“ποτήρι γυάλινο η μοναξιά μου,
Ψάχνει ξύδι λευκό, αντί κρασί για να γεμίσει.”
Αν και η ποιήτρια ομολογεί “τις λέξεις θρήνησα κι απόψε” ευτυχώς για μας μόνο θρήνος δεν είναι.
“Η βουλιμία των ανθρώπων μας έκανε αναλώσιμο προϊόν” και δυστυχώς λίγοι μόνο έχουν βρει τρόπο να αντιστέκονται χωρίς να βλάπτουν εαυτούς.
“Ξεδίψασες τις ανάγκες σου πίνοντας μονορούφι τα μισοάδεια ποτήρια από τραπέζια άλλων.”
“Τα όνειρα θηρία, τα μαστίγωνες να ημερώσουν. Και εκείνα σαν σκυλιά σου έγλειφαν τα πόδια.”
“θεώρησα πως οι άνθρωποι αρκούν για όλα, μα στ’ αλήθεια που είναι οι άνθρωποι;”
“Θέλω νερό για να πλυθώ και ήλιο να ανθίσω” και “δανεικά φιλιά”
“κάτι αλμυρό θα ρίξω στο κορμί μου”… “ας εκτροχιαστούμε για λίγο”
Η ποιητική συλλογή της Ιωάννας Κοσιώρη, Για μια φαύστα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα της συλλογής.
