Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Δ.Σ.: Δε θυμάμαι ακριβώς, ήθελα να γράψω την ιστορία μιας θυσίας.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Δ.Σ.: Στο δωμάτιό μου.
Πόσο χρόνο σάς πήρε η συγγραφή;
Δ.Σ.: Εσωτερικά χρόνια, λειτουργικά μερικούς μόνο μήνες.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Δ.Σ.: Λίγο παράξενο.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Δ.Σ.: Μια ιστορία για τους ανθρώπινους ρόλους, για τον έρωτα, τη δίνη του χρόνου.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Δ.Σ.: Τις ωραίες στιγμές που περνούσαν μαζί οι ήρωες.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Δ.Σ.: Δεν ξέρω, μάλλον όλοι αυτή τη φορά.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Δ.Σ.: Μια δεύτερη σκέψη σε σχέση με όλα αυτά που νομίζουμε ότι είμαστε.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Δ.Σ.: Η βαρετή ζωή.
Φοβάστε...
Δ.Σ.: Τους ηλίθιους.
Αγαπάτε...
Ελπίζετε...
Δ.Σ.: Στη γαλήνη.
Θέλετε...
Δ.Σ.: Εικόνες.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Δ.Σ.: Ελπίζω όλοι.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Δ.Σ.: Δεν πρέπει, προτιμώ να το θελήσετε.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Δ.Σ.: Στα καταστήματα με είδη υγιεινής.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Δ.Σ.: Παντού, αν το θέλετε πραγματικά.
Ποιο χρώμα τού ταιριάζει;
Δ.Σ.: Πολυχρωμία σίγουρα.
Ποια μουσική;
Δ.Σ.: Χωρίς μουσική.
Ποιο άρωμα;
Δ.Σ.: Χωρίς άρωμα.
Ποιο συναίσθημα;
Δ.Σ.: Η χαρμολύπη.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Δ.Σ.: Ένα φιλμ.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Δ.Σ.: Σκηνοθέτης ίσως.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Δ.Σ.: Κανέναν συγκεκριμένα, αναζητώ νέα βιβλία.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Δ.Σ.: Δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, από τον Κάφκα μέχρι τον Μπέρνχαρντ και από τον Ροΐδη μέχρι τον Βιζυηνό.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;
Δ.Σ.: Εγώ. Τους κάνω ό, τι θέλω. Ή μήπως όχι;
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Δ.Σ.: Δεν ξέρω αν χρειάζεται κάτι.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Δ.Σ.: Η επιρροή του στους ανθρώπους.
Τι την αποτυχία;
Δ.Σ.: Το αντίθετο.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Δ.Σ.: Το εύχομαι.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Δ.Σ.: Το χάος.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας το Ριντ Φερστ
Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Σωτάκη, Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ!
Στο οπισθόφυλλο γράφει...
Ο Ζέριν, ένας μοναχικός εργένης, ζει σε μια ήσυχη παραθαλάσσια πόλη απολαμβάνοντας την ανέμελη ζωή που του προσφέρει η οικονομική του άνεση. Περνάει τις μέρες του χωρίς κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον, με μοναδική εξαίρεση την ανεξήγητη έλξη του για τη Ρουμανία, για την οποία γνωρίζει πολλά χωρίς ποτέ να την έχει επισκεφθεί. Ξαφνικά μαθαίνει ότι στην περιοχή έχει εγκατασταθεί μια οικογένεια Ρουμάνων και, χωρίς να χάσει χρόνο, τους προσεγγίζει και προσπαθεί να γίνει πολύτιμο κομμάτι της ζωής τους.
Ένας αγώνας έρωτα και τρέλας ξεκινά και από τις δύο πλευρές, που αναπόφευκτα οδηγεί σε υπαρξιακές αναζητήσεις και επαναπροσδιορισμό ρόλων.
Ο Δημήτρης Σωτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Η πράσινη πόρτα, Η παραφωνία, Ο Άνθρωπος Καλαμπόκι, Το θαύμα της αναπνοής, Ο θάνατος των ανθρώπων, Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον, Η ιστορία ενός σούπερ μάρκετ, Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο. Το θαύμα της αναπνοής (2009) τιμήθηκε με το βραβείο Athens Prize for Literature και ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας, καθώς και για το βραβείο Jean Monnet στη Γαλλία. Βιβλία του κυκλοφορούν στα γαλλικά, σερβικά, τουρκικά, ολλανδικά, ιταλικά και κινεζικά.