Η Mo Hayder έχει τα στοιχεία εκείνα που συγγραφικά την καθιστούν άρτια. Δομημένη πλοκή, ομαλή ανάπτυξη των χαρακτήρων, στοιχεία προοικονομίας όταν και εφόσον χρειάζονται, επιλογή του αντίστοιχου πλαισίου, άλλοτε σκοτεινού και τρομακτικού και άλλοτε συναισθηματικού ανάλογα με την περίσταση. Όπως η ίδια αναφέρει σύμφωνα με το οπισθόφυλλο του βιβλίου, θεωρεί ότι οι περιγραφές των εγκλημάτων δεν πρέπει να αποκρύπτουν τις λεπτομέρειες.
Αυτό ακριβώς πετυχαίνει και Η τελετουργία. Αιχμηρές περιγραφές χωρίς στρογγυλεμένες άκρες αποδίδουν πιστά τη ζωή ενός παράλληλου κόσμου με αυτόν της καθημερινότητας, ενός πιο σκοτεινού, πιο βίαιου και ανήθικου από τον κοινωνικό καθρέφτη. Πορνεία, ναρκωτικά, φόνοι, μαύρη μαγεία, ο ξεπεσμός της ανθρώπινης διάστασης, τα όρια και πώς αυτά ξεπερνιούνται, όλα αυτά διαπραγματεύονται σε ένα κατά τ' άλλα αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα πρώτα του είδους του.
Η σεναριακή πλοκή δεν είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά, σε κρατάει μονίμως σε εγρήγορση και σε κάνει να αναζητήσεις κάποια επιπρόσθετη πηγή φωτός όταν το διαβάζεις μόνος στο σκοτάδι συνοδεία μιας μόνο λάμπας. Πολύ ενδιαφέρον βρήκα το στοιχείο των καταδύσεων και των περιγραφών του υδάτινου κόσμου, κάτι που συμβάλλει προφανώς στην ανάγκη της συγγραφέως να προβάλλει σε πολυπρισματικά επίπεδα την αντίληψή της για τη ζωή.
Οι γονικές και κατ' επέκταση οι οικογενειακές σχέσεις δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν από το φάσμα των ιστοριών που εξελίσσονται ταυτόχρονα, γεγονός που καθιστά το βιβλίο προσιτό σε μια μεγάλη αναγνωστική γκάμα, υποσχόμενο πως δύσκολα θα αφήσει κάποιον αδιάφορο. Αν βέβαια η μαύρη μαγεία και οι τελετουργίες της που χάρισαν και τον τίτλο στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι κάτι που θεωρείτε υπαρκτό και σας τρομάζει μόνο στο άκουσμά της τότε είναι καλύτερα να το ξανασκεφτείτε.
Όπως και να έχει, είμαι βέβαιος πως η Hayder θα μας απασχολήσει και με τα επόμενα βήματά της, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό δυνατές στιγμές μέσα από τις ιστορίες της. Το γεγονός πως η ίδια συναναστράφηκε με εγκληματίες ώστε να δώσει άλλη πνοή στην πένα της, ίσως τελικά να έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ανατριχιαστική αληθοφάνεια των εγκληματικών περιγραφών. Ανάψτε λοιπόν όσα περισσότερα φώτα μπορείτε και ξεκινήστε το διάβασμα.
Το μυθιστόρημα της Mo Hayder, Η τελετουργία, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Στο οπισθόφυλλο γράφει:
Λίγο μετά το μεσημέρι μιας απριλιάτικης ημέρας, τρία μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού, μια δύτης της αστυνομίας, η αρχιφύλακας Φλι Μάρλι, σφίγγει στη γαντοφορεμένη χούφτα της ένα ανθρώπινο χέρι. Η διαπίστωση πως έχει αποκοπεί από το σώμα είναι από μόνη της συνταρακτική. Το μακάβριο εύρημα παίρνει δραματικές διαστάσεις όταν την επόμενη μέρα ανακαλύπτεται και δεύτερο κομμένο χέρι. Η ιατροδικαστική γνωμάτευση πιστοποιεί ότι και τα δύο έχουν κοπεί πρόσφατα και το θύμα ήταν ζωντανό κατά τον ακρωτηριασμό του.
Ο επιθεωρητής Τζακ Κάφερι, ο οποίος έχει μόλις πάρει μετάθεση στην Αστυνομική Διεύθυνση του Μπρίστολ, συνεργάζεται με τη Φλι, και οι δυο τους δεν αργούν να ανακαλύψουν ότι τα κομμένα χέρια ανήκουν σε έναν νεαρό, τα ίχνη του οποίου αγνοούνται τον τελευταίο καιρό.
Η έρευνα για τον εντοπισμό του νεαρού, αλλά και του ατόμου που τον απήγαγε, θα τους οδηγήσει στις πιο σκοτεινές γωνιές του υποκόσμου του Μπρίστολ, όπου τα ναρκωτικά διακινούνται ανεμπόδιστα, όπου τα παιδιά του δρόμου εκπορνεύονται για τη δόση τους, όπου ένα αρχέγονο κακό παραμονεύει.
Ένα κακό που τρέφεται με το αίμα και τη σάρκα των ανθρώπων.
Διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ!
Περισσότερα από/για τη Mo Hayder:
