Μια περιπέτεια του Αντώνη Γιοφύρη
Γράφει ο Γιώργος Ζώτος
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
15 Ιουλίου 15:49
-Ώστε την βρήκες τη βοσκοπούλα μας; Κάτω Ραχούλα, ε; Μάλιστα μάλιστα! Και τι σου είπε;
-Προς το παρόν έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη της, τίποτα ιδιαίτερο δεν έμαθα όμως, θέλουν χρόνο αυτά.
-Και δυστυχώς χρόνος δεν υπάρχει. Ο δήμαρχος με πιέζει, οι δημοσιογράφοι θέλουν νέα κι εμείς είμαστε στο μηδέν.
-Έχω ένα νέο από τη γειτόνισσα…
-Την Πολυξένη; Τι νέο;
Ύψωσα επίτηδες τη φωνή μου ώστε να με ακούσει όλος ο κόσμος που περιφερόταν μέσα στο αστυνομικό τμήμα εκείνη την ώρα:
Ο Μπάκας είχε βάλει μια γερή γουλιά καφέ στο στόμα του και μόλις άκουσε αυτό για τον γλυκούλη ο μισός του βγήκε απ’ τη μύτη κι ο άλλος μισός από το στόμα. Απόλυτη ησυχία επικρατούσε τώρα στο τμήμα καθώς όλοι είχαν στήσει αυτί διακριτικά. Συνέχισα με την ίδια ένταση στη φωνή μου, καθώς ο Μπάκας πήρε ένα χαρτομάντιλο και σκούπιζε τους καφέδες που είχε πάνω του και πάνω στα χαρτιά του:
-Είπε να περάσεις όποτε θες να σου κάνει γιουβαρλάκια και μπακλαβά για να σου βάλει κανένα κιλό γιατί είσαι σαν τσίρος, γλυκούλη! Α, και κάτι ακόμα. Άκουσε λέει έναν βήχα την ώρα που έσπασε το κρύσταλλο. Σου λέει κάτι αυτό;
-Μπορεί και να μου λέει μπορεί και όχι.
Έγειρε προς τα πίσω μαζί με την καρέκλα του, έδειξε κάτι να σκέφτεται, τελικά το πήρε απόφαση και έγειρε ξανά προς τα μπροστά.
-Λοιπόν άκου, έτσι κι αλλιώς όπως έχουν φτάσει τα πράγματα αν είναι να τα πεις στις εφημερίδες με γεια σου με χαρά σου. Θα έχεις να κάνεις με τον Μπάκα μετά, στο λέω να το ξέρεις.
-Ρε συ Γιώργη, παιδιά είμαστε; Να βοηθήσω θέλω όσο μπορώ.
Πήρε έναν φάκελο από το γραφείο του, τον άνοιξε και άρχισε να εξιστορεί ρίχνοντας που και που ματιές στα χαρτιά του.
-Λοιπόν αγορίνα, άκου με προσεκτικά και μη με διακόψεις, οκ;
-Έγινε αφεντικό! Είμαι όλος αυτιά!
-Όλα έγιναν στην κρεβατοκάμαρα. Το θύμα έφαγε κάτι βαρύ κρυστάλλινο κατευθείαν στο δόξα πατρί, άγνωστο πως και γιατί. Ό,τι κι αν ήταν αυτό πέφτοντας στα πλακάκια έσπασε, μάλλον καλύτερα θα έλεγα ότι έγινε θρύψαλα, νο αποτυπώματα όπως καταλαβαίνεις. Δεν υπάρχουν άλλα ίχνη πάλης. Βέβαια αυτό δεν τον σκότωσε. Πιθανόν να τον άφησε αναίσθητο για λίγα λεπτά, και ακόμα πιο πιθανό να έπαθε διάσειση. Τέλος πάντων κάποια στιγμή συνήλθε, πήγε στο μπάνιο πλύθηκε, έβρεξε μια πετσέτα την έβαλε στο μέτωπο του και ξάπλωσε στο κρεβάτι. Κι εκεί πάνω ο δολοφόνος βρήκε πρόσφορο έδαφος να του καρφώσει ένα κουζινομάχαιρο στην καρδιά. Εν ψυχρώ! Μπορεί να πέρασε και μισή ώρα ίσως και μία, από τη στιγμή που έφαγε το τασάκι μέχρι τη μαχαιριά. Αυτό! Τσακ μπαμ! Πολύ μίσος αδερφάκι μου. Άντε να σου πω και την ώρα θανάτου. Σύμφωνα με τη θερμοκρασία του σώματος είχε πεθάνει γύρω στις 6 ώρες πριν τον βρούμε δηλαδή περίπου στις 2 και τέταρτο. Αν θες περισσότερα στον ιατροδικαστή.
