Κάποια βιβλία, -εν προκειμένω η μελέτη του Γιώργου Ιωαννίδη «Η Εκάτη της Νύχτας» που θα αφιερωθούμε σήμερα- έχουν την μαγική ιδιότητα να μας μεταφέρουν νοητά σε απρόσιτα μέρη, μυστικά και αόρατα.
Αφήστε πίσω σας λοιπόν την καθημερινότητα και ελάτε να ακολουθήσουμε μαζί τα μονοπάτια που χάραξε η πένα του Γιώργου Ιωαννίδη στον μυστηριώδη κόσμο της θεάς Εκάτης!
Κλείνοντας και την τελευταία σελίδα, διαπίστωσα πως είναι δύο τουλάχιστον τα στοιχεία που μου προκάλεσαν το ζωηρό ενδιαφέρον σε τούτο το έργο.
Καταρχήν η άρτια και στοχευμένη δομή του, όπου στο κάθε κεφάλαιο αναλύονται πολύπλευρα και ουσιαστικά τα φλέγοντα θέματα σχετικά με την παρουσία της θεάς Εκάτης.
Έτσι, θα διαβάσουμε για τα τρία πρόσωπα της θεάς, την σχέση της με τις Μάγισσες της Θεσσαλίας, όπως επίσης και την στενή σχέση της με την ερωτική μαγεία. Την σκυτάλη παίρνουν στη συνέχεια η προσπάθεια εξερεύνησης για το μυστικό φως στα ιερά σπήλαια των θεών, μα και μια ανάλυση των γεγονότων της αρπαγής της Περσεφόνης.
Το βιβλίο τελειώνει με την σύνδεση της μουσικής και του θανάτου, μιλώντας για τη μεταφυσική της κίνησης, καθώς και τη θρησκευτικότητα ως εμπειρία . Στην διάρκεια μάλιστα της ανάγνωσης των κεφαλαίων έχουμε και την συμπληρωματική πληροφόρηση από τις κατά τόπους υποσημειώσεις που τα πλαισιώνουν.
Προς τιμήν του συγγραφέα, δεν παρουσιάζει εγωιστικές τάσεις. Δεν θέλει δηλαδή να τονίσει ως αληθή και σωστή μονάχα την προσωπική του άποψη στο εκάστοτε ζήτημα. Το αντίθετο μάλιστα. Όπως γίνεται αυθόρμητα κατανοητό από την πρώτη στιγμή, υπάρχει μια σφαιρική αποτύπωση των δεδομένων που προωθείται ως γνώση στον αναγνώστη.
Ένα δευτερεύον -μα ισότιμης σημασίας με το προηγούμενο στοιχείο- θεωρώ την εισαγωγή πλήθος εικόνων που συνοδεύουν το κείμενο, αφορώντας το εκάστοτε θέμα που αναλύεται.
Τα αγάλματα, οι πίνακες, τα αγγεία και τα φυλακτά που μας παρουσιάζονται, προσελκύουν άμεσα το ενδιαφέρον μας οδηγώντας μας και σε άλλους, διαφορετικούς δρόμους μελέτης πέραν των όσων επικεντρώνεται αυτή η μελέτη. Κι αναφέρομαι τόσο για την ζωή, τα ήθη και έθιμα των προγόνων μας, όσο και για το γεγονός πως κάποια από αυτά έχουν μεταφερθεί ως τις μέρες μας.
Σχετικά με τον τρόπο γραφής του μελετητή Γιώργου Ιωαννίδη, θεωρώ πως στις σελίδες του έργου του γίνεται κατανοητό πως «παντρεύεται» με ομαλό τρόπο τόσο ο επιστημονικός λόγος όσο και οι εκφράσεις της καθημερινότητας.
Ωστόσο, ίσως για κάποιους που έρχονται πρώτη φορά σε επαφή με μελέτη, μερικοί όροι μπορεί να φαντάζουν άγνωστοι μα σύντομα γίνονται οικείοι στην διαδρομή της ανάγνωσης.
Καλό σας αναγνωστικό ταξίδι σας εύχομαι Φίλοι μου!
Η μονογραφία του Γιώργου Ιωαννίδη, Η Εκάτη της νύχτας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δαιδάλεος.
Ο Γιώργος Ιωαννίδης είναι ψυχολόγος (Ba ψυχολογίας, Ma ψυχανάλυσης), συγγραφέας και διευθυντής των εκδόσεων Δαιδάλεος. Με κείμενά του συμμετείχε σε έναν μεγάλο αριθμό συλλογικών εκδόσεων που αφορούν την Εσωτερική και Εναλλακτική Αναζήτηση, όπως Μυστικές Εταιρίες, Αλχημεία, 7 Βιβλία Μαγείας, Η Δύναμη των Συμβόλων, Αστικοί Θρύλοι κ.ά. Διετέλεσε ψυχοθεραπευτής (2001-3), αρχισυντάκτης του μηνιαίου περιοδικού mystery (2004-2013) και καθηγητής ψυχολογίας στο Life Therapy Academy (2005-17). Σήμερα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Από τις εκδόσεις Αρχέτυπο κυκλοφορούν τα προσωπικά του βιβλία: Νεκρονομικόν (2008) και Νεκρονομικόν: Το Μονοπάτι του Μαύρου Θεού (2011). Από τις εκδόσεις Δαιδάλεος επανακυκλοφορούν τα βιβλία του Ο Δρόμος του Βουβαλιού: Η Σοφία του Βουδισμού Ζεν Μέσα από 10 Εικόνες (2003), Το Ιερό Δισκοπότηρο & το Μυστήριο της Αιώνιας Ζωής (2004), Δαίμονες: Οι Σκοτεινοί Άγγελοι (2006) όπως επίσης οι πιο πρόσφατες μελέτες του: Το Πρόσωπο του Ιησού ως Αρχέτυπο του Ανθρώπου: Η Τέχνη του Ιερού ως Κλήση στο Όντως Υπαρκτό (2013) και το Ανήσυχες Σκιές: Φαντάσματα, Μόρα & το Πρόβλημα του Θανάτου (2015).
