Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Ψ.: Πως μου ήρθε η ιδέα... Μάλιστα... καταρχάς να διευκρινίσω ότι πρόκειται για μία αφήγηση βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα. Συνεπώς, δεν ήταν ιδέα. Ήταν περισσότερο εσωτερική ανάγκη να μιλήσω για αυτά τα γεγονότα, να θίξω καταστάσεις, να ξεκλειδώσω μυστικά.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Ψ.: Χαμογελάω στην ανάμνηση. Το έγραψα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Ήταν καλοκαίρι, ήταν πάντα βράδυ με συντροφιά καλού κόκκινου κρασιού.
Πόσο χρόνο σάς πήρε η συγγραφή;
Μ.Ψ.: Το συγκεκριμένο, επειδή όπως προείπα δεν ήταν ιδέα, η «καταγραφή» μου πήρε περίπου τέσσερα βράδια. Δεν είμαι μάγος, ούτε φαινόμενο σε καμία περίπτωση, παράδειγμα το επόμενο βιβλίο το οποίο ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Απλά, είχα πολύ μεγάλη ανάγκη να μοιραστώ.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Ψ.: Ανθρώπινο. Και δεν θα χρησιμοποιήσω καμία άλλη περιγραφή.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Ψ.: Πρόκειται για μία νουβέλα. Στις σελίδες του βιβλίου θα βρούμε τον εαυτό μας. Την καθημερινότητα τη δική μας, την δύσκολη αλήθεια της κοινωνίας και εκείνα τα μεγάλα ψέμματα που λέμε συχνά πυκνά στον εαυτό μας για να καταπιεί πιο εύκολα -ίσως- την σκληρή αλήθεια. Μιλάω για τη γυναίκα, μιλάει μία γυναίκα και μαζί της ενώνονται οι φωνές πολλών πολλών ακόμη γυναικών. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα ευχάριστο.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Ψ.: Είναι η πρώτη μου επαφή με το αναγνωστικό κοινό. Είναι ο μανδύας μου στην αρένα της συγγραφής. Χωρίς να το θέλω λοιπόν, αγάπησα και αγαπώ κάθε σημείο στίξης, κάθε σκηνή δύσκολη, κάθε αλήθεια τρυφερή. Τα πάντα του.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Ψ.: Εδώ μάλλον θα βρεθώ αντιμέτωπη με τους αναγνώστες διότι εγώ αγαπώ τον πλέον μισητό χαρακτήρα του βιβλίου. Τον Βλάσση. Πολύ απλά με δύο λέξεις που υπάρχουν και στο βιβλίο, αυτός ο άνθρωπος είναι «συναισθηματικά ανάπηρος». Και μέσα από αυτή την αναπηρία του εγώ τον αγαπώ γιατί δεν ένιωσε ποτέ, δεν έδωσε ποτέ και δεν χάρηκε λαμβάνοντας.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Ψ.: Καθαρή, ωμή αλήθεια. Για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τις μάχες που δίνουμε μέσα μας, για τα κοινωνικά στερεότυπα που κάποτε πρέπει να εκλείψουν.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Ψ.: Αγωνιώ καθημερινά για χιλιάδες μικρά και μικρότερα πράγματα. Ο κατάλογος είναι πραγματικά ατελείωτος!
Φοβάστε...
Μ.Ψ.: Φοβάμαι το μη αναστρέψιμο.
Αγαπάτε...
Μ.Ψ.: Τη ζωή αγαπάω. Σε κάθε της μορφή, κάθε εποχή, κάθε σχήμα και χρώμα.
Ελπίζετε...
Μ.Ψ.: Σε έναν καλύτερο κόσμο. Ειδικά, ελπίζω σε ένα κόσμο που τα παιδιά, όλα τα παιδιά, θα γελάνε με την ψυχή τους, θα ζωγραφίζουν με πολύχρωμες μπογιές και εμείς οι μεγάλοι θα κοιτάμε ουσιαστικά και ανιδιοτελώς το κοινό καλό. Ακούγομαι λίγο ρομαντική, αλλά σε αυτό ελπίζω, αλήθεια.
Θέλετε...
Μ.Ψ.: Υγεία. Ψυχική και σωματική. Να μπορώ να ζω καλά και μαζί μου να ζουν καλά και οι άνθρωποι μου.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Ψ.: Δεν έχει κοινό. Δεν έχει ηλικίες και κοινωνικά στάτους. Έχω λάβει εξαιρετική «κριτική» από άνδρα αναγνώστη. Σίγουρα όμως οι γυναίκες είμαστε εκείνες που διαμορφώνουμε τα πράγματα.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Ψ.: Δεν πρέπει. Αλίμονο αν η ανάγνωση καταντήσει υποχρέωση!
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Ψ.: Μπορείτε να το προμηθευτείτε στα βιβλιοπωλεία Ιανός και στο ηλεκτρονικό του κατάστημα, καθώς επίσης και στα Public κατόπιν παραγγελίας.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Ψ.: Βρίσκομαι πάντα κάπου τριγύρω από το Facebook. Και στο προσωπικό μου email: mariappsatha98@gmail.com
Ποιο χρώμα τού ταιριάζει;
Μ.Ψ.: Αδιαμφισβήτητα το μωβ.
