Π.Μ.: Όλα ξεκίνησαν σε ένα δωμάτιο δύο επί δύο. Ήμουν εγώ κι ένα μικρό παιδί. Και παίζαμε. Κι αυτό. Έφτανε, νομίζω. Εκείνο το βράδυ άνοιξα όλες τις σημειώσεις μου με όλα τα παιδιά που είχα δει ως Εργοθεραπευτής… και ως συγγενής… και ως αδερφός… και ως φίλος. Όλες εκείνες τις σημειώσεις που κρατάς γιατί σου κάνει εντύπωση αυτό το κάτι που ακούς, αυτό το συναίσθημα που σου γυρίζει τα σωθικά.
Και μετά από τρία χρόνια, είμαστε εδώ. Εγώ κι αυτό το μικρό βιβλιαράκι με τις αληθινές του ιστορίες.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Π.Μ.: Θα προσπαθήσω.
Όλα ξεκινούν με τον ερχομό του Αντώνη… ενός παιδιού που μπαίνει σε ένα ίδρυμα για άτομα με αναπηρία.
Φτάνει σαν περιγραφή; Όχι; Δεν ξέρω… δυσκολεύομαι πολύ να μιλήσω για το τι διαπραγματεύεται αυτό το βιβλίο. Και νομίζω ότι αυτό το συναίσθημα είναι και κάτι που αγάπησα πάρα πολύ. Μου αρέσει που δεν μπορώ να το βάλω σε λόγια.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Π.Μ.: Ένα κόστος. Στην αρχή το κόστος αυτό έχει μία συναλλαγματική μορφή ώστε να το πάρει στα χέρια του και μετά έρχεται ένα δεύτερο είδος κόστους. Αυτό το κόστος μπορεί να είναι ψυχικό, συναισθηματικό ή και υγείας (εάν αρχίσει να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο, σκεπτόμενος τη μπούρδα που διάβασε). Εγώ, ας πούμε, ότι ευελπιστώ στη θετική μεριά των πραγμάτων… ξέρεις… ότι είναι αριστούργημα και τα σχετικά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Π.Μ.: Εάν οποίος το διαβάσει, μείνει μόνο στο διάβασμα. Δεν είναι αυτός ο σκοπός. Ο σκοπός είναι να βγούμε εκεί έξω και να βγάλουμε τους ανθρώπους από τα ιδρύματα.
Να λύσουμε τα δεσμά που τους καθηλώνουν, να σταματήσουμε τα χάπια που παίρνουν στο όνομα μίας απάνθρωπης υγείας, να σπάσουμε τα ξύλινα κλουβιά μέσα στα οποία ζουν 365 ημέρες το χρόνο. Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι να γνωρίσουμε όλους αυτούς εκεί μέσα. Και όχι αύριο. Σήμερα.
Φοβάστε...
Π.Μ.: Πολύ.
Αγαπάτε...
Π.Μ.: Πολύ.
Ελπίζετε...
Π.Μ.: Πάρα πολύ.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Π.Μ.: Σίγουρα οι φίλοι μου και οι συγγενείς. Αυτό τους έλειπε κιόλας… Στα σοβαρά τώρα, ελπίζω να το αγαπήσουν όσοι το καταλάβουν -γιατί τί άλλο είναι η αγάπη πέρα από γνώση και κατανόηση; Όσον αφορά στη λατρεία, είναι πολύ μεγάλη λέξη.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Π.Μ.: Δεν πρέπει. Αλλά εάν έπρεπε εγώ να πείσω κάποιον, θα τον παρότρυνα να πατήσει στο Ίντερνετ τη λέξη «Λεχαινά» και τη λέξη «ίδρυμα» μαζί. Τίποτα άλλο. Και όλα θα συμβούν από μόνα τους.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Π.Μ.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στις εκδόσεις Βακχικόν.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Π.Μ.: Μία σφαλιάρα και μία λέξη «κοίτα».
Η συλλογή μικροδιηγημάτων του Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη, Δεν με ξέρεις, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Ο Παναγιώτης Μπαρμπαγιάννης είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος Εργοθεραπείας και της Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού «Λάκης Κουρετζής». Έχει παρακολουθήσει το Studio Συγγραφής του Εθνικού Θεάτρου, ενώ θεατρικά του έργα έχουν παρουσιαστεί σε Αθηναϊκές σκηνές. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ πλέον συνεργάζεται με το eidikospaidagogos.gr και το Aegean College στο Τμήμα Εργοθεραπείας και στο πιστοποιημένο πρόγραμμα «Θεατρικό Παιχνίδι και Ειδική Αγωγή». Το 2016 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν το θεατρικό του έργο Θεριά, στην κοινή έκδοση Delete με την Βάνα Πεφάνη.