Μια περιπέτεια του Αντώνη Γιοφύρη
Γράφει ο Γιώργος Ζώτος
ΟΙΚΕΙΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ
15 Ιουλίου 22:55
Η επιβλητική έπαυλη που έβλεπα μπροστά μου δεν άφηνε καμία αμφιβολία για τους ιδιοκτήτες της. Σε μια μαρμάρινη επιγραφή δίπλα στο κουδούνι έγραφε:
ΟΙΚΕΙΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ
Μια υπηρέτρια άνοιξε την πόρτα και με έβαλε να καθίσω στο χολ, ενώ πήγε να φωνάξει την κυρία. Μια επιβλητική τριαντάρα που δεν τη λες και όμορφη, κυρίως λόγω της γαμψής μύτης και των μικρών σαν χάντρες μαύρων ματιών της, έκανε την εμφάνιση της μετά από δύο λεπτά. Φορούσε ένα λιτό αν και πανάκριβο μαύρο φόρεμα, ένα επίσης μαύρο φουλάρι και μαύρες γόβες. Το σκηνικό έκλεινε με τα μαύρα μαλλιά της μαζεμένα πίσω σε κότσο. Η μαύρη χήρα σκέφτηκα από μέσα μου.
Μου είχε δώσει και στο τηλέφωνο μια ανάλογη εντύπωση όμως όσο περισσότερο μιλούσε τόσο πιο πολύ θαύμαζα τους τρόπους της, τη μόρφωση της αλλά και κάτι που μου επιδείκνυε για πρώτη φορά: τον κυνισμό της.
-Αγαπητέ κύριε Γιοματάρη…
-Γιοφύρης την διέκοψα.
-Κύριε Γιοφύρη, θέλετε να πιείτε κάτι;
Αν και θα έπινα ένα διπλό ουίσκι ευχαρίστως, δεν ξέρω γιατί, αρνήθηκα.
-Όχι, ευχαριστώ, είπα μετανιώνοντας ήδη στο αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο.
-Λοιπόν όπως μου είπατε και στο τηλέφωνο, θέλετε να μάθετε για τον Μάρκελλο. Δέχτηκα να σας μιλήσω γιατί απ' ότι ακούω η αστυνομία δεν έχει βγάλει άκρη και μια έρευνα ακόμη ίσως ρίξει περισσότερο φως στο μυστήριο. Θα σας πω ό,τι ξέρω. Θα σας παρακαλούσα όμως επειδή είμαι υπερβολικά κουρασμένη, και σωματικά αλλά κυρίως ψυχικά, να μην με διακόψετε μέχρι να τελειώσω. Σας ευχαριστώ a priori.
-Σας ακούω, είπα.
-Όπως ίσως θα ξέρετε είχαμε αρραβωνιαστεί στις 24 Ιουνίου και σκοπεύαμε να παντρευτούμε μέσα στον Σεπτέμβριο. Δεν μπορώ να ξέρω αν ήταν ερωτευμένος μαζί μου, τουλάχιστον έτσι έδειχνε ή έτσι θα ήθελα εγώ να είναι. Εγώ πάντως ήμουν… Ερωτευμένη μαζί του εννοώ… Γνωριστήκαμε σε μια δεξίωση ενός κοινού γνωστού πριν ένα χρόνο περίπου. Λίγο καιρό μετά, εκείνος μου ζήτησε να αρραβωνιαστούμε και, αν και το θεώρησα πολύ βιαστικό, είχε την συγκατάθεση μου.
-Συνεχίστε, την παρότρυνα.
-Εκείνο το… μοιραίο βράδυ ήμουν εδώ στο σπίτι. Τηλεφωνηθήκαμε γύρω στις 11 και μου είπε ότι θα έπεφτε για ύπνο νωρίς γιατί είχε γύρισμα την επομένη το πρωί. Το επόμενο πρωί με πήρε η αστυνομία για να μου πει τα νέα.
-Υπάρχει κάποιος που να υποψιάζεστε για τον φόνο;
-Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που να ήθελε τον θάνατο του Μάρκελλου. Ίσως μόνο η ζήλια κάποιας κοπελίτσας από τις φαν του επειδή αρραβωνιάστηκε, αλλά και πάλι εγώ στη θέση της θα σκότωνα την ανταγωνίστρια, όχι το κοινό αντικείμενο του πόθου. Φυσικά ποτέ δεν ξέρεις πως σκέφτονται οι νεαρές έφηβες… Υπάρχουν και παραδείγματα όπως ο John Lennon, χωρίς να θέλω να συγκρίνω μεγέθη φυσικά, που έπεσαν θύματα… Τέλος πάντων, μόνο οι ψυχολόγοι μπορούν να αναλύσουν τέτοιες συμπεριφορές... Επίσης υπάρχει πάντα και ο…
Κοντοστάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα.
-Ναι; Την προέτρεψα.
