Το Φιλί στη λογοτεχνία

Από τον περασμένο μήνα, μερικοί παθιασμένοι κι αφοσιωμένοι βιβλιόφιλοι, συναντιόμαστε μία φορά την εβδομάδα στο χώρο του Open Theater art και μιλάμε για λογοτεχνία. Αυτή τη φορά, τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης μοιράζονται αγαπημένα τους αποσπάσματα με την ελπίδα να αρέσουν και σε σας. Το θέμα μας είναι το Φιλί στη λογοτεχνία και τα μέλη επέλεξαν τα παρακάτω «χάρτινα» φιλιά. Διαβάστε τα και βαθμολογήστε τα, γιατί ο καλύτερος κερδίζει ένα μεγάλο δώρο, όπως και ένας τυχερός αναγνώστης που θα προκύψει μετά από κλήρωση. Σημειώστε όμως πρώτα τα ακόλουθα:

Διαβάστε τους όρους και όλες τις σχετικές πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Διαβάστε όλα τα αποσπάσματα και ακολούθως κλικάρετε το παρακάτω k για να τα βαθμολογήσετε και να συμμετέχετε στην κλήρωση. Η κλήρωση έχει προγραμματιστεί για τις 9 Ιανουαρίου 2018 και τα βιβλία του τυχερού αναγνώστη θα αποσταλούν ταχυδρομικά. Τα βιβλία του νικητήριου μέλους θα παραδοθούν στην καθιερωμένη συνάντηση που ακολουθεί της κλήρωσης. Στο τέλος της ανάρτησης περιγράφονται αναλυτικά τα βιβλία που κερδίζει τόσο ο τυχερός της κλήρωσης όσο και το μέλος της λέσχης που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους.

k

📖

1

Η βροχή πέφτει δυνατά και ανοιγοκλείνω γρήγορα τα μάτια μου για να διώξω τις σταγόνες μακριά τους. Εκείνος με πλησιάζει και πλέον τα χείλη μας είναι σε απόσταση εκατοστών. Γέρνει το κεφάλι του και το βλέμμα του ζητά την έγκρισή μου, όμως στην πραγματικότητα την είχε πάρει από την πρώτη φορά που τον είδα. Στερεώνει μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου και το άγγιγμά του με ηλεκτρίζει. Τα χέρια του αγκαλιάζουν το πρόσωπό μου και πλησιάζει ακόμη περισσότερο. Τα χείλη μας ίσα που ακουμπάνε και τυλίγω τα χέρια μου γύρω του.

«Γαμώτο Κίρστεν», λέει πριν συνθλίψει τα χείλη του στα δικά μου.

Με φιλά τρυφερά στην αρχή και λίγο αργότερα οι γλώσσες μας μπερδεύονται σε έναν τρελό χορό. Μυρίζω το άρωμά του και εισπνέω όλο και πιο βαθιά, ενώ τον δαγκώνω ελαφρά στο κάτω χείλος και αφήνει έναν βρυχηθμό. Η βροχή μάς τυλίγει, όμως το μόνο που με νοιάζει είναι τα χέρια του στο πρόσωπό μου και τα χείλη του στα δικά μου. Το φιλί μας είναι καλύτερο από τις φαντασιώσεις μου, είναι απαλό και ορμητικό συγχρόνως.

Από το μυθιστόρημα της Τατιάνας Τζινιώλη, Ένα βράδυ - Manhattan #1 - Jason & Kirsten (εκδόσεις Πηγή)

2

Νιώθω το χέρι του στο λαιμό μου... Είναι πολύ, μα πολύ κοντά μου... Το στόμα του κάτι μου ψιθυρίζει στο αυτί μου... Τα χείλια του με αγγίζουν, χαϊδεύει το λαιμό μου, φιλάει τα μαλλιά μου, χαϊδεύει τα πόδια μου... Με φιλάει, φιλιόμαστε... Τις χούφτες μου, τα μπράτσα μου, τα γόνατά μου, τη ρίζα του λαιμού μου, τα μαλλιά μου, την πλάτη μου, το στήθος μου... Τα χείλια μου... Χίλια χρόνια κρατάνε όλα αυτά, ακριβώς χίλια χρόνια... Και πάνω στα χίλια χρόνια αρχίζει να με γδύνει, και μαζί να με φιλάει, να με μυρίζει, να με αγαπάει, να με χαϊδεύει... Άλλα, άλλα πεντακόσια χρόνια κρατάνε αυτά... Και με αγκαλιάζει, γλυκά γλυκά, χωρίς να βιάζεται. Κι είναι μπροστά μου, πίσω μου, στο πλάι μου, στις άκρες των ποδιών μου, στα μαλλιά μου. Και περνάνε άλλα χίλια χρόνια... Θαρρείς και δεν ζω πια, κάπου αλλού σε μια άλλη εποχή κάνω αυτό που δεν το έχω ξανακάνει, ζω αυτό που δεν το έχω ξαναζήσει...

