Γράφει η Μαίρη Τσίλη
Γράφω για την αγάπη γιατί δεν ξέρω τι ακριβώς είναι η αγάπη. Ίσως να είσαι μια συναισθηματική ατέλεια της καλοσύνης. Ένα σημείο διαχωρισμού του ανθρώπου που είναι έτσι όπως είναι και κάνει ό,τι νιώθει και όταν το νιώσει, από τον μαλάκα που τον κάνουν ό,τι θέλουν.
Για τον έρωτα δεν γράφω γιατί πολύ απλά τον ζω. Τον ανασαίνω πιο πολύ και από την ζωή που ζω, κάθε φορά που ανασηκώνω τα μαλλιά σου και αφήνω φιλιά επάνω στον λαιμό σου. Κάθε φορά που με εσένα θυμώνω και θέλω να σε γεμίσω γρατζουνιές στο γυμνό σου στήθος, έτσι για να πονέσεις και να με παρακαλάς να σε αγκαλιάσω σαν να είμαι η ζωή σου.
Για την ζωή απλά μιλώ μετά από χρόνια σε πρώτο ενικό. Την αφήνω να τριγυρνάει έτσι σαν αλήτισσα με ένα ποδήλατο μέσα στης ψυχής μου τις σκοτεινές γειτονιές. Να μην κρατάει τιμόνι. Να έχει τα χέρια της ελεύθερα κι ανοιχτά και στα χείλη της ένα τσιγάρο.
Για την μοναξιά μου όμως τραγουδώ με παράφωνη φωνή για να την ξεγελάσω, για μην αντέχει άλλο πια και να φύγει μακριά.
✋
Copyright © Μαίρη Τσίλη All rights reserved, 2017
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από λεπτομέρειες του σχεδίου The life in Goya's Paintings του Safir Rifas. Πηγή