Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Δ.: Πάντα μου άρεσαν τα διηγήματα και γενικά μετράω ένα μεγάλο αριθμό απ’ αυτά, στα συρτάρια μου. Το «Αγκαλιάζοντας το έρεβος» είναι μια συλλογή από τις πιο σκοτεινές, μελαγχολικές και αλληγορικές μου ιστορίες. Κάθε μια απ’ αυτές είναι αποτέλεσμα μιας διαφορετικής ψυχολογικής κατάστασης, συνεπώς μπορώ να πω ότι ήταν πολλά τα συναισθήματα που με ώθησαν να γράψω αυτό το βιβλίο.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Δ.: Έρεβος.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Δ.: Θα του έλεγα να αφήσει στην άκρη την στενή έννοια του «τρόμου» που έχει στον νου του και να το διαβάσει με ανοιχτό μυαλό, καθώς εκεί θα βρει πολλά περισσότερα απ’ ότι φαντάζεται.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Δ.: Θα πηγαίνατε για 9 μέρες (όσες και οι ιστορίες) σε όλες τις άκρες του κόσμου.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Μ.Δ.: Κοίταξε πίσω τον φάρο. Πρώτη φορά τον έβλεπε κι αυτόν έτσι σκοτεινό. Σαν να είχε πεθάνει πια κι αυτός. Όπως ο γέρος φαροφύλακας. Μόνο που ο φάρος ήταν ένα μνημείο από μόνος του. Δεν χρειαζόταν φόρο τιμής. Ήταν όπως τα δέντρα που πεθαίνουν όρθια. Σβήνουν και γίνονται μνημεία στον ίδιο τους τον εαυτό. Μνημεία που θα μείνουν για να δείχνουν την ματαιότητά τους όπως και οι τάφοι των ανθρώπων. Όλα του έμοιαζαν νεκρά εκείνη τη στιγμή.
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Το μυθιστόρημα του Μάριου Δημητριάδη, Αγκαλιάζοντας το έρεβος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Το ανώνυμο βιβλίο.
Περισσότερα από/για τον Μάριο Δημητριάδη:
Εσείς αντέχετε ν' αγκαλιάσετε το έρεβος;
Ο Μάριος Δημητριάδης και οι Σκοτεινές μέρες