Δεν ήξερα λοιπόν τον έρωτα... Χάθηκα στο χώρο, χάθηκα στο χρόνο... Κι εκείνος συνεχίζει... κι ενώ είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω, κι ενώ είμαι έτοιμη να βγάλω φωνή μεγάλη, δυο χιλιάδες χρόνια ακριβώς μετά, τον νιώθω μέσα μου... Πρέπει να έχω πεθάνει, να έχω περάσει στην ανυπαρξία... Συγκλονίζομαι πολλές φορές, συνθέμελα, τα επόμενα πέντε χιλιάδες χρόνια... Δεν τελειώνει... δεν τελειώνει... Κι ενώ εγώ τινάζομαι πολλές φορές στα ύψη, εκείνος συνεχίζει απερίσπαστος το ρυθμό του... Και τέλος, δέκα χιλιάδες χρόνια ακριβώς μετά... Σαν χείμαρρος εκείνος έρχεται... έρχεται.

«Ψυχή μου, αγάπη μου». Ποιος από εμάς να μίλησε, αυτός ή εγώ;...

Από το μυθιστόρημα της Ντουιγκού Ασένα, Μια γυναίκα χωρίς όνομα (εκδόσεις Ωκεανίδα)

3

...Γύρισε προς το μέρος του χαμογελώντας κι η σκληρότητα έσβησε σαν να μην υπήρξε ποτέ.
«Αλλά τώρα μέχρι και "σ' αγαπώ" μπορώ να σου πω. Τώρα σ' αγαπάω... ε;»
«Δεν ξέρω. Εσύ ξέρεις».
Το είπε φλατ, ανέκφραστα, γιατί δεν ήξερε τι να περιμένει -και δεν ήθελε ν' ακούσει ότι όχι, δεν τον αγαπούσε στην πραγματικότητα, περνούσε τις ώρες της, μερικές πρωινές ώρες χαμένες έτσι κι αλλιώς ανάμεσα στο ξενύχτι και τον ύπνο της επόμενης μέρας. Η Κοραλία κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.
«Σ' αγαπάω, μάλλον».
«Ωραία». Έπιασε το πρόσωπό της στα χέρια του και τη φίλησε τρυφερά στα χείλη, τραβώντας την απάνω του, χαϊδεύοντας τους ώμους της με όλο και περισσότερη αγωνία.
Από το μυθιστόρημα της Μανίνας Ζουμπουλάκη, Το μεγάλο καλοκαίρι (εκδόσεις Παπαδόπουλος)

4

Εκείνη άκουγε μέσα από μια κουρτίνα ομίχλης. Να που ένιωθε γυμνή, άοπλη, ανυπεράσπιστη, Μια ζεστασιά απλώθηκε στο κορμί της. Από πού πήγαζε αυτή η ακατανίκητη δύναμη που την έσπρωχνε προς εκείνον; Ασυνείδητα σχεδόν τον πλησίασε και σφίχτηκε πάνω του. Για μια στιγμή, η εικόνα ενός ιστιοφόρου που φτάνει στο λιμάνι εμφανίστηκε σ' έναν τοίχο της αίθουσας. Τα χείλη της καυτά, αναζήτησαν τα χείλη του Ρικάρντο. Μισάνοιξαν για να υποδεχτούν, και ήταν σαν να τους έλουζε μια ευεργετική ξαφνική βροχή.
Από το μυθιστόρημα του Ζιλμπέρ Σινουέ, Μέρες και νύχτες της ζωής μου (εκδόσεις Ψυχογιός)

