Πώς μετράμε... την ευτυχία;
Κ.Θ.: Σε στίχους, σε μελωδίες, σε νύχτες φαντασίας, σε στιγμιαία βλέμματα, στους γρήγορους χτύπους της καρδιάς που σε κάνουν να νιώθεις πως είσαι ζωντανός.
Την δημιουργία;
Κ.Θ.: Σε όνειρα, σε εικόνες και λέξεις και που έρχονται να σε παρασύρουν σε μια δίνη έμπνευσης και να σου δείξουν το τρόπο που το χέρι σου θα κινηθεί πάνω στο χαρτί.
Την επιτυχία;
Κ.Θ.: Σε χαμόγελα επιδοκιμασίας, σε χειροκροτήματα, στην αίσθηση της ολοκλήρωσης που νιώθεις κάθε φορά όταν βάζεις τη τελευταία τελεία.
Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Κ.Θ.: Ήμουν εννιά χρόνων και ήταν ένα ποιηματάκι με θέμα την Άνοιξη! ΄Ήταν πολύ παιδικά γραμμένο και η ομοιοκαταληξία του ήταν εντελώς υποτυπώδης, όμως ήμουν πολύ χαρούμενη. Είχα γράψει το πρώτο μου ποίημα!
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Θ.: Μου βάζεις δύσκολα... Δε μπορώ να είμαι αντικειμενική σε μια τέτοια ερώτηση, άσε που είναι πολλές οι ταινίες που μου άρεσαν και έμειναν στη μνήμη μου σκηνές που μου προκάλεσαν ιδιαίτερη εντύπωση. Προσωπικά, θα πω όμως μια σκηνή απ' την αγαπημένη μου ταινία Queen Of The Damned που προέρχεται απ' τα Vampire Chronicle της Αnne Rice. Θα παρομοίαζα τη ζωή μου με τη τελευταία σκηνή, όπου ο Lestat και η Jesse, αθάνατοι πλέον και οι δύο, ιδιαίτερα σκοτεινοί και μποέμ χαρακτήρες, πιάνουν ο ένας το χέρι του άλλου και τους δείχνει να προχωρούν μαζί μέσα στο χρόνο με το σκηνικό γύρω συνεχώς ν' αλλάζει.
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Κ.Θ.: Σίγουρα κάτι πολύ ατμοσφαιρικό, με πλήκτρα και ηλεκτρικές κιθάρες τις οποίες σίγουρα θα συνόδευε η αλλόκοσμη φωνή της Tarja Turunen! Kάτι από fantasy και metal. Είναι η μουσική με την οποία έχω μεγαλώσει εξάλλου.
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Κ.Θ.: Αναμφισβήτητα θα επέλεγα το 19ο αιώνα και τη βικτοριανή Αγγλία. Την εποχή όπου η τέχνη υπήρχε σε κάθε έκφανση του ανθρώπινου βίου. Η αγάπη για το αισθητά ωραίο κυριαρχούσε παντού. Θα έκανα βόλτες στα βροχερά σοκάκια φορώντας βικτοριανά φορέματα, θα συμμετείχα σε λογοτεχνικά σαλόνια, θα έπινα τσάι με τη Virginia Woolf και θα πόζαρα μαζί με τον Oscar Wilde!
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Κ.Θ.: Θα έλεγα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Είναι αναμφισβήτητα το πιο όμορφο φυσικό φαινόμενο. Κρύβει μέσα του μια ιδιαίτερη μαγεία. Έρχεται πάντα εκεί που δεν το περιμένεις και σε εκπλήσσει όμορφα, ακριβώς όπως και η χαρά που νιώθουμε μέσα σε απροσδόκητες στιγμές. Συν τις άλλοις δεν είναι τυχαίο ότι έρχεται κάθε φορά μετά απ' τη βροχή!
