σύμφωνα με το κείμενο, εδρεύει η Θεμελιώδης Αλήθεια των Πραγμάτων, ο Πυρήνας της Νόησης.
Εκεί δεν πλησιάζει ποτέ ο πόνος ή το κακό, καθώς το μέρος φυλάσσεται από ιερά πνεύματα που έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη της ανθρώπινης εξέλιξης.
Τέλειωσα το διάβασμα, θυμάμαι, κι ένιωσα για λίγο ευτυχισμένη. Ξέρω, θα πει κανείς, δεν είναι αλήθεια. Δεν πειράζει. Αρκεί μόνο που κάποιος φαντάστηκε κι έγραψε ένα τόσο γλυκό παραμύθι, που οραματίστηκε έναν τέτοιο φωτεινό κι υπέροχο τόπο. Μια Γη δίχως πόνο και κακό. Για σκέψου. Η Γη των Θεών θα ’ταν.
Το βιβλίο του Φώντα Ξενιού, Οριακό σημείο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός.
Μια σύγχρονη νουβέλα των μητροπόλεων, ένα σκοτεινό παραμύθι για την απώλεια, για την οργή γύρω και μέσα μας. Με λόγο κοφτό, τραχύ, και άμεσο ο συγγραφέας πλάθει ένα εφιαλτικό κόσμο, όπου δεν υπάρχουν αισθήματα. Σ' αυτό το βιβλίο, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα, ο αναγνώστης θα πρέπει να φτάσει στο τέλος, για να ανακαλύψει αν υπάρχει τουλάχιστον ελπίδα.
Στην περίληψη λέει:
Σε μια πόλη εχθρική και αφιλόξενη μια γυναίκα οχυρώνεται πίσω από τη μοναξιά της για να επιβιώσει. Μοναδικό της όνειρο να επιστρέψει κάποια μέρα στη φωτεινή γη της ουτοπίας της.
Απόσπασμα:
Το κτήμα του παππού είναι κατηφορικό. Στα χαμηλά μαζεύονται νερά και σχηματίζουν μια ρηχή λιμνούλα που μόλις χωράει το πέλμα. Μια άνοιξη που ζεματούσε ο ήλιος, πέρασα κάτω απ’ τον ξύλινο φράχτη για να εξερευνήσω τα μυστικά της.
Θυμάμαι ακόμη την αύρα της αιωνιότητας καθώς περπατούσα για πρώτη φορά ελεύθερη. Κάθε βήμα ιερό, κάθε σπιθαμή γης κι ένα παρθένο βασίλειο. Στην επιφάνεια του νερού γυρίνοι είχαν βγει περίπατο, γιόρταζαν γιατί κανείς τους δεν θα γινόταν πρίγκιπας ποτέ.
Όπου κι αν κοίταξα φως κι ο ορίζοντας άπειρος κι ανέπαφος απ’ τα σημάδια που αφήνουν πίσω οι ανθρώπινες γενιές.
Έφτασε ο καιρός. Πρέπει να φύγω.
Ο Φώντας Ξενιός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε αγγλική φιλολογία, ασχολήθηκε όμως με τη μουσική, αρχικά σαν μέλος συγκροτημάτων, και μετά σαν ηχολήπτης, μουσικός παραγωγός και δημοσιογράφος. Ήταν συνθέτης και ενορχηστρωτής της αθηναϊκής μπάντας Alive She Died, των οποίων η διασκευή στο She's Lost Control των Joy Division επιλέχτηκε από την Gucci για την παγκόσμια καμπάνια ρούχων 2016-2017 τριάντα χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία! Σαν ηχολήπτης εργάστηκε με κορυφαίους έλληνες μουσικούς και συγκροτήματα, ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 ήταν υπεύθυνος ήχου του αθλητικού συγκροτήματος Ελληνικού (Hellenic Complex). Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος για μια δεκαετία στο περιοδικό Ήχος των Τεχνικών εκδόσεων, σαν ειδικός των νέων ρευμάτων της ηλεκτρονικής μουσικής.
