koukidaki: Splitting

Ο Στέλιος Μοίρας και ο μαγικός του τρόπος να εγκλωβίζει τα πράγματα στο χαρτί επιστρέφουν με ένα ακόμα δυνατό μυθιστόρημα που σχετίζεται με έναν νέο, στην Ελλάδα του σήμερα, ο οποίος συγκρούεται εσωτερικά και εξωτερικά με τον κόσμο (του/μας). Κι αν αυτό σαν περιγραφή ακούγεται κοινότυπο ή σύνηθες, ο συγγραφέας φρόντισε ώστε το έργο του να είναι ιδιαίτερο γράφοντας -σε εισαγωγικά και χωρίς εισαγωγικά- έναν δίσκο βινυλίου με τις εμπειρίες του ήρωά του.

Το πρώτο σχόλιο που σημειώνω στα περιγράμματα (όσοι με ξέρετε γνωρίζετε πολύ καλά ότι δε διαβάζω τίποτα αν δεν έχω ένα μολύβι -έχω και γόμα για τα λάθη- να κρατώ σημειώσεις και ό,τι άλλο μου 'ρθει στα λευκά σημεία των βιβλίων) αφορά τις τόσο όμορφες περιγραφές. Μια ατμόσφαιρα που παραμένει ως την τελευταία αράδα και ένας νέος άνθρωπος να προσπαθεί να ισορροπήσει τη ζωή του ανάμεσα στα θέλω και στο "σύστημα"-κοινωνικές δομές-συμβάσεις-κατεστημένο που βρήκε στην εποχή του.
Η ανάγνωση ακολουθεί τα βήματά του, τις κινήσεις, τις σκέψεις του -ακόμη και τις πιο σκοτεινές ή ανούσιες... βήμα το βήμα, τις ώρες του... και ο συγγραφέας προσφέρει μια φρέσκια γραφή που φέρνει τον αναγνώστη μπροστά στη λογοτεχνία του 21ου αιώνα -της εποχής του δηλαδή- και όχι σε ακόμα μία μυθογραφία κλασικής φόρμας γεμάτη κλισέ που αγαπιούνται, γι' αυτό και είναι κλισέ, αλλά στερούν κάθε πρωτόφαντη ιδέα από το πεδίο.

Ανάμεσα στις γραμμές και σε ό,τι αντανακλάται στον ήρωα, αυτό που γίνεται, υπάρχει κι επιβιώνει εκεί έξω, θα βρείτε μια υπέροχη σκιαγράφηση της κοινωνίας (μας) και πολιτείας (μας) και της ψυχοσύνθεσης όλων των ανωτέρων μαζί. Σε μια μεριά, ένα καλό σχόλιο για τις σύγχρονες εκδόσεις (με ό,τι περιλαμβάνει αυτή η λέξη: εκδότες, συγγραφείς, best sellers, "χώρος") και κάπου αλλού για την τεχνολογία και την τηλεόραση ενώ θα τοποθετηθεί και σε σχέση με τη μουσική. Πάντα η μουσική. Είναι πια σαφές ότι αφήνει μεγάλο χώρο στα έργα του στη/για τη μουσική, την προσδιορίζει και την περιγράφει... προσθέτοντας μουσικό ήχο από μελωδίες, ρυθμούς ή αρμονίες στις χάρτινες εικόνες του. Ένας ρετρό ρομαντισμός για την κασέτα-μαγνητοταινία των παιδικών μας χρόνων παρακάτω, παράλληλα με την βινυλιακή δομή δημιουργεί την αντίθεση με τη φρέσκια γραφή και τους νέους όρους.
Μιλώντας για δομή... το μυθιστόρημα χωρίζεται σε δύο μέρη-πλευρές όπως ένας δίσκος ενώ τα κεφάλαια λειτουργούν ως μουσικά κομμάτια/συνθέσεις/tracks που περιέχονται σε αυτόν.

