koukidaki: Η Ιωάννα Καρακασίδου και τα Γλυκά νερά

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Ι.Κ.: Ουσιαστικά, η ιστορία της Ευγενίας βασίζεται στη ζωή μίας μακρινής συγγενούς μου. Υπάρχει βέβαια αρκετή μυθοπλασία και την έχω δέσει με θέματα, που πιστεύω ότι μας μαγεύουν και μας ταξιδεύουν μακριά από την πραγματικότητα.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Ι.Κ.: Τα «Γλυκά Νερά» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Με πολλή δράση, περιπέτεια και μεγάλες ανατροπές.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Ι.Κ.: Πρόκειται για την ιστορία μίας νεαρής κοπέλας, της Ευγενίας, που το 1919 χάνει τους γονείς της, κατά την φυγή τους από την Ανατολική Θράκη στην Ελλάδα, και μένει ολομόναχη στην Κωνσταντινούπολη. Από τα τέλη του 1922 και έπειτα, ξεκινάει η άνοδός της. Χάρη στην πίστη της, στα ψυχικά αποθέματα και στην αγάπη της για την ζωή, θα κατορθώσει όχι μόνο να ανελιχθεί κοινωνικά και πνευματικά, αλλά και να κάνει αυτό που ονομάζουμε «μεγάλη ζωή», με συνεχή ταξίδια και υψηλές γνωριμίες. Ώσπου το ’80 επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη, για να ζήσει με τη μοναδική επιζώσα αδερφή της και τα ανίψια της. Τελειώνει με μία πολύ μεγάλη γλύκα αυτό το βιβλίο, αλλά και με την υπόσχεση από μέρους μου για επιστροφή σε αυτή την ιστορία.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Ι.Κ.: Η Πελαγία Μιχαηλίδου, το κορίτσι από την Τραπεζούντα, που καταφεύγει στην Κωνσταντινούπολη εκείνη την ταραγμένη περίοδο, για να γλυτώσει την γενοκτονία και τις συμφορές. Την ξεχωρίζω για το ήθος, την παιδεία και τις σταθερές αξίες της. Η Πελαγία είναι φτιαγμένη από εκείνη την στόφα, που σπανίζει πολύ στις μέρες μας.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Ι.Κ.: Μία απόδραση από την πεζότητα και την καθημερινότητα. Μία σύνδεση με το παρελθόν και τις ρίζες μας, για όσους από εμάς καταγόμαστε από τις αλησμόνητες πατρίδες. Και μερικές ώρες χαλάρωσης και ευχάριστης απασχόλησης για τους περισσότερους αναγνώστες.

Φοβάστε...

Ι.Κ.: …και ανησυχώ για το φαινόμενο της αυξανόμενης βίας και εγκληματικότητας γύρω μας. Κυρίως για την αγριότητα των εγκλημάτων στις μέρες μας. Εγκλήματα, όπως στυγερές και φρικαλέες δολοφονίες, που μέχρι πριν δέκα χρόνια συνέβαιναν σπάνια και μας σόκαραν, τώρα συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά.

Αγαπάτε...

Ι.Κ.: …το Φως. Φυσικό και πνευματικό.

Θέλετε...

Ι.Κ.: …λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;

Ι.Κ.: Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να απαντήσω. Φαντάζομαι πως θα αρέσει στους ανθρώπους, που αγαπάνε την Πόλη, την Θράκη και τον Πόντο, αλλά και σε όσους θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το διάστημα 1922-1924. Πρόκειται για την ιστορική περίοδο που στη γείτονα χώρα συντελούνται κοσμοϊστορικές αλλαγές. Για ένα μεταίχμιο.

Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;

Ι.Κ.: Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία. Οι Εκδόσεις Λιβάνη ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα.

Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;

Ι.Κ.: Στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση joanne.kappa.1@gmail.com και στο Facebook.

Ποιο χρώμα τού ταιριάζει;

Ι.Κ.: Στα «Γλυκά Νερά», όπως αυτά που περιβάλλουν την Κωνσταντινούπολη, νομίζω ότι θα ταίριαζε ένα ανοιχτό γαλάζιο, όπως της ακουαμαρίνας.

Ποια μουσική;

Ι.Κ.: Ένα ανατολίτικο ταξίμι, ιδανικά από το βιολί του κυρίου Λευτέρη Ζέρβα.

Ποιο άρωμα;

Ι.Κ.: Μεθυστικές πικάντικες νότες μόσχου, καραμέλας, μελιού, βενζόης, ανάμεικτες με ρούμι, βανίλια και λευκή ορχιδέα. Όπως το ανατολίτικο Ambre Narguilé του οίκου Hermès.

Ποιο συναίσθημα;

Ι.Κ.: Νοσταλγία.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;

Ι.Κ.: Κινηματογραφική ταινία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;

Ι.Κ.: Ως ιστορικός, θα μπορούσα να επιδιώξω ακαδημαϊκή καριέρα. Ως δημιουργός όμως, θα ήμουν το ίδιο ευτυχισμένη αν ήμουν σκηνοθέτιδα. Μου αρέσει να δημιουργώ εικόνες και ατμόσφαιρα που δύσκολα ξεχνιούνται.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;

Ι.Κ.: Ανελλιπώς έχω διαβάσει πολλούς κλασικούς, κυρίως Έλληνες, Άγγλους και τους μεγάλους Ρώσους. Σε αυτή την φάση της ζωής μου, από την στιγμή δηλαδή που μπήκα στο χώρο των εκδόσεων, με ενδιαφέρουν πολύ οι νέοι χαρισματικοί δημιουργοί, και ευτυχώς στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί. Θα ήθελα μέσα στο φθινόπωρο να διαβάσω τον Παναγιώτη Κονιδάρη, την Σίσσυ Θεοφανοπούλου, το νέο μυθιστόρημα του Θεόφιλου Γιαννόπουλου, για να αναφέρω μερικούς μόνο. Και φυσικά το καινούριο μυθιστόρημα της φίλης μου, της Μάρθας Πατλάκουτζα. Μου έλειψε πολύ η γραφή της Μάρθας.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;

Ι.Κ.: Πολύ καλή ερώτηση. Έχω την αίσθηση ότι κατόρθωσα να κρατήσω πειθαρχημένους τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Η κεντρική ηρωίδα όμως, η Ευγενία, από ένα σημείο και μετά «επέμενε» να κάνει τα δικά της. Αυτό θα φανεί περισσότερο σε ένα από τα επόμενα δύο βιβλία. Τα «Γλυκά Νερά» θα έχουν και συνέχεια, όπως καταλαβαίνετε.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;

Ι.Κ.: Τζένη μου, από μόνα τους αυτά τα δύο δεν αρκούν. Προκειμένου να παρουσιάσεις στον κόσμο ένα αξιόλογο βιβλίο, χρειάζονται πολύ περισσότερα. Βαθιές γνώσεις, ευφυΐα και πολλή δουλειά πάνω στο κείμενο. Ο λογοτέχνης οφείλει να είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος τεχνίτης.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;

Ι.Κ.: Σίγουρα. Οποιαδήποτε συνήθεια και ενασχόληση καταντάει εμμονική και στερεί τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο από το πρόγραμμά μας, μπορεί να κάνει την ζωή κάποιου μονοδιάστατη και ανιαρή. Γνώσεις, ψυχαγωγία, καλή παρέα μπορούμε να βρούμε και αλλού. Καλό θα ήταν να διαβάζουμε τα σωστά βιβλία στο σωστό χρόνο (timing), όχι απαραίτητα όποιο βιβλίο πέφτει στα χέρια μας.