5

Κάρφωσε το βλέμμα του όχι στον Σμούελ μα στο παραγεμισμένο σακίδιο πάνω στον καναπέ. Ήταν ένας άχαρος και παραμορφωμένος άντρας, με φαρδιές πλάτες και παράξενο κεφάλι που έμοιαζε με το μισοτελειωμένο έργο ενός γλύπτη, με κορμί ίδιο πανάρχαιο δέντρο δαρμένο χρόνο με το χρόνο από τους αέρηδες του χειμώνα, χερούκλες γαντζωμένες στα δεκανίκια, στραβή, γαμψή μύτη που του έδινε την όψη σκοτεινού Εβραίου σε αντισημιτική καρικατούρα, λευκά μαλλιά που του έπεφταν στον σβέρκο σχεδόν μέχρι τους ώμους, λευκό μουστάκι που φύτρωνε λευκό πάνω από τα σφιγμένα χείλη και μικρά γαλανά μάτια που δε διαπερνούσαν, αναγκάζοντάς σε να αποτραβήξεις το βλέμμα. Ο Σμούελ ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό και η καρδιά του μάτωσε γι' αυτόν τον παντέρημο άνδρα. Αναζήτησε τις σωστές λέξεις, στο τέλος όμως το μόνο που είχε ήταν:
«Σας παρακαλώ, μη μου θυμώσετε».
Η αμηχανία του και η θλίψη τον έσπρωξαν να προσθέσει:
«Ήρθα να σας αποχαιρετήσω».
Μολονότι στην πραγματικότητα δεν ήρθε. Απεναντίας, ο γέρος ήταν εκείνος που είχε έρθει με τις πατερίτσες του στο δωμάτιο του Αμπραβανέλ για να αποχαιρετίσει τον Σμούελ.
Ο Γκέρσομ Βαλντ αγαπούσε τις λέξεις και τις χρησιμοποιούσε πάντα χωρίς φειδώ και χωρίς δισταγμούς. Μα αυτή τη φορά το μόνο που είπε ήταν:
«Έχω χάσει ένα γιο. Έλα εδώ, νεαρέ. Έλα πιο κοντά σε παρακαλώ. Πιο κοντά. Ακόμα λίγο». Κι έσκυψε μπροστά κι απόθεσε ένα μοναδικό φιλί στο μέτωπο του Σμούελ με δυνατά, κρύα χείλη.
Από το μυθιστόρημα του Άμος Οζ, Ιούδας (εκδόσεις Καστανιώτη)

6

Αφήνοντας την ποδιά της που βαστούσε, άκουσε τα αυγά που 'χε μαζέψει να πέφτουν και να σπάνε. Του άγγιξε τα μάγουλα με τις παλάμες της δίνοντάς του το θάρρος για να τη φιλήσει. Έκλεισε τα μάτια της κι ένιωσε το πρώτο ερωτικό φιλί στα παρθένα χείλη της, σαν μαγευτικό ταξίδι ενός αηδονιού που βρίσκει επιτέλους τη φωλιά του μέσα στον χιονιά. Βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε ομορφότερο επώνυμο για μια σύζυγο απ' αυτό του Αηδονάκη. Το ορμητικό φιλί του Γιώργη την αγκύλωνε μέσα απ' τ' άγρια γένια του, αλλά αν δεν ήταν αυτό πάθος, τότε δεν ανέπνεε στ' αλήθεια παρά ονειρευόταν. Το πρώτο του φιλί ήταν ίδιο με όλα τα επόμενα που θα 'παιρνε απ' το στόμα του. Κουβαλούσαν όλα τους έντονη η γεύση από μέντα, μέλι, θυμάρι και θάλασσα μαζί.
Ο Γιώργης έτρεμε σαν το ψάρι, όμως δεν κατάφερνε να ηρεμήσει τα χείλη του για να μη ρουφούν άγαρμπα το στόμα της. Η καρδάρα που βαστούσε στο χέρι του έχυνε λίγο λίγο το γάλα απ' το γείσο της. Τα λαμπερά, υγρά της χείλη είχαν γεύση κανέλας, γιασεμιού και ροδόσταμου. Φαντάστηκε ότι φιλάει μια νεράιδα από κείνες που λένε πως στα ποτάμια μαγεύουν με την ομορφιά και το τραγούδι τους. Μα αν δεν ήταν νεράιδα, τότε εκείνος σίγουρα ονειρευόταν. Την άρπαξε πιο σφιχτά κι η καρδάρα με το γάλα έπεσε απ' τα χέρια του και χύθηκε στο χώμα...
Από το μυθιστόρημα του Γεώργιου Ελ. Τζιτζικάκη, Τ' αηδονιού το δάκρυ (εκδόσεις Ωκεανίδα)

📖

Δώρα

➠Το μέλος της Λέσχης Ανάγνωσης που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους θα λάβει τους τίτλους:
Τη νουβέλα της Ασημίνας Ξηρογιάννη, Το σώμα του έγινε σκιά (εκδ. Ανατολικός), το μυθιστόρημα του Γεώργιου Ελ. Τζιτζικάκη, Ένα δράμι δύναμης (εκδ. Ωκεανίδα) και τη συλλογή διηγημάτων του Χρίστου Ρ. Τσιαήλη, Ψωμί (εκδ. Γκοβόστη).
➠Ο τυχερός αναγνώστης που θα κληρωθεί θα λάβει τα παρακάτω:
Το μυθιστόρημα του Μιχάλη Σπέγγου, Ερωτευμένο αίμα (εκδ. Διόπτρα), το μυθιστόρημα της Δήμητρας Τράκα, Μέσα από τα μάτια σου (εκδ. Έξη) και το μυθιστόρημα της Sarah MacLean, Ένοχη απόλαυση (εκδ. Διόπτρα, σειρά Elxis).

Καλή τύχη σε όλους!