Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Β.: Η άρνηση των κομμουνιστών το 2012 να συμμετάσχουν σε μια αριστερή κυβέρνηση, με ταρακούνησε και μου δημιούργησε ένα τεράστιο ερωτηματικό. Αφού, όλα τα κόμματα επιδιώκουν να κυβερνήσουν, γιατί αυτοί αρνήθηκαν; Για να απαντήσω στο «γιατί κράτησαν αυτή την στάση», αναγκάστηκα να ερευνήσω την ελληνική και διεθνή εμπειρία πάνω σε ζητήματα συμμετοχής σε κυβερνήσεις και να συζητήσω με πολλούς ανθρώπους. Όταν ένοιωσα ότι κατανόησα τους λόγους της άρνησής τους, αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ τα συμπεράσματα της έρευνάς μου με τους συνανθρώπους μου.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Β.: Ήταν μέσα Αυγούστου του 2013 θαρρώ και ήμουνα στο Διακοπτό όταν το αποφάσισα. Εκεί άρχισε η συγγραφή του, το μεγαλύτερό του τμήμα όμως γράφτηκε στην Αθήνα.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Β.: Μέσα σε έξη μήνες είχε ολοκληρωθεί ο βασικός κορμός, αλλά επί δύο χρόνια συμπληρωνόταν συνέχεια. Το 2015 η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ δύο φορές στον κυβερνητικό θώκο, λες και έγινε ακριβώς για να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τα συμπεράσματά μου. Κατά κάποιο τρόπο το βιβλίο, είχε «προβλέψει» την πολιτική της Αριστερής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι θεώρησα απαραίτητο, στην δεύτερη έκδοση το 2016, να εμπλουτίσω τα επιχειρήματα με σημεία από την εμπειρία αυτή.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Β.: Εγχειρίδιο βασικών γνώσεων, απαραίτητο στην αυτομόρφωση των εργαζομένων, των μαθητών, των φοιτητών, των ανέργων, των συνταξιούχων, των ανθρώπων του λαού.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Β.: Οι περισσότεροι από εμάς σε κάποια στιγμή της ζωής μας αναφωνήσαμε: «Βρε, δε με κάνεις εμένα πρωθυπουργό για ένα μήνα να δεις πως θα τα φτιάξω όλα!»
Είναι όμως τόσο εύκολο σε κάποιον να τα αλλάξει όλα;
Έχουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός τη δύναμη και την εξουσία να κάνουν ότι θέλουν;
Πού αρχίζει και πού τελειώνει η εξουσία τους αυτή;
Έτσι, για να απαντήσω στο αρχικό ερώτημα, έπρεπε να εξηγήσω γιατί υπάρχουν πολλά κόμματα και δεν είμαστε όλοι ενωμένοι. Αυτό με οδήγησε στην ανάγκη να μιλήσω για τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες που υπάρχουν πίσω από τα κόμματα, αλλά και για την ταξική συνείδηση και την ταξική πάλη.
Ο διαχωρισμός όμως της κοινωνίας σε τάξεις προκύπτει από τις οικονομικές σχέσεις κι έτσι αναγκαστικά έπρεπε να αναφερθώ στην ιδιοκτησία, την οικονομία, την ανεργία και την ανάπτυξη. Όλα αυτά όμως είναι αλληλένδετα με την εξουσία και την διαχείριση, το κράτος και την κυβέρνηση. Ποιοι έχουν την εξουσία, σε ποιους ανήκει το κράτος, ποιος ο ρόλος της κυβέρνησης;
Έτσι όλα τούτα, μέσα από παραδείγματα της προσωπικής ζωής του καθένα μας, αλληλοπλέκονται, μπαίνουν σε μια σειρά, και βήμα-βήμα φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου, φωτίζονται και γίνονται ξεκάθαρα.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Β.: Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το ύφος του βιβλίου, η αμεσότητα της επικοινωνίας που πηγάζει από τον τρόπο γραφής που επέλεξα. Στην ουσία ολόκληρο το βιβλίο είναι ένας διάλογος μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη. Οι ερωτήσεις, που κατά καιρούς μου είχαν τεθεί πάνω σε ζητήματα σχετικά με αυτά που πραγματεύεται το βιβλίο, μπαίνουν στο στόμα του αναγνώστη και γίνεται προσπάθεια να απαντηθούν. Έτσι απευθύνομαι στον αναγνώστη σε δεύτερο πρόσωπο, σαν να τον έχω απέναντί μου, κι ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να θέσει ερωτήματα!
