Φίλες και φίλοι,
Το αφιέρωμα στον μεγάλο Φλωρεντιανό ζωγράφο φτάνει στο τέλος του με έναν πίνακα που έχει θέμα αρχαίο ελληνικό-μυθικό, ένα θέμα που σηματοδοτεί ένα σπουδαίο σημείο αναφοράς στην σταδιοδρομία του καλλιτέχνη, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στα πολύπλοκα μοτίβα και στις φιλοσοφικές αναφορές.
Κι αυτό το έργο έγινε για τον Λορέντσο ντι Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων, ένα χρόνο μετά την Αλληγορία της άνοιξης, όπως καταγράφεται στα αρχεία της σπουδαίας του οικογένειας.
Από κάποιους κριτικούς της τέχνης πιστεύεται ότι ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε με την ευκαιρία των ιππικών αγώνων του Τζουλιάνο των Μεδίκων, αλλά οι αγώνες αυτοί έγιναν περίπου οκτώ χρόνια νωρίτερα.
Η γυναικεία μορφή που αναπαριστά την Παλλάδα Αθηνά φορά λευκό φόρεμα, γεμάτο από το διακοσμητικό μοτίβο-έμβλημα των Μεδίκων (τρία δακτυλίδια με διαμάντι, πλεγμένα το ένα με το άλλο, αλλά διακριτά).
Κλαδιά ελιάς σχηματίζουν στεφάνι στο κεφάλι της και τυλίγονται γύρω από τα χέρια και το στήθος της. Από τον ώμο της κρέμεται μια μεγάλη ασπίδα, στο δεξί χέρι κρατά δόρυ και με το αριστερό έχει αρπάξει τον κένταυρο (τερατώδες πλάσμα, πολύ δυνατό, μισό άνθρωπος-μισό άλογο) από τα μαλλιά.
Διάφορες απόψεις έχουν διατυπωθεί για την ερμηνεία του έργου. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για πίνακα με πολιτικό θέμα, όπως τη στενή σχέση ανάμεσα στον Λορέντσο των Μεδίκων και τη Νεάπολη ή την Συνθήκη με τον πάπα Ινοκέντιο Η΄, ενώ άλλοι τον θεωρούν αναφορά στους Μέδικους ως προστάτες των τεχνών. Πιο πειστική εκδοχή φαίνεται η άποψη που συσχετίζει το έργο με τον κύκλο των νεοπλατωνιστών του Καρέτζι, αποδίδοντάς του την αλληγορική σημασία της κυριαρχίας της ορθοφροσύνης και της αγνότητας (θεά Αθηνά) επί της λαγνείας και των παθών (κένταυρος).