Η λαχτάρα;
Κ.Θ.: Σκούρο κόκκινο, προς μαύρο. Είναι για μένα το χρώμα της λαγνείας και του πόθου. Της έντονης επιθυμίας και της λαχτάρας. Ένα χρώμα κοντά σε αυτού του αίματος. Η έντονη επιθυμία και η λαχτάρα είναι αυτά που σε κρατάνε και στη ζωή.
Η φλόγα;
Κ.Θ.: Φωτεινό μπλε! Η φλόγα δεν συμβολίζει μόνο τη ζεστασιά και τη θαλπωρή, αλλά και τη πνευματικότητα. Η φλόγα είναι σύμβολο καθοδήγησης από αρχαιοτάτων χρόνων, τόσο πρακτικά όσο και πνευματικά. Σ' έναν κόσμο φαντασίας σίγουρα η φλόγα θα ήτανε μπλε!
Πιστεύεις...
Κ.Θ.: Στη δύναμη του μυαλού και της θέλησης.
Πιστεύω πως όλα είναι δυνατά και δεν υπάρχει κανένας περιορισμός πάνω στο να μπορέσει να πετύχει ο άνθρωπος όλα όσα επιθυμεί, ακόμα και το μεγαλύτερο του όνειρο.
Πονάς...
Κ.Θ.: Όταν βλέπω γύρω μου την αδικία. Όταν τη βιώνω στο έπακρο της και τη βλέπω και σ' ανθρώπους που δεν τους αξίζει να υποφέρουν.
Προχωράς...
Κ.Θ.: Κάθε φορά που μου δίνεται έστω και μια μικρή ευκαιρία. Είμαι συνεχώς σε εγρήγορση και έτοιμη να ρισκάρω τα πάντα Είμαι αποφασισμένη να κυνηγήσω στο έπακρο τα όνειρα μου. Είμαστε σ' αυτόν τον κόσμο μόνο μια φορά και δε μπορούμε να ξέρουμε ποια μέρα θα είναι η τελευταία μας. Όποτε ναι αξίζει να κάνεις τα πάντα για το όνειρο σου.
Χορεύεις;
Κ.Θ.: Φυσικά! Μικρή έκανα αρκετά χρόνια μοντέρνο χορό, αργότερα ως φοιτήτρια ασχολήθηκα με λάτιν και πέρσι πειραματίστηκα με σύγχρονο. Φέτος ηρέμησα! Χαχα!
Ξαναγεννιέσαι...
Κ.Θ.: Κάθε φορά που βρίσκομαι μέσα στο νερό. Ειλικρινά είναι το στοιχείο μου, μέσα στο νερό αισθάνομαι κάθαρση.
Χάνεσαι...
Κ.Θ.: Όποτε ακούω όμορφες μελωδίες. Εικόνες και κόσμοι φαντασίας αναβλύζουν μπρος τα μάτια μου.
Τραγουδάς;
Κ.Θ.: Το τελευταίο χρόνο ερασιτεχνικά ασχολούμαι και μ' αυτό. Έχω ξεκινήσει μαθήματα γιατί αγαπώ τη μουσική και το ίδιο το τραγούδι. Επιπλέον θέλω κάποια στιγμή να μπορώ να ερμηνεύσω τα όσα γράφω και έχω μέσα μου.
Διαβάζεις...
Κ.Θ.: Αρκετά! Λόγω του επαγγέλματος μου πρέπει να είμαι σε συνεχή επαφή με το βιβλίο. Είναι ο μοναδικός τρόπος να ταξιδεύεις μέσα στο χώρο και το χρόνο ελεύθερος, δίχως τη λογική να περιορίζει τα βήματα σου.
Γράφεις...
Κ.Θ.: Κάθε φορά που νιώθω ένα κύμα δημιουργικότητας να με κατακλύζει. Όταν εικόνες και μελωδίες ξεχειλίζουν από μέσα μου.
Παίζεις...
Κ.Θ.: Κάθε φορά που γράφω. Για μένα είναι σαν παιχνίδι γιατί μπορώ να φτιάξω τους δικούς μου ήρωες και κόσμους όπως ακριβώς τους θέλω εγώ! Αν δεν είναι η συγγραφή παιχνίδι, τότε τι είναι;
Νέοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, συγγραφείς μιλούν για εκείνους για το έργο τους.
Περισσότερα σαν κι αυτό στη στήλη Blood New
Στόχοι και επιδιώξεις:
Κ.Θ.: Προς το παρόν δουλειά, δουλειά και πάλι δουλειά ώστε να μπορέσω να συγκεντρώσω τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για να φύγω μέσα στο χρόνο εξωτερικό. Παράλληλα συνεχίζω στον ελεύθερο μου χρόνο να γράφω και ανανεώνω συνεχώς με νέο υλικό τη σελίδα μου. Πειραματίζομαι πάνω σε μεγάλη φόρμα και επιδιώκω μέσα στα επόμενα δύο χρόνια να εκδώσω και το πρώτο μου Dark Fantasy μυθιστόρημα.
Όνειρα:
Κ.Θ.: Nα γυρίσω όλο το κόσμο ζώντας μια ζωή μέσα στη μουσική και τα βιβλία!
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Κ.Θ.: Ονομάζομαι Κατερίνα Θεοχάρη είμαι 24 ετών και κατοικώ στη Θεσσαλονίκη. Ασχολούμαι με τη συγγραφή από την ηλικία των εννέα όταν στο δημοτικό έκανα τις πρώτες μου απόπειρες πάνω σε στιχάκια. Αργότερα ως έφηβη έγραφα κυρίως στίχους. Η ανεμελιά της ηλικίας καθώς και οι μουσικές μου επιρροές μου έδιναν το έναυσμα. Κύριος πυρήνας έμπνευσης μου μέχρι και σήμερα είναι η μουσική και στη συνέχεια η ίδια η λογοτεχνία την οποία και σπούδασα. Τελείωσα το τμήμα της ελληνικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και του χρόνου ξεκινάω το μεταπτυχιακό μου πάνω στη δημιουργική γραφή. Μέσα στη σχολή μου αισθάνομαι πως απέκτησα όλα τα εφόδια και τις κατάλληλες γνώσεις ώστε να συνδυάσω με έναν ολόδικό μου τρόπο τη μουσική με τη λογοτεχνία. Ανάμεσα στον Βaudelaire και στις σκοτεινές συμφωνικής μέταλ μελωδίες βρήκα τον πραγματικό μου εαυτό. Πρώτη φορά διακρίθηκα σε λογοτεχνικό διαγωνισμό στο λύκειο όταν βραβεύτηκε και μελοποιήθηκε το ποίημα μου "Life, Love, Death" σε μαθηματικό λογοτεχνικό διαγωνισμό. Από τότε άρχισα να συμμετάσχω με κάθε ευκαιρία σε διαγωνισμούς. Δεύτερη φορά διακρίθηκα το 2016 σε λογοτεχνικό διαγωνισμό με θέμα τον Byron, με το ποίημα "Το κουφάρι". Από το 2014 συνεργάζομαι ως ορθογράφος με το περιοδικό "Mystery". To τελευταίο ενάμιση χρόνο ασχολούμαι κυρίως με το Λογοτεχνικό Μπλοκ μου Quills Of Sin, (Πένες Αμαρτίας) όπου εκεί μπορείτε ν' ανατρέξετε και να βρείτε μεγάλο μέρος της δουλείας μου. Γράφω τόσο ποίηση όσο και αφηγήματα, σε Ελληνικά και Αγγλικά. Αυτή τη περίοδο πειραματίζομαι με μεγάλες φόρμες και κάνω τη πρώτη μου απόπειρα να γράψω μυθιστόρημα. Αν σας αρέσουν οι παρακμιακοί, λυρικοί και σκοτεινοί λογοτέχνες τότε πιστεύω ότι η σελίδα μου είναι για σας!
