Τρεις φίλες ενωμένες σαν μια ψυχή ορκίζονται φιλία μέχρι να τις χωρίσει ο θάνατος. Το όνειρό τους ξεκινά από την στιγμή που κτίζουν το βασίλειο τους πιστεύοντας πως θα μείνει ισχυρό ως την αιωνιότητα. Η καταστροφική θύελλα που φέρνει μια ιδέα και ύστερα η ανατρεπτική πορεία της ζωής, ο μεγάλος έρωτας, η λάσπη που αφήνουν τα νερά της βροχής στην άκρη των δρόμων σαν να βρίσκονται σε άλλη διάσταση θα είναι σημάδια για να καταλάβουν τις αντοχές τους όταν καταπονημένες πια θα βλέπουν τα αποκαΐδια του κατεστραμμένου τους βασιλείου.[1]
Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου
Λατρεύω τα μάτια σου
Ιριδίζουν καθώς σε κοιτώ
Γεμίζουν την ψυχή μου
Ομορφιά
Πάντα σε περίμενα
Ρίγη διαπερνούσαν το κορμί μου
Ίσως φοβόμουν
Να μην σε χάσω
Ξέρεις… τώρα καθώς ακούω
Ήχους
Μες στην σιωπή
Ελπίζω πως κάποτε θα πάψω να
Ρωτώ τον εαυτόν μου για σένα
Ώσπου κάποια στιγμή θα
Συρθώ μέχρι
Εκεί που ο
Ίλιγγος θα με φέρει κοντά σου[2]
Το μυθιστόρημα της Καίτης Λιανού-Ιωαννίδου, Λίγο πριν ξημερώσει, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Διαβάστε ένα απόσπασμα!
Στο οπισθόφυλλο λέει μεταξύ άλλων:
Περισσότερα από/για την Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου:
Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου και ο Κοριός στο μαξιλάρι του προέδρου
Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου για τις Χρυσές σελίδες
Τρεις γυναίκες, τρεις φίλες που τις συνδέουν κοινά πάθη, πόνος, κι αγωνίες, δεμένες με όρκο ισχυρής φιλίας, κτίζουν γύρω τους έναν δικό τους, απόρθητο κόσμο… ...ένα οχυρό που κρύβει μέσα του ένα μικρό βασίλειο, όπου δεν είναι εύκολο να εισβάλει κανείς.
Κανείς να μην τις αγγίξει, κανείς να μην λεηλατήσει την καρδιά τους...
Η μια ζει για την άλλη.
Χαράζουν μια πορεία ζωής και αφήνουν στο πέρασμα τους βαθιά χνάρια κι ανεξίτηλα σημάδια...
Ανάμεσα στην Αθήνα και στην Νέα Υόρκη εκτυλίσσεται το πεπρωμένο της καθεμιάς. Μυστικά, έρωτες, πάθη, ένα έγκλημα και μια σειρά από γεγονότα ταράζουν τον ήρεμο κόσμο τους, και τις οδηγούν μπροστά σε μια πραγματικότητα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Περισσότερα από/για την Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου:
Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου και ο Κοριός στο μαξιλάρι του προέδρου
Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου για τις Χρυσές σελίδες
[1] Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
[2] Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του μυθιστορήματός της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν και αυτό θα δείτε εδώ.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο ή στο Ακρότιτλο κλικάροντας εδώ