-Υπάρχει και ο… Ελεεινή εντύπωση μου έκανε ο παραγωγός του ο Καραπιπέρης, αν και δεν νομίζω ότι είμαι η μόνη που τον βλέπει έτσι. Ένας αγροίκος γεροσάτυρος που του τρέχουν τα σάλια μόλις δει γυναίκα. Θα τον βάφτιζα εξ όψεως εγκληματία και ένοχο παρότι δεν μπορώ να σκεφτώ ένα δυνατό κίνητρο για τον φόνο του μνηστήρα μου.
-Γνωρίζατε την καθαρίστρια; Την γυναίκα που βρήκε το πτώμα.
-Την έχω δει μερικές φορές στο σπίτι του Μάρκελλου. Μαρία Αντωνοπούλου την λένε αλλά δεν ξέρω κάτι άλλο γι' αυτήν. Συμπαθητική κοπελίτσα, μου φάνηκε ιδιαίτερα ευαίσθητη αν και δεν την είχα δει πολλές φορές.
-Ξέρετε ποιος είχε κλειδί του διαμερίσματος του Μάρκελλου;
-Φαντάζομαι ότι έχει κι η Μαρία κλειδί, όπως κι εγώ φυσικά. Δεν ξέρω ποιος άλλος θα μπορούσε να έχει, μέσα μου ελπίζω κανείς άλλος αλλά δυστυχώς δεν είμαι καθόλου βεβαία γι' αυτό.
-Η Μαρία, η καθαρίστρια, μου ανέφερε ότι βρήκε ένα ποτήρι με νερό πάνω στο κομοδίνο δίπλα από τον Μάρκελλο. Το ποτήρι είχε ίχνη από το κραγιόν σας.
-Ποτήρι; Περίεργο, η αστυνομία δεν μου είπε τίποτα… Και νομίζω ότι θα ήταν πολύ επιβαρυντικό στοιχείο εναντίον μου, για να μην το αναφέρει…
Δεν ήθελα να της πως ότι το είχε πλύνει πριν καν η αστυνομία το βρει. Ήθελα να έχω ένα χαρτί στα χέρια μου καθώς αισθανόμουν ότι δεν μου έλεγε όλη την αλήθεια.
-Η αστυνομία μερικές φορές δεν βγάζει στη φόρα όλα τα στοιχεία που έχει. Είναι κι αυτό ένα είδος διαπραγμάτευσης με τους υπόπτους. Αλήθεια, τι από τα δύο πιστεύετε; Ότι το ποτήρι είναι κάποιας άλλης ή ότι δεν υπήρξε ποτήρι;
-Προφανώς κάτι από τα δύο ισχύει. Όμως ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να ψυχαναλύσω την κοπελίτσα, μην με αναγκάζετε να κάνω κάτι τέτοιο.
-Επίσης, υπάρχει και μια μαρτυρία ότι σας ακούσανε τη βραδιά του φόνου να λογομαχείτε με τον Μάρκελλο.
-Όλο το βράδυ ήμουν εδώ. Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο με τον Μάρκελλο έπεσα για ύπνο. Καλό θα ήταν κύριε Γιούλμπαση…
Προσπάθησα να την διακόψω αλλά σήκωσε το χέρι της αποτρέποντάς με επιτακτικά
-…να επικεντρωθείτε σε σοβαρότερα πράγματα για να βρείτε τον δολοφόνο, πέρα από τις φαντασιώσεις μιας καθαρίστριας και τις αμφίβολες ακουστικές επιδόσεις μιας κουτσομπόλας, ναι την ξέρω την κυρία Πολυξένη, προφανώς σ' αυτήν αναφέρεστε. Δεν σκότωσα εγώ τον Μάρκελλο, πιστέψτε με.
Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και μόλις είχα αρχίσει την προσπάθεια για να την στριμώξω. Αν και σκέφτηκα ότι πιο πολύ εκείνη είχε αρχίσει να με κολλάει στον τοίχο. Παρόλ’ αυτά συνέχισα ακάθεκτος:
-Ο Μάρκελλος έκανε συχνά ταξίδια, γενικά έκανε μεγάλη ζωή από ότι άκουσα, αν και τελευταία τα είχε κόψει. Εσείς ήσασταν υπεύθυνη για αυτήν την αλλαγή;
-Νομίζω ότι από τότε που είμαστε μαζί και ιδίως μετά τον αρραβώνα μας αυτά που ακούγονταν σταμάτησαν. Όπως μειώθηκαν και οι έξοδοι του στα διάφορα μπαρ. Ξέρω βέβαια ότι παλιότερα έκανε συχνά ταξίδια σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Ήταν συλλέκτης σπάνιων νομισμάτων αυτών των χωρών και μόλις έβρισκε κάποιο σε ευκαιρία μέσω Ίντερνετ πεταγόταν να το πάρει. Ήθελε πάντα να τα ελέγχει ιδίοις όμμασι πριν προχωρήσει στην αγορά τους. Πριν 3 μήνες περίπου έκανε ένα τέτοιο ταξίδι στην Ουκρανία, αν θυμάμαι καλά. Όταν προσφέρθηκα να τον συνοδεύσω μου δικαιολογήθηκε πως θα ήταν κουραστικό μιας και εκτός του αεροπλάνου, θα είχε πολύ δρόμο ακόμα σε άσχημο αυτοκινητόδρομο για να φτάσει στον προορισμό του. Η αλήθεια είναι ότι με αποθάρρυνε και δεν επέμεινα, παρόλ’ αυτά δεν έκρυψα την πικρία μου και το κατάλαβε. Ίσως ήταν και αυτός ο λόγος που, λίγο πριν φύγει, μου ζήτησε να αρραβωνιαστούμε. Όταν επέστρεψε μου έδειξε το νόμισμα που πήρε, αν και έχω πλήρη άγνοια από τέτοιου είδους πράγματα, συνεπώς δεν μπορώ να ξέρω την αξία του. Την συλλογή του, μου είπε ότι την είχε σε θυρίδα και υποσχέθηκε κάποια στιγμή να μου την δείξει χωρίς να πραγματοποιήσει την υπόσχεση του ποτέ.
