Το τρίτο μέρος της τριλογίας του «Μπρούτζινου Καβαλάρη» είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα μέρη και αυτό γιατί εστιάζει για πρώτη φορά σε μια σχέση που θυμίζει τις δικές μας. Καθημερινή, γνώριμη, με προβλήματα και απτές απειλές. Τα προβλήματα ενός παντρεμένου ζευγαριού, η ανατροφή ενός παιδιού, η ρουτίνα, το άγχος για επιβίωση, οι πειρασμοί και το χτίσιμο μιας νέας ζωής στα συντρίμμια μιας άλλης τίθενται στο μικροσκόπιο της ιστορίας που αναπτύσσεται στις οχτακόσιες περίπου σελίδες του βιβλίου αυτού. Είναι αρκετή η αγάπη για να διατηρηθεί η οικογενειακή γαλήνη; Πόσο δύσκολο είναι να απιστήσει κάποιος και πόσο εύκολο να συγχωρεθεί; Παραμένει η σεξουαλική διάθεση του ζευγαριού ενεργή με την πάροδο των χρόνων;
Προσωπικά, οι σεξουαλικές περιγραφές που είναι πολύ μεγαλύτερες σε έκταση από τα δύο προηγούμενα μέρη, δε με ενόχλησαν για τη γλαφυρότητά τους, όσο για την άσκοπη παράθεσή τους που δεν εξυπηρετούσε ούτε σε τεχνικό επίπεδο, ούτε σε αφηγηματικό τις περισσότερες φορές. Η γραφή είναι γρήγορη, στρωτή, με εξελισσόμενη πυκνότητα, περισσότερο αραιή σε θέματα πλοκής στην αρχή και με πιο συμπυκνωμένες εξελίξεις προς το τέλος.
Αν είστε από τους αναγνώστες που λάτρεψαν την ελαφρώς μυθοποιημένη σχέση των δύο πρωταγωνιστών, του Αλεξάντερ και της Τατιάνας, ίσως σας φανεί περίεργη αυτή η αλλαγή της αποτύπωσης σε επίπεδο καθημερινής τριβής. Η απομυθοποίηση προσώπων που στο μυαλό του αναγνώστη ήταν ιδανικά δεν είναι πάντα η πιο εύκολη υπόθεση. Σίγουρα τις αντιρρήσεις τους θα έχουν και οι λάτρεις των ιστοριών που δεν πλατειάζουν και τελειώνουν στο πιο δυνατό τους σημείο.
Όσοι πάλι αγαπάτε περισσότερο τις ρεαλιστικές καταστάσεις -μέσα σε αυτούς και εγώ- τότε θα ενθουσιαστείτε με την τροπή της υπόθεσης, θα «αγκαλιάσετε» τους ήρωες και τις ευάλωτες πτυχές τους με μεγαλύτερη ευαισθησία, ενώ θα θεωρήσετε πως το συγκεκριμένο μέρος είναι ο καλύτερος τρόπος για κλείσει μια τριλογία που αγαπήσατε από τις πρώτες σελίδες.
Καλές αναγνώσεις.
Περισσότερα για την Paullina Simons:
