Ο Αντώνης γνωρίζει σε ένα πολύ έντονο όνειρο τη γυναίκα των ονείρων του και μετά από διάφορες περιπέτειες καταφέρνει να νιώσει τον απόλυτο έρωτα και να ζήσει μια καταστροφική σχέση. Αγάπησε με την ψυχή του, αλλά η καρδιά του θα τον προδώσει ανατρέποντάς του τη ζωή. Η Ελένη θα νιώσει ότι δέχεται πολλή λάσπη σε μια κρίσιμη φάση της ζωής της και ζητάει από τον Αντώνη να κρατήσουν αποστάσεις. Θα χρειαστούν πολλές αντοχές για να αντέξει μακριά του. Η πλοκή όμως είναι ανατρεπτική καθώς αυτή η αγάπη είναι τόσο δυνατή που θα περάσει σε μια άλλη διάσταση και θα ζήσει στην αιωνιότητα.[1]
Βασιλική Τσάτσου
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Β.Τ.: Ένα περιστατικό που σημάδεψε την παιδική μου ηλικία στάθηκε η αφορμή να το ξεκινήσω για να εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου. Ένα δυστύχημα συνέβη κι έχασα ένα αγαπημένο πρόσωπο. Ήθελα να γράψω κάτι προς τιμή του για να μην ξεχαστεί ποτέ.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Β.Τ.: Η μοιραία.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Β.Τ.: Θα τον συμβούλευα να ξεκινήσει το διάβασμα όταν θα έχει διήμερο ή διακοπές, πρώτον για να το απολαύσει και δεύτερον για να έχει το χρόνο να το ολοκληρώσει αφού δεν θα θέλει να το σταματήσει μέχρι να φτάσει στο τέλος.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Β.Τ.: Σίγουρα ο αναγνώστης θα ταξίδευε σε διάφορες περιοχές της πανέμορφης Ελλάδας. Θα ξεκινούσε από ένα όμορφο επαρχιακό χωριό της κεντρικής Ελλάδας, θα μεταφερόταν στους δρόμους και την πανεπιστημιούπολη της εντυπωσιακής συμπρωτεύουσας, θα πραγματοποιούσε μια μεγάλη στάση στην Αθήνα για να θαυμάσει την αίγλη της και θα ηρεμούσε στη Σύμη με τα χρωματιστά σπιτάκια της. Το ταξίδι θα έμενε για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του καθενός.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Β.Τ.: ...Η Ελενίτσα ένιωθε μια απειλή να την κυριεύει. Μόλις πλησίασαν στη μεγάλη στροφή η γιαγιά σταματούσε για λίγο να ξαποστάσει. Τότε από την κορυφή του απέναντι βουνού ένας λύκος με άγρια μορφή και μάτια σχιστά και θυμωμένα, έπαιρνε φόρα για να κατέβει και να κατασπαράξει το δείπνο του... Έβλεπε τη μορφή του και το κεφάλι του και μόλις ορμούσε με ανοιχτό το στόμα, όπου φαινόταν τα τεράστια και κοφτερά δόντια του, η Ελενίτσα σηκωνόταν απ' το κρεβάτι της με ουρλιαχτά και κλάματα. Τότε πήγαινε στην κρεβατοκάμαρα των γονιών της και κούρνιαζε ανάμεσά τους, νιώθοντας την προστασία των ανθρώπων που την έφεραν στη ζωή.
Το μυθιστόρημα της Βασιλικής Τσάτσου, Δυο φιλιά για μια Ελένη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια.
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
[1] Στο Πλοκόλεξο [εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή] οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ
Η Βασιλική Τσάτσου σημειώνει: Αλλάζω τη λέξη κοσμογονία με τη λέξη ανατρεπτική.