Ποια μουσική;
Μ.Ψ.: Ελληνική σίγουρα... ταλανίζομαι. Είμαι ανάμεσα σε Γλυκερία και Ελένη Βιτάλη.
Ποιο άρωμα;
Μ.Ψ.: Γαρδένια!
Ποιο συναίσθημα;
Μ.Ψ.: Δεν μπορεί να είναι μόνο ένα. Αδύνατον να διαλέξω.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Ψ.: Είναι. Ζωή.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Ψ.: Δεν νιώθω συγγραφέας. Νομίζω ότι κάποιος για να δηλώνει συγγραφέας, πρωτίστως θα πρέπει να έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα (εγώ μπουσουλάω ακόμη) και επίσης θα πρέπει να έχει αφιερωθεί ψυχή και σώμα σε αυτό. Είμαι ένας άνθρωπος με μεγάλη φαντασία και ασίγαστη ανάγκη να την μοιραστώ.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Ψ.: Ανελλιπώς διαβάζω όλους σχεδόν τους Έλληνες συγγραφείς πια. Θεωρώ ότι έχουμε να αναδείξουμε εξαιρετικές πένες και υπέροχα, ευαίσθητα μυαλά.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Ψ.: Πολύ ωραία ερώτηση. Ναι. Πριν περίπου 7-8 χρόνια είχα την τύχη να διαβάσω την «Τελευταία Διάλεξη» του εκλιπόντος Ράντυ Πάους. Πρόκειται για μία πραγματικά τελευταία διάλεξη του καθηγητή Πάους, καθώς έπασχε από καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Το γνώριζε. Και επέλεξε η τελευταία του διάλεξη να έχει θέμα όχι τον θάνατο ή τη ζωή που φεύγει όπως όλοι περίμεναν, αλλά τα παιδικά όνειρα. Γιατί τα όνειρα που κάνουμε ως παιδιά καθορίζουν τη ζωή που θα επιλέξουμε σαν μεγάλοι. Η διάλεξη είναι ένας ύμνος στη ζωή, ένα εγχειρίδιο ευτυχίας. Το ότι γράφτηκε και παρουσιάστηκε από έναν άνθρωπο που μέτραγε ώρες την κάνει ακόμη πιο μεγαλειώδη, ακόμη πιο δυνατή. Το είχα, το έχω και θα το έχω -εικάζω- φυλαχτό.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Ψ.: Ο κάθε ήρωας, αδυνατώ να κατανοήσω πως, είναι σα να μου παίρνει το χέρι και να με οδηγεί. Μου ψιθυρίζει τις ανάγκες του, τα όνειρα του, τις επιλογές του και τις αντιρρήσεις του. Είναι μαγικό!
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Ψ.: Τίποτα από τα δύο. Ανάγκη να εκφραστεί, απλά.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Ψ.: Ένα σωρό μικρά, μικρότερα και μεγαλύτερα γρανάζια. Από την καθοδήγηση και στάση του εκάστοτε εκδοτικού, τις διασυνδέσεις του, το πλάνο του μέχρι την κοινωνικότητα του συγγραφέα. Είναι όλα αλληλένδετα και δεν μπορεί να υπάρξει ούτε επιτυχία ούτε αποτυχία χωρίς να συμβάλλουν ή να ευθύνονται και οι δύο πλευρές.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Ψ.: Ρωτάτε έναν άνθρωπο που διαβάζει περίπου δύο βιβλία την εβδομάδα!
Κατάχρηση να γίνει πώς; Διαβάζω σημαίνει μαθαίνω, μοιράζομαι, συνυπάρχω, εξελίσσομαι. Ακόμη λοιπόν και να υπάρξει κατάχρηση είναι προς όφελος του καταχραστή!
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Ψ.: Ευλογία. Καθαρή, λευκή, ατόφια.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Η νουβέλα της Μαρίας Ψαθά, Γιάντες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αέναον. Βρείτε το βιβλίο εδώ!
Στην περίληψη αναφέρεται μεταξύ άλλων:
Γιάντες: ουδέτερο άκλιτο.
Παιχνίδι μνήμης στο οποίο χάνει ο παίκτης που παίρνει στα χέρια του ένα αντικείμενο από συμπαίκτη του, χωρίς να πει τη φράση «το ξέρω» ή «το θυμάμαι».
[...]Τις κοιτάζω όταν κοιμούνται. Φοβάμαι καμιά φορά μη τις ματιάσω. Φοβάμαι μη πέσει βαριά η σκιά μου πάνω στα όνειρα τους και τρομάξουν. Φοβάμαι μη αλλοιωθούν από τα ωχρά χρώματα της δικής μου ζωής. Φοβάμαι μη ζήσουν επαναλήψεις τραγικές...
Φοβάμαι. Μόνο φοβάμαι. Κυρίως τα βράδια. Μόνη μου, με ένα ποτήρι φτηνή ρετσίνα, από την δίπλα κάβα. Παρηγοριά. Τα έχασα όλα που λες. Σε δύο ζαριές. Η ρουφιάνα η ζωή μου το φύλαγε.[...]
