Εσείς αντέχετε άραγε ν’ αγκαλιάσετε το έρεβος;

Την επιτυχία των συγγραφέων που ειδικεύονται στις ιστορίες τρόμου, την ορίζω συνήθως με το εξής κριτήριο: Κατά πόσο ο δημιουργός καταφέρνει να με αιφνιδιάζει χρησιμοποιώντας διαφορετικά μοτίβα στις ιστορίες του από τα συνηθισμένα.

Με γνώμονα το παραπάνω στοιχείο, η συλλογή διηγημάτων «Αγκαλιάζοντας το έρεβος» του Μάριου Δημητριάδη είναι ενδεικτική αυτών που επιλέγω να χάνομαι μέσα τους τις νύχτες…

Ένα από τα προσόντα του συγγραφέα θεωρώ πως είναι ο τρόπος που εξιστορεί τα γεγονότα. Οι ήρωές του δεν διακατέχονται αποκλειστικά και μόνο από αθώες σκέψεις. Τουναντίον. Ισορροπούν μεταξύ του δίκαιου και των προσωπικών τους "θέλω", ωθώντας μας να βιώσουμε με αμείωτο ενδιαφέρον την κατάληξη της εκάστοτε ιστορίας.

Έτσι, θα περιπλανηθούμε γεμάτοι ερωτηματικά σε δυσπρόσιτα μέρη που έχουν στοιχειώσει με έρεβος τις σελίδες του βιβλίου. Ενώνοντας με ένα αόρατο νήμα τα μεταφυσικά στοιχεία, τον παραλογισμό και τις ανατρεπτικές επεξηγήσεις που θα μας περιμένουν στο τέλος του κάθε διηγήματος, χαμογελώντας μας πονηρά για τον τρόμο που ζήσαμε.

Στο διάβα μας θα συναντήσουμε πρωταγωνιστές που δελεάζονται από αγγελίες «αγοραπωλησιών ικανοτήτων» και άλλους που στην αποτρόπαια απόφασή τους ν’ αυτοκτονήσουν, τους μεταπείθει «ένας φίλος απ’ τα παλιά» ώστε ν’ αναθεωρήσουν.

Κι άλλοτε θα απαντήσουμε παρανοϊκές καταστάσεις σε κάποια «μεσημβρινή ανάπαυλα». Ή ακόμη χειρότερα, παίρνοντας τον ρόλο αστυνομικών, θα προσπαθήσουμε να λύσουμε το αίνιγμα αποτρόπαιων φόνων.

Μα σε κάθε βήμα μας σε τούτα τα άγνωστα μέρη, ελλοχεύει ο κίνδυνος τόσο από άγνωστους θεούς, όσο κι από το άγρυπνο θηρίο μέσα μας που περιμένει την «αλλαγή σκυτάλης» για να εμφανιστεί. Τονίζοντάς μας συνεχώς ο δημιουργός πως η ομορφιά στέκει συχνά και ως παγίδα που αποσκοπεί να κατακτήσει τη ψυχή μας. Κάτι που παίρνει σάρκα και οστά στην ιστορία «πίνακας», με τον εμμονικό μας ήρωα.

Όσο για το τέλος, ο συγγραφέας μας καληνυχτίζει -γιατί είμαι απολύτως σίγουρος πως η ώρα που είναι η καταλληλότερη για να διαβαστεί μέχρι τέλους το «Αγκαλιάζοντας το έρεβος» είναι η νύχτα!- μεσ' από κάποιον έρημο φάρο που κουβαλά πίσω του ένα καταραμένο παρελθόν…

Όμως ο φόβος και ο τρόμος που απορρέει από αυτές τις ιστορίες δε σταματά εδώ, μιας και στη συνέχεια υπάρχει ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο με την ονομασία X-RAY & SPOILERS. Εκεί συνάντησα κάτι τελείως πρωτότυπο, μιας και ο συγγραφέας Μάριος Δημητριάδης μας αποκαλύπτει την σπίθα της έμπνευσής του σε κάθε μία από τις ιστορίες που βιώσαμε στις σελίδες του έργου του.

…τρομακτική ανάγνωση σας εύχομαι Φίλοι μου!

Βρείτε τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο στη σελίδα του βιβλίου του στο facebook

Το μυθιστόρημα του Μάριου Δημητριάδη, Αγκαλιάζοντας το έρεβος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Το ανώνυμο βιβλίο. Βρείτε το εδώ!

Ο Μάριος Δημητριάδης κατάγεται από τον Ασκό Θεσσαλονίκης και έχει κάνει σπουδές γεωπονίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα με τη σύζυγό του. Διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα και είναι λάτρης της heavy metal, των ταξιδιών και της φωτογραφίας. Αποτελεί έναν από τους ιδρυτές του φεστιβάλ φαντασίας «Fantasmagoria». Aρθρογραφεί στις σελίδες «nyctophilia» και «metalsurgery». Του αρέσουν τα βιβλία τρόμου και μυστηρίου, και έχει εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «λογεῖον», τον Δεκέμβριο του 2014, με τίτλο Σκοτεινές Μέρες. Διηγήματά του έχουν διακριθεί στους διαγωνισμούς «Κόρες της νύχτας» (nightread-diavasame.gr), «Larry Niven 2015» (Συμπαντικές Διαδρομές), «Άγνωστο» (Εκδόσεις Ανάτυπο), «Με κομμένη την ανάσα» (120 λέξεις), «Ζόμπι στην Ελλάδα» (Εκδόσεις iwrite), και ιστορίες του βρίσκονται στις ανθολογίες διηγημάτων Ψίθυροι μέσα στη νύχτα (nyctophilia), Τρόμος (Εκδόσεις Ανάτυπο), Αντίθετο ημισφαίριο 4 (Gamecraft).

Επίσης:
Νύχτες τρόμου 3