Εάν μου ζητούσαν να περιγράψω το έργο με λίγες μονάχα λέξεις, μονάχα έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την «Ελένη» του συγγραφέα Κώστα Θερμογιάννη. Κι ενώ η πλοκή ξεκινά παρουσιάζοντάς μας την μικρή ηλιαχτίδα Ελένη που γεννήθηκε σ’ ένα πλανητικό σύστημα μακριά από εδώ, εντούτοις στο ανατρεπτικό της ταξίδι μπλέκονται πλήθος συλλογισμών, βιωμάτων και αναπάντεχων γεγονότων, που αυθόρμητα θα μας θυμίσουν πολλά και από την δική μας πορεία στη ζωή.
Η Ελένη, έχει πατέρα έναν ήλιο που μοιάζει αρκετά με τον δικό μας Ήλιο κι είναι προορισμένη έτσι ώστε ν’ ακολουθήσει την πορεία που της έχει δοθεί. Σε αυτή της την διαδρομή συναντά στην ίδια τροχιά την λιγότερο φωτεινή Ειρήνη, καθώς και την Ευγενία με το χλωμό φως. Η συνάντησή τους αυτή, γίνεται η αφορμή για να μοιραστούν τις γνώσεις και τα βιώματά τους με όσα έχουν απαντήσει ως τώρα στη σύντομη περιπλάνησή τους στο διάστημα.
Ο ευαίσθητος τρόπος αφήγησης της ιστορίας μου έφερε αμέσως στο νου το γνωστό κι αγαπημένο -πιστεύω σε όλους μας- «Ο μικρός πρίγκηπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Κι αυτό, γιατί περιέχει αλληγορικές περιγραφές με κοινωνικές προεκτάσεις, συνθέτοντας ένα όμορφο παραμύθι που έχει τη δική του διττή επεξήγηση. Έτσι το αποτέλεσμα μοιάζει να συνεπαίρνει τόσο τους ενήλικες όσο και τα παιδιά στο μαγικό του ταξίδι.
Η Ελένη πολιορκείται από πολλά ερωτηματικά που αφορούν καταρχήν την ύπαρξή της: Να, μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί ακολουθούμε αυτό το μονοπάτι. Πρέπει να υπάρχει κάποιος σκοπός, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να γεννιόμαστε, έτσι δεν είναι;
Ωστόσο, δεν είναι λίγα και τα κοινωνικά μηνύματα που συναντούμε κατά την διάρκεια της ιστορίας: Οι δυο ηλιαχτίδες, πρόσεχαν η μία την άλλη λες και η γνωριμία τους κρατούσε χρόνια, κατάλαβαν και οι δυο πως μέσα στην απέραντη μοναξιά του κόσμου η φιλία τους ήταν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν.
…καθώς και πλήθος δημιουργικών ερωτήσεων, όπως: Εγώ ονειρεύομαι με τα μάτια μου κλειστά κι εσύ με ανοιχτά! Άραγε ποια όνειρα από τα δυο είναι καλύτερα;
Και κλείνοντας την τελευταία σελίδα, νιώθω πως το ταξίδι μου σε τούτη την ιστορία δεν τελείωσε. Έχω την υποψία πως κάθε φορά που θα επιχειρώ να διαβάσω ξανά τούτο το βιβλίο, πάντα κάτι διαφορετικό θα συναντώ για να με πλανέψει και να με πάει λίγο ακόμη πιο μακριά στο αχανές διάστημα μα και μέσα μου…
Όμορφο αναγνωστικό ταξίδι σας εύχομαι Φίλοι μου!
Βρείτε τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο στη σελίδα του βιβλίου του στο facebook
Το μυθιστόρημα του Κώστα Θερμογιάννη, Ελένη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anima.
Στο οπισθόφυλλο γράφει:
Η Ελένη γεννήθηκε σε κάποιο απόμακρο σημείο του Κόσμου. Ο πατέρας της ήταν ένας ήλιος, όπως ο Ήλιος που βλέπουμε εμείς οι άνθρωποι κάθε πρωί και που ζεσταίνει τον κόσμο και τις ψυχές μας. Τούτη η ηλιαχτίδα όμως, αναρωτιέται γιατί θα πρέπει να ακολουθήσει την ευθύγραμμη πορεία του φωτός, όπως επιτάσσουν οι νόμοι της φύσης και του σύμπαντος, το δρόμο που άλλοι έχουν αποφασίσει για εκείνη. Μαζί με τους συνοδοιπόρους της θα ανακαλύψει σιγά σιγά τον κόσμο, ορατό κι αόρατο, και θα προσπαθήσει να ανατρέψει τη μοίρα της. Η περιπέτειά της, το ταξίδι της στον άπειρο χώρο του σύμπαντος γίνεται ένα ταξίδι αυτογνωσίας!
Οι πλαγιογραμμένες εκφράσεις είναι αποσπάσματα του βιβλίου.
