-Μένη (Ωραία Κοιμωμένη), τι δουλειά έχεις εδώ; Γιατί δεν κοιμάσαι;
-Άστα καλή μου Ζαχαρίτσα. Φεύγω… Δεν ξέρω τι έχω πάθει και δε μπορώ να κοιμηθώ με τίποτα! Πάω σε ένα σεμινάριο στην Πόλη των Παραμυθιών!
-Σεμινάριο; Δεν καταλαβαίνω! Αντί να προσπαθήσεις να χαλαρώσεις και να κοιμηθείς; Και ποια θα είναι στη θέση σου;
-Η παραμυθίατρος μού το πρότεινε φιλενάδα! Είναι μια νέα μέθοδος λέει για να ξανακοιμάσαι γρήγορα… Θα σταματήσει για 2 μέρες ο χρόνος του παραμυθιού και θα πάω! Τι να γίνει; Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς! Γι’ αυτό ήρθα σ’ εσένα πριν φύγω... να μου δανείσεις κανένα βιβλίο…
Έχει αρκετά κενά ανάμεσα στα μαθήματα... για να περνάει η ώρα... καταλαβαίνεις… πρόσεξε όμως… κάτι σαν βιβλίο αυτοβοήθειας θέλω... εννοώ τέτοιου είδους περίπου... δε θέλω μυθιστόρημα, δε θα μπορώ να το παρακολουθήσω…
-Α, ξέρεις είμαι πολύ δύσκολη με αυτά τα βιβλία… σπάνια βρίσκω κάτι να μου αρέσει… αλλά πάλι εσύ έχεις άλλα γούστα οπότε διάβασε αυτό. Δεν έχει πολλές σελίδες κι έχει μικρά και κατανοητά κείμενα. Βέβαια έχει μια εμμονή στα ερωτικοαισθηματικά θέματα αλλά αφού είσαι σε αναμονή του πρίγκιπα θα το βρεις ενδιαφέρον.
-Δηλαδή όταν λες εμμονή; Μεγάλη; χιχιι… Μην πάω μετά γι’ άλλο σεμινάριο! Δεν μου διαβάζεις λίγο έτσι να πάρω μια ιδέα;
-Μμμμμ… Εμμονή τόση ώστε εμφανίστηκε ο Κακός Λύκος όσο το διάβαζα… εμείς, μαζί, πάντα, έρωτας, σε θέλω κλπ… Σκέψεις που επαναλαμβάνονται, λέξεις εφηβικής παρορμητικότητας που ασφαλώς δεν μπορούν να έχουν δομή. Αν ήμουν στην ηλικία σου Μένη μου, ίσως να είχα άλλη άποψη για τα κείμενα. Γι’ αυτό σου λέω. Μπορεί εσένα να σε ξετρελάνει… γιατί να σε επηρεάσω; Στο σύνολο του βιβλίου αν στάθηκα 2-3 φορές σε κάποια σημεία. Να σου διαβάσω για να αποφασίσεις. Για περίμενε.. κάτσε να σου διαβάσω μερικές προτασούλες να πάρεις μια ιδέα… Φτιάξε και χτίσε το μέσα σου τόσο γερό που να αντέχει να γίνεται στόχος.
Εκείνον τον ένα (τον άντρα) δε θα μπορέσεις ποτέ να τον απομυθοποιήσεις ακριβώς, γιατί ποτέ δε θα γίνει μύθος. Είναι ο ένας που θα είναι ζωή.
Γιατί τη δεύτερη φορά το για πάντα, ερωτεύτηκε το μαζί.
Οι λέξεις κοστίζουν και τις πληρώνει όποιος έχει ψυχή.
Σιγά σιγά όταν οι άνθρωποι έπρεπε να δώσουν κι όχι μόνο να πάρουν έβρισκαν διάφορες αφορμές κι έφευγαν.
Άλλωστε, η ζωή σε όρισε παίκτη, όχι έρμαιο. Πάιξε τα χαρτιά που σου μοίρασε η μοίρα και στήσε το παιχνίδι σου από την αρχή. Δικό σου το παιχνίδι, δική σου η ζωή κι όσο δεν τον σπαταλάς, ο χρόνος θα είναι φίλος σου και σύμμαχος.
Κι όταν ο χρόνος που σου χαρίζω αρχίζει να κοστίζει στην ψυχή μου τότε θα φύγω.
Κάθε φορά που θα στραβοπατάς, θ’ αναζητάς τη ζεστασιά του παρελθόντος. Κι όσο θυμάσαι πως το παρελθόν είναι φυλακή, θα προχωράς προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η μνήμη θα σου δίνει τη δυνατότητα να περπατάς αντίθετα. Να προσέχεις.
Δυνατοί οι κάβοι τούτου του καραβιού, μα δεν με νοιάζει. Έπαψα να δίνω μάχες αναίτιες και να χάνομαι μέσα σε ξένους πολέμους. Ό,τι δεν λύνεται κόβεται και τώρα το ξέρω καλά. Κι ό,τι δεν κόπηκε μέχρι σήμερα, δεν θα κοπεί ποτέ!
Εδώ σε αυτό το βαγόνι, τις ξεφορτωθήκαμε τις μάσκες. Και μαζί με τις μάσκες ξεφορτωθήκαμε κι εκείνους που μας τις φόρεσαν.
-Λοιπόν μού θυμίζει, Στελλίτσα μου, το ημερολόγιο των λυκειακών μας χρόνων… Θυμάσαι; Που γράφαμε τότε λαβωμένες, ερωτοχτυπημένες και χωρισμένες τις σκέψεις μας με δάκρυα πάνω στις σελίδες;
-Σου είπα, εσένα μπορεί να σε ενθουσιάσει… για εμένα καλή μου έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που τα γράφαμε αυτά… Ορίστε, καλή ανάγνωση και καλό μάθημα!
-Τα λέμε σε 2 μέρες! Ευχαριστώ, Ζαχαροκαλή μου! Άντε και ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!
ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ σε όλους λοιπόν και στο Κουκ-λ-ιδάκι μου φυσικά αλλά και στις εκδόσεις ΑΝΕΜΟΣ. Τους ευχαριστώ πολύ. Το Φθινόπωρο απαιτεί παραμύθια…
Το βιβλίο συνοδεύει το Bang Bang από τους Monophonics.
Οι πλαγιογραμμένες εκφράσεις είναι αποσπάσματα του βιβλίου.
Το μυθιστόρημα της Σοφίας Παπαηλιάδου, Το κύμα και η θάλασσα δεν χώρισαν ποτέ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ!
Επίσης:
Η Σοφία Παπαηλιάδου και Το κύμα και η θάλασσα δεν χώρισαν ποτέ
