Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Χ.Γ.: Ένας πολύ καλός μου φίλος, αρκετό καιρό πριν, μου χάρισε ένα όμορφο σημειωματάριο το οποίο κουβαλάω πάντα μαζί μου. Σιγά-σιγά οι σελίδες του άρχισαν να γεμίζουν με σκέψεις, εικόνες της πόλης, ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν λύσεις ώστε να χτίσουν ένα καλύτερο αύριο μιας και το σήμερα, οι καταστάσεις που βιώνουν, τους πληγώνει. Τον περασμένο Αύγουστο οι ιστορίες αυτές ήρθαν στα χέρια του εκδότη Δημήτρη Τσουκάτου και σήμερα, μέσα από τις Εκδόσεις Λέμβος εύχομαι στα χέρια αρκετών αναγνωστών.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Χ.Γ.: Αναζήτηση.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Χ.Γ.: Κάποιες από τις ιστορίες είναι σκληρές, κάποιες αισιόδοξες κι άλλες όχι. Κάποιες χαρούμενες και κάποιες θλιβερές. Κάποιοι ήρωες τα καταφέρνουν και κάποιοι άλλοι όχι. Όπως συμβαίνει και στη ζωή. Αυτό λοιπόν που θα συμβούλευα τον αναγνώστη είναι να σταθεί με κατανόηση απέναντι τους.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Χ.Γ.: Σίγουρα θα κρατούσε 50 μέρες, όσες και οι ιστορίες του βιβλίου. Τώρα για τόπους δε μπορώ να πω μιας και οι ιστορίες αναφέρονται σε ψυχές που βασανίζονται από κάτι και έχουν ως τελικό προορισμό την προσωπική τους λύτρωση.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Χ.Γ.: «...Μα τώρα το αύριο λιγοστεύει. Το νιώθει στις κινήσεις του. Το βλέπει στις ρυτίδες του προσώπου του. Έσπασε τον καθρέφτη να μην βλέπει. Έσπασε τη ζωή του να μη νιώθει».
Στην περίληψη γράφει:
50 μικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων που αποτυπώνουν στιγμές φόβου, πανικού, απουσίας, απώλειας, αναζήτησης, μετάβασης, απόφασης, απελευθέρωσης... Στιγμές λίγο πριν το ξέσπασμα της μπόρας που όμως όταν περάσει θα φανεί ο ήλιος κι ο ουρανός θα καθαρίσει από τα σύννεφα, από ό,τι μας εμποδίζει να δούμε τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας.
50 μικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων μέσα από τα οποία ο συγγραφέας επιχειρεί να μας μεταφέρει εικόνες, συναισθήματα, αλήθειες, μιας εποχής που τρέχει κι αλλάζει και να μας βάλει στη ζωή ανθρώπων που είτε την ακολουθούν είτε μένουν αγκιστρωμένοι στον δικό τους κόσμο.
Ο Χάρης Γαντζούδης γεννήθηκε τον Μάιο του 1985 στο Αγρίνιο και ζει στην Αθήνα. Το πρώτο του διήγηµα «Το ταξίδι» δηµοσιεύτηκε τον Μάιο του 2012 στο Deity.gr και από τότε πολλά κείµενα του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα blogs και περιοδικά. ∆ιατηρεί µόνιµες στήλες στο BOOKTOUR (Ταξιδεύοντας µε τα βιβλία) και στο MUSEEKart (Συναντήσεις Στην Πόλη).
Εργογραφία: Οι πρώτες σελίδες (διηγήµατα), Κύκλοι στη θάλασσα… κι άλλες ιστορίες (διηγήµατα), ∆ικό µου, δικό µου (παραµύθι), Για µια Πόλη (νουβέλα), Μα δε θέλω αδερφάκι (παραµύθι), Τα κενά… κι άλλα σκόρπια συναισθήµατα (ποιήµατα), Σώµατα (ποιήµατα), Η απεργία των λαχανικών (παραµύθι), Ν’ αντέχω (ποιήµατα), Ένα ψάρι που φοβάται τον βυθό (παραµύθι)
Συµµετοχές: Tweet_Stories, Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες (διηγήµατα), Μια παράξενη Κυριακή (διηγήµατα), Τριάντα τρία (διηγήµατα), Ένα ταξίδι αλλιώς (διηγήµατα), 2η Οµαδική Ποιητική Συλλογή (ποιήµατα), Ιστορίες µπονσάι (διηγήµατα), Ανθολόγιο Ποιήσεως – Καλοκαίρι 2017 (ποιήµατα)