-Τον Μαχαιρίδη; ρώτησα απορημένος.
-Ναι αυτός είναι, ατύχησες. Πάμε παρακάτω: Νο αποτυπώματα και στο μαχαίρι που ήταν σκουπισμένο καλά. No DNA επίσης, καθώς το αίμα που βρέθηκε ήταν όλο δικό του. Από τη θέση του μαχαιριού μάλλον ήταν δεξιόχειρας ο δολοφόνος. Η μαχαιριά δεν δείχνει ιδιαίτερη μυϊκή δύναμη συνεπώς ενισχύεται η άποψη για γυναίκα ή άντρα χωρίς ιδιαίτερη δύναμη. Στην κατάσταση που ήταν άλλωστε θα μπορούσε να τον καρφώσει και παιδί. Τα ξέρει καλύτερα ο ιατροδικαστής αυτά. Όταν μπήκαμε μέσα η καθαρίστρια είπε ότι δεν είχε πειράξει τίποτα αν και πάτησε μέσα στο δωμάτιο, φαντάσου έφτασε δίπλα από το πτώμα, και μας τα 'κανε ρόιδο. Το πτώμα ξάπλα στο κρεβάτι με το μαχαίρι σα σημαία στην καρδιά, το δεξί του χέρι κρατούσε τη πετσέτα στο κεφάλι του μπροστά στα μάτια του, άρα μάλλον δεν είδε καν τι του καρφώθηκε. Το αίμα, το περισσότερο πάνω του και πάνω στο κρεβάτι. Η καθαρίστρια είπε ότι θυμόταν ένα βαρύ κρυστάλλινο τασάκι στο κομοδίνο, πιθανώς αυτό να έγινε χίλια κομμάτια.
-Μάλιστα, είπα με ενδιαφέρον, κάτι άλλο;
-Βρήκαμε το κινητό του στο κομοδίνο δίπλα του, κοιτάξαμε τις κλήσεις του, νιέντε, τίποτα. Είχε να κάνει κλήση ή να δεχτεί από το πρωί, το επιβεβαιώσαμε κι από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, περίεργο για τέτοιον τύπο. Μόνο ο σκηνοθέτης του τον είχε πάρει το πρωί της προηγούμενης μέρας -βρήκαμε την κλήση- και ο ίδιος τον ξαναπήρε κατά τις 9 το πρωί που βρήκαμε το πτώμα. Αυτή τη δεύτερη φορά τον πήρε με απόκρυψη. Το σήκωσα εγώ, παραξενεύτηκε που άκουσε κάποιον ξένο και του είπα τα νέα. Γενικά πάντως στο διαμέρισμα βρήκαμε αρκετά αποτυπώματα, τα μόνα που ταυτοποιήσαμε ήταν της καθαρίστριας και της αρραβωνιάρας του. Τρίχες πολλές επίσης, ξανθιές, μελαχρινές, κοκκινομάλλες, όλων των φυλών. Κλειδιά από το διαμέρισμα του είχαν σίγουρα η Μαυρογένους και η καθαρίστρια αλλά δε θα μου έκανε έκπληξη αν το θύμα είχε μοιράσει και στον μισό γυναικείο πληθυσμό της πόλης. Στις τσέπες του βρέθηκαν καμιά εκατοστή ευρώ -αποκλείουμε τη ληστεία έτσι κι αλλιώς, στο σπίτι δεν υπήρχε καμία τέτοια ένδειξη.
-Ωραία, ευχαριστώ πολύ Γιώργο, πες μου και τη διεύθυνση της Μαυρογένους να της κάνω μια επίσκεψη.
-Τη διεύθυνση της Μαυρογένους αποκλείεται να την μάθεις από μένα, αγαπούλα! Καταλαβαίνεις ότι η Μαυρογένους ανήκει στην υψηλή κοινωνία της πόλης μας. Δεν θα αφήσω καθέναν να την ενοχλήσει και μάλιστα να του δώσω και την διεύθυνση στο πιάτο. Βολέψου με τη βοσκοπούλα μορφονιέ! Αυτά για τώρα πρέπει να φύγω, φιλάκια!
Κατεβήκαμε μαζί τις σκάλες και τραβήξαμε σε διαφορετικές διευθύνσεις. Δεν ξέρω που είχε σκοπό να πάει ο Μπάκας, εγώ όμως τράβηξα κατευθείαν για τον «Κουτσομπόλη».
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved
