koukidaki: Μαζί σου, για το τίποτα

του Άκη Δήμου

σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάρα, από την ομάδα HashArt

«Όλα γίνονται για μια αγκαλιά ξυπνώντας...»

Η ομάδα HashArt μετά το περσινό «Ο Γλάρος... αυτό ήθελα να πω» επιστρέφει δίνοντας το δημιουργικό παρών της με ένα κωμικό έργο. Το «Μαζί σου, για το τίποτα» είναι το νέο έργο του Άκη Δήμου, μια κωμωδία που μας μιλάει για την ιστορία ενός θεατρικού που το ανέβασμά του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ένας σκηνοθέτης επιχειρεί να διασκευάσει την «Ανιούτα» (ένα μικρό διήγημα του Τσέχωφ) και μέσα από τις περιγραφές του –σωματοποιημένες στους ρόλους των ηθοποιών επί σκηνής–, παρατηρούμε ένα σύνολο ανθρώπων και σχέσεων να οδηγούνται στις καλλιτεχνικές αλλά και τις προσωπικές τους αλήθειες. Οι πρόβες ξεκινάνε, τα όρια όμως είναι λεπτά, το ταλέντο τους υπό αμφισβήτηση και η τρέλα διάχυτη! Περνάνε δια πυρός και σιδήρου με εντάσεις, ιδέες, τραγούδια, κορυφώσεις, τσακισμένες υπομονές και εντέλει όλα θα πάνε στραβά και η διασκευή δεν υλοποιείται. Η διαδικασία ωστόσο είναι εκείνη που μετράει, το ταξίδι που ρίχνει τις μάσκες και διδάσκει μαθήματα ζωής.

Ο Τρύφων Μπάρκας υποδύεται τον σκηνοθέτη που θέλει να διασκευάσει το διήγημα. Ήρωας εγκλωβισμένος στις τελματωμένες σχέσεις του με τους ηθοποιούς και την έμπνευση και ένας ρόλος άριστα δεμένος επάνω στον κύριο Μπάρκα. Κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με μια ερμηνεία του ηθοποιού, διακρίνω τα μέτρα ενός σοβαρού ταλέντου, έναν επαγγελματισμό και μια εξαιρετική επίδειξη ωριμότητας παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Στον ρόλο του σοβαροφανή, προβληματισμένου (αλλά και προβληματικού!) σκηνοθέτη ήταν άριστα ταγμένος, ενώ απέχοντας από κωμικότητες, κάποια στιγμή μέσα στο έργο σε καθηλώνει με έναν μονόλογο που αποτυπώνει το ειλικρινές δραματικό αδιέξοδο του σύγχρονου ανθρώπου. «Το έργο του κύριου Δήμου έδεσε υπέροχα με την ομάδα μας και μάλιστα, σε μια συζήτηση που κάναμε με τον συγγραφέα, καταλήξαμε πως εντέλει υπάρχουν ένδοξες ήττες· αν μη τι άλλο αυτές, κουβαλάνε μια έντιμη καθαρότητα!» μοιράστηκε μαζί μας ο ηθοποιός για το έργο και τα μηνύματά του.

Η Ελένη Κουταλώνη φέτος σε έναν ρόλο κωμικό (αλλά και κατά στιγμές δραματικότατο), αποτυπώνει τη νευρώδη τραγικότητα μιας γυναίκας που παρά την ατρόμητη τόλμη της, αναζητά τη δράση μέσα από την αντίδραση και επιχειρεί τα ρίσκα της. Η ηθοποιός είναι δοσμένη κατά ίντσα στον ρόλο της και αυτό διαφαίνεται στη ματιά και τη σοβαρότητα που επιδεικνύει επί σκηνής. Αποτελεί ένα ασταμάτητα «εύπλαστο υλικό» (ας μου επιτραπεί ο όρος), ενώ κινησιολογικά είναι τόσο εκφραστική που διαπερνά στον θεατή την κόπωση μιας γυναίκας δίχως έρωτα, την αντιδραστικότητα μιας καλλιτέχνιδας και τα δραματικά της ημιτόνια έρχονται κατά κύματα εφαπτόμενα σε κωμικές χροιές. «Τραβάω πολλά μέσα στην παράσταση –είναι αλήθεια!–, από το να πετάξω επάνω σε μια σκάλα ως μάγισσα μέχρι να σεργιανίσω σε μια παραλία, όμως περνάω υπέροχα! Είμαστε μια δεμένη ομάδα και εύχομαι μέσω της παράστασης να φτάνει αυτό και στο κοινό!» μας είπε η ηθοποιός.