Παράλληλα, τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουμε, ενώ εμπεριέχουν το στοιχείο της νομοτέλειας και ισχύουν για κάθε καπιταλιστικό κράτος, ταυτόχρονα επαφίεται στον αναγνώστη ο τρόπος με τον οποίο θα τα χρησιμοποιήσει.
Το βιβλίο εξηγεί το «γιατί», δεν υποχρεώνει σε «πρέπει».
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Β.: Το βιβλίο μου δεν έχει ήρωες. Πρωταγωνιστές του είμαστε όλοι εμείς.
Υπάρχουν βέβαια σημεία τα οποία έχω ξεχωρίσει, όπως η ιστορία με τον πατέρα μου και τα κουνέλια που έσφαζε.
Στην ιστορία αυτή (σελ.168) ο πατέρας μου πριν σφάξει το κουνέλι το κτύπαγε πρώτα στο κεφάλι για να μείνει αναίσθητο, σε αντίθεση με τον θείο μου που το έσφαζε κατευθείαν ενώ αυτό έσκουζε. Στην ερώτησή μου γιατί το έκανε αυτό, αφού το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο, ο πατέρας μου απαντούσε: «Κοίτα παιδί μου εγώ το λυπάμαι το κακόμοιρο το ζώο. Δεν φτάνει που θα το φάμε, πρέπει να το κάνουμε να υποφέρει, να σκούζει και να σφαδάζει, όπως το κάνει ο θείος σου, που το σφάζει κατευθείαν; Άσε που με τον τρόπο τον δικό μου το κουνέλι δεν στρεσάρεται και έτσι είναι πιο νόστιμο»!
Στην παραπάνω αλληγορική ιστορία ο πατέρας μου αντιπροσωπεύει την Αριστερή κυβέρνηση, ενώ ο θείος μου την Δεξιά. Φυσικά το κουνέλι είναι ο λαός, στην θέση του οποίου δεν θα ήθελα να βρίσκομαι σε καμιά περίπτωση.
Πέρα από το σημείο αυτό που έχει και συναισθηματική αξία, ιδιαίτερα «αγαπώ» το παράδειγμα που έχω δημιουργήσει με τον τίτλο «Αν μου χάριζαν ένα εργοστάσιο» όπου μέσα σε λίγες σελίδες αναπτύσσονται, σαν σε παραμύθι, όροι όπως: ΚΕΡΔΟΣ, ΥΠΕΡΑΞΙΑ, ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Αλλά και η πρωτότυπη ανάλυσή μου για τα Δεξιά και Αριστερά κόμματα, θεωρώ ότι δεν θα αφήσει αδιάφορο τον αναγνώστη.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Β.: Αυτοί που έχουν διαβάσει πολλά βιβλία έχουν αρκετές γνώσεις, ενδεχομένως όμως, χωρίς αυτές να είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους. Το βιβλίο αυτό, με την λογική και την διαλεκτική του, θα τους βοηθήσει να τις ταξινομήσουν και να τις συνδέσουν. Ένας φίλος εκπαιδευτικός (συγγραφέας δεκάδων βιβλίων), ξενύχτησε διαβάζοντάς το, διότι όπως μου είπε, δεν μπορούσε να διακόψει!
Φοβάστε...
Γ.Β.: Ο φόβος είναι απαραίτητος στους ανθρώπους, όχι όμως και οι φοβίες, οι οποίες στο σύνολό τους έχουν τη βάση τους στον φόβο του θανάτου. Η γνώση της αντικειμενικής πραγματικότητας απομακρύνει τους αχρείαστους φόβους. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, μπορώ να πω ότι δεν φοβάμαι!
Αγαπάτε...
Γ.Β.: Αγαπάω τους ανθρώπους και τη ζωή.
Ελπίζετε...
Γ.Β.: Η ελπίδα ξεκομμένη από την δράση είναι μια αρνητική ψυχική διέγερση. Αυτός που ελπίζει σε κάποιους σωτήρες χωρίς να δρα, αυτόματα αδρανοποιείται και γίνεται έρμαιο των υποτιθέμενων σωτήρων του. Η ελπίδα παίρνει θετικό χαρακτήρα όταν σε ωθεί να θέσεις ένα σκοπό στη ζωή σου και να αρχίσεις να προβαίνεις σε ενέργειες για να τον υλοποιήσεις. Λοιπόν εγώ δεν ελπίζω, εγώ αγωνίζομαι.
Θέλετε...
Γ.Β.: Θέλω οι άνθρωποι να μπορούν να σηκώνουν ψηλά το κεφάλι, να μην συμβιβάζονται και με όπλο τη γνώση να σπρώχνουν μπροστά τον τροχό της ιστορίας.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Β.: Το βιβλίο θα λατρευτεί από ανήσυχους αναγνώστες, που έχουν αναζητήσεις, αλλά δεν τολμούν να διαβάσουν ή να ασχοληθούν με θέματα πολιτικής και οικονομίας, επειδή τα θεωρούν δύσκολα και πολύπλοκα για το επίπεδο των γνώσεών τους.
Από ανθρώπους, που, ενώ έχουν μιαν άποψη, δεν μπορούν να την τεκμηριώσουν αλλά ούτε μπορούν να διαβάσουν αντίστοιχα βιβλία, επειδή αυτά είναι γραμμένα σε αρκετά «δύσκολη» γλώσσα.
Επίσης, όσοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν σε γνωστούς τους αυτά τα θέματα, το βιβλίο αυτό θα μετατραπεί στα χέρια τους σε ένα χρήσιμο εργαλείο.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Β.: Είναι χρήσιμο να το διαβάσουμε επειδή, για να πάμε μπροστά σαν κοινωνία, για να αναλάβουμε τις ευθύνες μας σαν πολίτες και να παίρνουμε «σωστές» αποφάσεις, θα πρέπει να γνωρίζουμε και να κατανοούμε το τι συμβαίνει γύρω μας και πώς το κάθε πράγμα επηρεάζει την ζωή μας.
Αλλά κι αν ήδη γνωρίζουμε πολλά από αυτά τα θέματα, με το βιβλίο τούτο θα μπορέσουμε να τα βάλουμε σε μια σειρά, να φτιάξουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του παζλ της κοινωνίας και να κατανοήσουμε πώς το ένα πράγμα γίνεται η αιτία για ένα άλλο.
Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Β.: Το φως της γνώσης περικλείει τεράστια ενέργεια, ικανή να καταστρέψει ολόκληρα οικοδομήματα κατασκευασμένα με τα σαθρά υλικά της άγνοιας.
Αυτός λοιπόν που έχει δημιουργήσει έναν τέτοιο μικρόκοσμο, βασισμένο σε ιδεοληψίες, μεταφυσική και αντιδιαλεκτικό τρόπο σκέψης και αναζητά ασφάλεια μένοντας κλεισμένος σε αυτόν, αρνούμενος να γνωρίσει άλλες σκέψεις, καλύτερα να μην διαβάσει το βιβλίο. Υπάρχει κίνδυνος να πρέπει να δει τη ζωή και την κοινωνία με έναν πρωτόγνωρο γι αυτόν τρόπο.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Β.: Σαν καινούργιος συγγραφέας έπρεπε να περάσω μέσα από συμπληγάδες για να καταφέρω να το εκδώσω. Για το λόγο τούτο το βιβλίο έγινε με αυτοέκδοση.
