Από τις πρώτες γραμμές πληροφορούμαστε για το εσπευσμένο ταξίδι της οικογένειας του Ορέστη, από το νησί που διέμεναν προς την Θεσσαλονίκη. Αιτία; Η σοβαρή ασθένεια της γυναίκας του, της Λήδας. Ένα γεγονός πως όπως ήταν φυσικό το κρατούσαν κρυφό από την μικρή σε ηλικία κόρη τους, Σοφία.
Παρ΄ όλο όμως που δεν της φανέρωναν την αλήθεια και την απέκρυπταν, εκείνη αφουγκραζόταν το ένστικτό της που της έστελνε σήματα κινδύνου κατ’ ευθείαν στην παιδική καρδούλα της και την έδενε κόμπο.
Εισχωρώντας περισσότερο στην ζωή του παιδιού, μαθαίνουμε πως η οικογένεια της Σοφίας Γαλανού δεν ανήκε στην εύπορη τάξη. Ο πατέρας της, ο Ορέστης Γαλανός, ήταν υπάλληλος σε μια ιδιωτική εταιρία της Χώρας, στο όμορφο νησί της Πάτμου. Η μητέρα της, η Λήδα, διατηρούσε ένα μικρό επαρχιακό μαγαζί στη Χώρα με είδη λαϊκής τέχνης που απευθυνόταν κυρίως στους τουρίστες.
Στην Θεσσαλονίκη τους περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά για να τους φιλοξενήσει η ξαδέρφη της Λήδας, η Μαρία. Μια γυναίκα που ζούσε μόνη, διοχετεύοντας όλη της την αγάπη στην φροντίδα του κήπου της μα και στην Λούσυ, την οποία και είχε από κουταβάκι.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και επώδυνες: Παρ’ ότι η Λήδα κάνει τις απαραίτητες θεραπείες, εντούτοις η υγεία της διαρκώς επιδεινώνεται.
Οι μέρες που ήρθαν ήταν στείρες. Δε γέμισαν ούτε μία… τοσοδούλα ελπίδα. Μια βασανιστική στασιμότητα που αιωρούνταν στο χείλος του γκρεμού σκλήρυνε το βλέμμα όλων. Η Σοφία άρχισε σιγά-σιγά να καταλαβαίνει την άσχημη εξέλιξη.
Κι εκεί που το αναμενόμενο τραγικό γεγονός κάνει το χρόνο να σταματήσει προσωρινά για όλους, οι ψυχές των ηρώων χαράζουν γρήγορα το δικό τους δρόμο. Ένα μονοπάτι που άλλοτε θυμίζει μια πορεία προς τον προσωπικό τους Γολγοθά, κι άλλοτε αντιφεγγίζει την ελπίδα μες από την πραγματοποίηση των ονείρων τους.
Στη συνέχεια της ανάγνωσης γινόμαστε συνοδοιπόροι στη ζωή της Σοφίας που συναντά όλο και μεγαλύτερες προκλήσεις. Πρόκειται για καταστάσεις άλλοτε επιθυμητές και χαρούμενες και κάποτε ανεπιθύμητες και ψυχοφθόρες.
Κάνοντας μια αποτίμηση στο έργο της συγγραφέως, θεωρώ πως η γραφή της κατακλύζεται από συναισθηματική δοτικότητα.
Ωστόσο, προσωπικά θα ήθελα σε κάποιες περιγραφές και συνομιλίες να εμβαθύνει περισσότερο στην ουσία. Και σε άλλες, που αφορούν γεγονότα της καθημερινότητας, να μην είναι τόσο αναλυτική, μιας και δεν προσέδιδαν τίποτε χρήσιμο στην ροή της ιστορίας.
Το έργο «Ένα ουράνιο τόξο μέσα στη νύχτα» μου κράτησε ζωντανό το ενδιαφέρον ανά διαστήματα, μα όχι συνεχόμενα ως την τελική έκβαση της ιστορίας.
Ως αναγνώστης μου έλειψε έντονα το στοιχείο της ανατροπής και της αγωνίας. Θα ήθελα να υπάρχει πιο γρήγορη ροή και να μην έχω την αίσθηση πως βιώνω μονάχα την γλαφυρή αναπαράσταση ενός προσωπικού ημερολογίου.
Επίσης, ως συγγραφέας κρατώ το καλοδουλεμένο κείμενο της συγγραφέως που είχε ως αποτέλεσμα μια πλοκή με αληθοφανείς χαρακτήρες. Θα ήθελα όμως σαφώς περισσότερη δημιουργική φαντασία.
Το μυθιστόρημα της Σάντυς Κυριακής Ηλιάδου, Ένα ουράνιο τόξο μέσα στη νύχτα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αέναον.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα του βιβλίου.
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το μυθιστόρημα