Κάποια τραγούδια μας ανήκουν και είναι βάρος που θέλεις να μοιραστείς. Κάποια τραγούδια, το σκηνικό που σε βάζουν να στήνεις σαν να ζεις κάποιου άλλου τη ζωή...

Αν βάλεις στις πράξεις σου τα σωστά τραγούδια, αν αφεθείς να ψιθυρίζονται οι σωστοί στίχοι μέσα στο απόλυτο ηχείο του αυτιού σου, θα δεις πως γρήγορα οδηγείσαι σε μια αποκάλυψη... κι αν αλλάξεις το "αν" σε "να", ίσως, κάποιες κρυμμένες προτροπές όπως η προηγούμενη διαβαστούν και ανάποδα, κάπως καρκινικά, αντίθετα από τη "σωστή" τροχιά του δίσκου, κάτι που επιβεβαιωμένα συμβαίνει (και) στα μουσικά βινύλια υπό προϋποθέσεις.

Τελικά, θα ανακαλύψεις την ελληνική πραγματικότητα (κοινωνία, πολιτική, οικονομία, κρίση, επικαιρότητα...) μέσα στις σκέψεις, αναμνήσεις ή αναζητήσεις του νεαρού ήρωα συσχετιζόμενη με μουσικά κομμάτια και είδη. Γι' αυτό αποκλείεται να μη σε αγγίξει. Η ζωή με μουσική ή η μουσική της ζωής... γεμάτη από ρεαλισμό, ωμή πραγματικότητα, ποιητική έκφραση και λυρισμό.

Ένας άνθρωπος πρέπει να ενώνει όλες τις τελείες του σχεδίου που είναι η ζωή του...

Η ζωή δημιουργεί περίεργες συνθήκες απελευθέρωσης ή ανάγκες να αλλάξεις φυλακή.

Για να αλλάξεις την αποχή σου πρέπει να την καταλάβεις. Για να την ζήσεις όπως της πρέπει, πρέπει να την καταστρέψεις.

Ο νους είναι το πράσινο υφασμάτινο σακούλι του scrabble και μέσα όλα τα γράμματα ανάκατα κλυδωνίζονται πριν τα διαλέξεις.

Κάπου μέσα ξέρεις ότι υπάρχει μιαν άκρη, μόνο που δεν είναι ξεκάθαρο αν είναι τέλος ή αρχή. Απλά είναι.

Είναι η έλλειψη αγάπης που γεμίζει τα μπαρ.

Διαλύθηκα σαν ντεπόν μέσα στη θάλασσα.

Τι τραγούδι ταιριάζει από δω και πέρα;

Η νύχτα πια είναι απόηχος σαξόφωνου.

Αργότερα, η αφήγηση περνά το τώρα, προχωρά προς ένα γρήγορα ανερχόμενο μέλλον που θα αναγνωρίσεις -δυστυχώς. Κι έτσι όπως θα κινείται ο βασικός χαρακτήρας, η αφήγηση (του) θα γίνει road trip αναμνήσεων, χαρτογράφηση στιγμών, ενδοσκοπική κατάδυση, αποσταγματική ανάδυση.

Βρείτε το, αναζητήστε το, ακούστε το και απολαύστε το!

Υ.Γ.: Και τελικά, τι είναι το Splitting; Αν γνωρίζετε την αγγλική, θα ξέρετε ότι το splitting δύναται να μεταφραστεί ως δυνατός-μπορετός-πιθανός, ως σφοδρός-βίαιος και ως σχίζων. Αν είναι ρήμα στην μορφή του ενεστώτα διαρκείας τότε προέρχεται από το split που σημαίνει διαχωρίζω, χωρίζομαι, διασπώμαι. Αν διαβάσετε το μυθιστόρημα θα αναγνωρίσετε στις σελίδες του τον τίτλο του. Διαφορετικά, αρκεστείτε σε μερικές υποθέσεις -αλλά μη βασίζεστε σε αυτές.