-Μήπως αυτό το γεγονός σας έβαλε υποψίες ότι μπορεί να σας απατά;
-Σας είπα ότι δεν ήταν καθόλου πειστικός ο τρόπος που αρνήθηκε να συνταξιδεύσουμε στην Ουκρανία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έκανε και κάτι το επιλήψιμο. Και στο κάτω - κάτω δεν νομίζω ότι έχει κάποια σχέση με τον φόνο το ταξίδι αυτό.
-Πώς θα αντιμετωπίζατε το γεγονός ότι μπορεί ο Μάρκελλος να σας απατούσε;
-Κύριε Γιοκαρίνη, έχω μάθει στη ζωή μου να αντιμετωπίζω τέτοια θέματα, όσο σκληρά κι αν φαίνονται. Δεν είμαι από τα κοριτσόπουλα που θα αντιδρούσαν βάζοντας τα κλάματα ή πέφτοντας στα πόδια του εραστή τους παρακαλώντας τον να γυρίσει. Ούτε φυσικά από τις διαβολογυναίκες που θα έριχναν βιτριόλι στον αγαπημένο τους για εκδίκηση. Ξέρω να εκτιμώ την κατάσταση και να πράττω ανάλογα με την περίσταση, χωρίς, όσο αυτό είναι εφικτό, να χάνω την ψυχραιμία μου.
Η αλήθεια είναι ότι πρώτα αναρωτήθηκα αν θα πει ποτέ το όνομα μου σωστά και μετά αν θα μπορούσε να καρφώσει εν ψυχρώ ένα μαχαίρι στον αγαπημένο της. Πριν προλάβω να βγάλω ένα συμπέρασμα συνέχισε:
-Σας επαναλαμβάνω ότι δεν τον σκότωσα εγώ τον Μάρκελλο, και ο μόνος λόγος που σας μιλάω αυτή τη στιγμή, είναι ότι πραγματικά θα ήθελα να βρείτε τον δολοφόνο του μνηστήρα μου, με τη μεγαλύτερη δυνατή δι-α-κρι-τι-κό-τη-τα. Το όνομα της οικογενείας μου και η διασημότητα του μνηστήρα μου, επιβάλλουν κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι έγινα κατανοητή.
-Απολύτως κυρία μου! Είπα χωρίς να έχω προς το παρόν κάτι να πω.
Υπήρχαν αρκετά πράγματα που δεν μου άρεσαν σε όσα είπε όμως προς το παρόν δεν μπορούσα να τα αντικρούσω οπότε αποφάσισα να κάνω την πάπια. Έκανα μια βαθιά θεατρινίστικη υπόκλιση, είχα μάλιστα σκοπό να της φιλήσω και το χέρι, όμως φαίνεται ότι το κατάλαβε και απομακρύνθηκε όσο έπρεπε. Της είπα:
-Καληνύχτα, ευχαριστώ που μου αφιερώσατε τον χρόνο σας!
-Καλή σας νύχτα κύριε Γεφύρη!
Αν και ήμασταν σε εμφανώς καλύτερο δρόμο αποφάσισα να την διορθώσω για μια ακόμα φορά:
-Γιο. Της είπα.
Ακολούθησε σιωπή για μερικά δευτερόλεπτα καθώς επεξεργαζόταν στο μυαλό της το τι ακριβώς εννοούσα και μετά σήκωσε το δεξί της χέρι κάνοντας αδέξια το σήμα της ειρήνης και μου απάντησε:
-Γιο μαν!
Παραιτούμενος από κάθε προσπάθεια, κατέβασα το κεφάλι και βγήκα από το σπίτι.
Κοίταξα την ώρα, πλησίαζαν μεσάνυχτα. Η ώρα που βγαίνουν οι βρικόλακες και οι ταξιτζήδες της νυχτερινής βάρδιας.
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved
