Δε γνωρίζω γιατί πέρασε ένα εξάμηνο για να το πιάσω στα χέρια μου, όμως από την πρώτη σελίδα κατάλαβα ότι θα έπρεπε να είχα ασχοληθεί νωρίτερα. Είχα στο ράφι ένα όμορφο βιβλίο και δεν του είχα δώσει τη σημασία και το χρόνο που έπρεπε.
Στην υπόθεση... ο ήρωας, στο κύκνειο άσμα του, (περι-)γράφει τη ζωή του σε μια κατάθεση ψυχής, χωρίς φίλτρα και στρογγυλοποιήσεις, κάνοντας και τον απολογισμό του. Εμβόλιμα, τη ροή διασπούν οι επεμβάσεις, σημειώσεις, επιβεβαιώσεις ενός πολύ δικού του προσώπου. Της αδερφής του, η οποία αν και της αναλογεί "μικρός ρόλος" στην έκταση προσφέρει ιδανικά τη λύση της σύμβασης, την όψη των πραγμάτων που πρέπει να δει ο αναγνώστης εκεί που κοιτάζει.
Η Αγγελική Μαρίνου ξέρει να γράφει. Δομεί την ιστορία της με μαεστρία κλασικού λογοτέχνη, διαθέτει υπέροχη ροή, σωστές τοποθετήσεις, αισθαντικές περιγραφές, ατμόσφαιρες... σου μαθαίνει πράγματα ή σου δίνει το έναυσμα να τα αναζητήσεις -πέρα του αναγνωστικού ταξιδιού που απολαμβάνεις, σου μένει και κάτι από γνώση. Είναι φειδωλή στις περιγραφές -τόσο όσο πρέπει- εμμένοντας στα απαραίτητα γεγονότα, συμβάντα ή συναισθήματα παρά στα περιβάλλοντα ή στα παρουσιαστικά. Αξίζει με το παραπάνω το χρόνο που της διαθέτεις και μοιάζει με θεατρικό μονόλογο -θα μπορούσε!- αφού η απίθανη πρωτοπρόσωπη βιογραφική-ημερολογιακή γραφή προσφέρει μια τέτοια αίσθηση. Εμβόλιμα, και ανάμεσα στις διηγήσεις, ξεχωρίζουν οι τοποθετήσεις (της) σχετικά με διάφορα θέματα όπως το τι συνιστά την πλήρη αυτοβιογραφία, μια ολόσωστη σκιαγράφηση της blogόσφαιρας, ένας μοναδικός σχολιασμός των συγγραφέων, των εκδοτών, των κριτικών και όλου αυτού του "συστήματος" -τη λάτρεψα γιατί πέρα από ορθή, σου πετάει στη μούρη όλες τις άβολες αλήθειες- αλλά και μια αποτύπωση για τους ανθρώπους που έχουν την έμφυτη ανάγκη της συγγραφής.
Οι διαγωνισμοί είναι τρόποι κάποιοι σύλλογοι να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, τσίμπλες στα μάτια φερέλπιδων συγγραφέων.
Φιλοδοξία του να μείνει στα ελληνικά χρονικά σα μεγάλος συγγραφέας, όχι απλά σαν "επιτυχημένος".
Σε ό,τι αφορά την ιστορία του χαρακτήρα, στη ρίζα όλων βρίσκεται το ανθρώπινο μίσος -δε γνωρίζω άλλο μίσος προσωπικά αλλά νομίζω αντιλαμβάνομαι την διαφοροποίηση/απόχρωση- και η υπέρβαση αυτού. Η αγάπη. Και ο μοναδικός εκείνος τρόπος που το ένα άκρο συναντιέται με το άλλο στους κύκλους της ζωής.
Κι επειδή το μίσος δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα (όχι, είναι το εκ διαμέτρου αντίθετο της αγάπης αλλά επειδή όπως προείπαμε η ζωή είναι κύκλοι και τα άκρα ακουμπούν το ένα με το άλλο ή προϋποθέτουν το ένα το άλλο) όπως η οκνηρία, η αλαζονεία, η απληστία, η οργή, η ζηλοφθονία ή η λαιμαργία, ποιο είναι τελικά το 8ο αμάρτημα;
Με έναν πρόλογο, από νωρίς, μας εξηγεί ότι αναφέρεται στην αποτυχία επειδή δια μέσου της οδηγείται κανείς (πιο) εύκολα σε αρκετά θανάσιμα αμαρτήματα. Η αποτυχία -και ισχύει για όλους τους τομείς, ανεξαρτήτως περιπτώσεων- αποτελεί κίνητρο φοβερών πράξεων υποκινούμενων από ζήλια, φθόνο, λαγνεία κ.ο.κ. που "θανατώνουν" ωραιότατα τον άλλο ή εσένα τον ίδιο.
Η ασφαλής συντροφιά των φαντασμάτων.
Όλοι είμαστε παράταιρα κομμάτια στο παζλ της ανθρωπότητας.
Η ασφαλής συντροφιά των φαντασμάτων.
Όλοι είμαστε παράταιρα κομμάτια στο παζλ της ανθρωπότητας.
Επτά θανάσιμα αμαρτήματα, και ένα ακόμη. Ένα ημερολόγιο και ένας ήρωας -αλήθεια, πώς τον λένε;- που γράφει τα πάντα εκτός από το τέλος του (ποιος θα μπορούσε να γράψει το τέλος του;) που μένει να το επιλέξει ο αναγνώστης, αν και όχι αυθαίρετα. Ένα βιβλίο ανθρώπινο και γήινο. Μια ιστορία αγάπης. (! ?)
Must read.
Το βιβλίο της Αγγελικής Μαρίνου, Το 8ο αμάρτημα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κουκκίδα.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα του μυθιστορήματος.
Ευχαριστώ την Αγγελική Μαρίνου για τη διάθεση του βιβλίου της.
Περισσότερα από/για την Αγγελική Μαρίνου:
Η Αγγελική Μαρίνου και Το 8ο αμάρτημα
Must read.
Το βιβλίο της Αγγελικής Μαρίνου, Το 8ο αμάρτημα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κουκκίδα.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα του μυθιστορήματος.
Ευχαριστώ την Αγγελική Μαρίνου για τη διάθεση του βιβλίου της.
Περισσότερα από/για την Αγγελική Μαρίνου:
Η Αγγελική Μαρίνου και Το 8ο αμάρτημα