Τον Δημήτρη Μαγκλάρα τον απόλαυσα! Και τον απόλαυσα γιατί μερικούς μήνες πριν τον είδα σε έναν ρόλο (εκείνον του άκαμπτου Μπέντζαμιν στον «Μάρτυρα») που η σταθερότητά του δε σου επέτρεπε να αποσύρεις το βλέμμα σου από πάνω του. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του κυρίου Μπάρα όμως, φαίνεται πως ο ηθοποιός ανακαλύπτει τις κωμικές πτυχές του. Από τις πρώτες ατάκες καταλαβαίνεις πως εδώ έχεις να κάνεις με μια περίπτωση ήρωα! Υποδύεται έναν ηθοποιό πού πιστεύει πως είναι πολύ περισσότερα από όσα πράγματι είναι, ενώ το παρουσιαστικό του κουμπώνει άριστα με τον χαρακτήρα του ήρωα και έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την όποια σοβαρότητα επιθυμεί να αντιμετωπίσει τον εαυτό του. Η ερμηνεία του κύριου Μαγκλάρα αποτυπώνει άριστα και με ένα φλεγματώδη σαρκασμό γεμάτο παύσεις, τη θεώρηση που έχει κάποιος για τον εαυτό του και την παγίδα που κρύβει η εικόνα που έχει κατασκευάσει μέσα στη φαντασία του. «Ο ήρωας που υποδύομαι δουλεύει σκληρά σας λέω, προσκολλημένα, προτείνει ιδέες, είναι εντέλει ένας εν δυνάμει συγγραφέας και σκηνοθέτης και ο ίδιος!» μας είπε ο ηθοποιός έχοντας ένα πνευματώδες χαμόγελο μετά την παράσταση, και ομολογώ πως περιμένω να δω πολλά στο μέλλον από τις ερμηνείες του.

Η Αγγελική Γρηγοροπούλου με τις κιθάρες της συνοδεύει ερμηνευτικά και μουσικά την παράσταση, αναζητώντας διακαώς μερικές ατάκες ηθοποιού μέσα στη διασκευή του διηγήματος του Τσέχωφ. Μπαίνοντας στην αίθουσα το χαμόγελό μου πλάτυνε καθώς μας καλωσόριζε παίζοντας το «Personal Jesus» αλλά θα σταθώ τόσο στο «Wicked Game» όσο και το «City Of Stars» από το La La Land που έδεσαν υπέροχα με τις επί μέρους σκηνές του έργου.

Ο Βαγγέλης Λάσκαρης ολοκληρώνει την ομάδα των ηθοποιών. Ερχόμενος από τη σκηνοθετική καρέκλα του «Μάρτυρα» και την καλλιτεχνική κολλεκτίβα ProvaT.O., συνασπίζεται με την HashArt υποδυόμενος στο έργο του Άκη Δήμου τον βοηθό σκηνοθέτη/φροντιστή που με τη χροιά του φίλου παρατηρεί τις πρόβες και είναι εκείνος που κάνει τη σύνδεση με το κοινό.

Εν κατακλείδι:

Για τη μεγάλη προσφορά του Άκη Δήμου στο Ελληνικό Θέατρο δε χρειάζονται λόγια, όμως θέλω να σταθώ στο γεγονός πως το «Μαζί σου, για το τίποτα» δείχνει να είναι τόσο Τσέχωφ όσο θα ήταν και ο ίδιος ο Τσέχωφ με κάποιο έργο του –και αυτό καταδεικνύει την αγάπη του Έλληνα δημιουργού για τον μεγάλο Ρώσο δάσκαλο.

Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του κύριου Μπάρα, η ομάδα HashArt καταφέρνει να δεθεί με το κείμενο και εν συνεχεία να το διαπεράσει στο κοινό που ήταν γαντζωμένο πάνω στις ατάκες που διαδέχονταν η μία την άλλη και γελούσε απολαμβάνοντας την παράσταση.

Μιλώντας με τραγούδια και θάρρος για την αγάπη, τον έρωτα, τη ματαιότητα της ύπαρξης, τα χαμένα όνειρα, τα ιδανικά, ο σκηνοθέτης και η ομάδα του αποτυπώνουν άριστα τη διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε πολλές θεατρικές σκηνές αυτή τη στιγμή που μιλάμε: την ανάγκη κάθε καλλιτέχνη για έκφραση, δημιουργία και αποδοχή.

«Μετά την περσινή μας παράσταση, βρεθήκαμε σε ένα κενό και πολλές σκέψεις, καθώς προσπαθούσαμε να σκεφτούμε ποιο θα είναι το κατάλληλο επόμενο βήμα, το κρίσιμο δεύτερο για την ομάδα μας. Τότε ήρθε το κείμενο από τον Άκη Δήμου, γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι με τον συγγραφέα, αλλά τελικά ήρθε και έδεσε κάπως καρμικά το έργο με εμάς καθώς αφορούσε και πάλι στον Τσέχωφ. Είναι ένα έργο που μιλάει για το δικαίωμά σου στην αποτυχία, για τη θέση που διεκδικείς ώστε να κάνεις εκείνο που θέλεις ακόμα κι αν στο τέλος αποτύχεις, ενώ ζωντανεύει την ίδια την αξία της δημιουργικής διαδικασίας» μας είπε ο σκηνοθέτης.

Θέλω να σταθώ σε κάτι που άξια καταφέρνει ο κύριος Μπάρας στις σκηνοθεσίες του. Να τοποθετήσει τους ηθοποιούς του τόσο φυσικά στον χώρο ώστε να μην περιττεύουν, και δη όταν κινούνται να το κάνουν με τόση φυσικότητα που πράγματι διαπιστώνεις τη συνοχή της ομάδας, νιώθοντας πως παρακολουθείς μια παρέα φίλων που δεν υποδύονται αλλά σου περιγράφουν τους προβληματισμούς τους. Κωμικό momentum ο θάνατος του Μαγκλάρα υπό τους ήχους του Νίκου Καρβέλα και δραματικά, ο μονόλογος των Κουταλώνη που επάνω της εφάπτεται κάθε σύγχρονη γυναίκα και του Μπάρκα που αντιπροσωπεύει κάθε δημιουργό σε τέλμα. Εξαιρετική βρήκα τη χρήση της κάμερας με τη ζωντανή μετάδοση στον τοίχο της αίθουσας, την τοποθέτηση των πέντε ηθοποιών παραταγμένων επί σκηνής σε ένα δραματικό ξεγύμνωμα ψυχής και φυσικά –πώς θα μπορούσε να το παραλείψω;– την τρέλα που διακρίνεις παντού! Γκαρνταρόμπες, σκάλες, πέδιλα του σκι, πατερίτσες, νεκροκεφαλές, λαμπατέρ, σόμπες, σκαμνάκια, καπέλα, μάσκες, πινέλα, κάμερες, πιστόλια, φούσκες και πολλές, δεκάδες φαντασιοκοπίες για να συλληφθεί επιτέλους η τέλεια ιδέα της διασκευής της «Ανιούτα».

Σας προτείνουμε να δείτε την παράσταση καθώς είναι τόσο κωμική όσο και δραματική ενώ με εντάσεις, εγκιβωτισμούς και ζυγισμένες ερμηνείες αποτυπώνει το πόσο γυμνοί είμαστε τελικά απέναντι στην αλήθεια μας, στην πιθανότητα της αποτυχίας και στο σκληρό οδοιπορικό της δημιουργίας. Άλλωστε, τι είναι η ζωή, αν όχι τραμπάλα μεταξύ κωμωδίας και τραγικών στιγμών, ενώ στο ενδιάμεσο αναζητάς τη δημιουργία, λίγη ζεστασιά και μιαν αγάπη;

Βρείτε τον Γεώργιο Τζιτζικάκη στο Facebook και Facebook page

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά) οι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, μουσικοί, τραγουδιστές κ.λ.π.: Αγγελική Γρηγοροπούλου, Ελένη Κουταλώνη, Βαγγέλης Λάσκαρης, Δημήτρης Μαγκλάρας, Τρύφων Μπάρκας

Συντελεστές

Σκηνοθεσία -δραματουργική επεξεργασία: Κώστας Μπάρας - HashArt theater group

Βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Λάσκαρης

Σκηνογραφική - ενδυματολογική επιμέλεια: Γιώργος Λυντζέρης

Επιμέλεια Κίνησης: Φώτης Νικολάου

Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Στριφτάρης

Trailer: Γιάννης Βολιώτης

Αφίσα παράστασης: Γιάννης Καρδάσης

Επιμέλεια προγράμματος: Εκδόσεις Σοκόλη

Επικοινωνία & marketing: Άρης Σομπότης - Playwalk

Curator: Χρύσα Καψούλη