Στην πορεία ο οίκος ΕΝΤΥΠΟΙΣ διακρίνοντας την αξία του, ανέλαβε να το διακινήσει. Σήμερα μπορείτε να το βρείτε στα PUBLIC, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, ΙΑΝΟΣ, ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, ebooks.gr και αλλού.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Β.: Μπορείτε να με βρείτε στο Facebook και να επικοινωνήσετε μαζί μου στο e-mail yiannisventouras@gmail.com.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Β.: Όλα τα χρώματα και όλες οι αποχρώσεις του ταιριάζουν. Αν απέκλεια κάποιο, θα ήταν σαν να απέκλεια ένα κομμάτι της φύσης, να απέρριπτα ένα τμήμα του υλικού κόσμου. Η φύση λειτουργεί μόνο σαν ολότητα και όχι τμηματικά.
Ποια μουσική;
Γ.Β.: Επειδή στο βιβλίο εξετάζω ένα θέμα σφαιρικά και στην ολότητά του, (στον βαθμό βέβαια που το καταφέρνω, αφού για κάθε όρο που χρησιμοποιώ έχουν γραφτεί τόμοι ολόκληροι) θα έλεγα ότι ταιριάζουν οι 4 εποχές του Vivaldi. Βέβαια οποιοδήποτε κομμάτι που έχει γράψει ο Μίκης, μελοποιώντας Ρίτσο, Ελύτη και άλλους μεγάλους ποιητές, θα του ταίριαζε, επειδή με τα έργα αυτά, ο απλός άνθρωπος έρχεται σε επαφή με την υψηλή τέχνη.
Ποιο άρωμα;
Γ.Β.: Όλα τα αρώματα, a priori, είναι όμορφα. Συνεπώς σ’ ένα βιβλίο σαν κι αυτό, όλα τα αρώματα, ταιριαστά θα είναι.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Β.: Ακόμα και σαν προϊστάμενος λογιστηρίων και σαν οικονομικός διευθυντής, προσπαθούσα να μπαίνω στο μυαλό των συναδέλφων μου και να «πιάνω» τις απορίες τους για να καταφέρω να τους μεταφέρω τις γνώσεις μου και να τους καταστώ αυτόνομους στην εργασία τους. Όλοι με χαρακτήριζαν σαν καλό «δάσκαλο». Ε, λοιπόν, «δάσκαλος» ήμουν και «δάσκαλος» θα είμαι.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Β.: Από μικρό παιδί διαβάζω. Αυτοί που σημάδεψαν την νεότητά μου ήταν ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Τολστόι. Τα έργα όμως του Ρίτσου, του Λένιν και του Ένγκελς είναι τα αγαπημένα μου.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Β.: Όλα όσα διαβάζουμε και ακούμε μας επηρεάζουν και αφήνουν το αποτύπωμά τους στον χαρακτήρα μας. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω δυο έργα θα επέλεγα το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΞΕΝΟΣ» και το «Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ» του Φρίντριχ Ένγκελς.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Β.: Οι «ήρωές» μου είναι άνθρωποι ανεξάρτητοι, γνώστες των νόμων με τους οποίους κινείται η ιστορία και η κοινωνία. Συνεπώς είναι ικανοί να παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους και υπεύθυνοι για τις επιλογές τους. Σε περιπτώσεις ανθρώπων που οι γνώσεις τους είναι ελλιπείς και δεν μπορούν να ορίζουν τις τύχες τους, τότε βιβλία σαν αυτό, μπορούν να τους βοηθήσουν.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Β.: Να αισθάνεται την ανάγκη να μοιραστεί συναισθήματα και γνώσεις με άλλους ανθρώπους. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους. Να σκεφτείτε ότι στο σχολείο οι βαθμοί μου στα Νέα Ελληνικά και την Έκθεση δεν ξεπερνούσαν το 12. Και τώρα, έρχονται απλοί λαϊκοί άνθρωποι και με ρωτάνε: «πότε θα βγάλεις το επόμενο βιβλίο;»
Τι καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Β.: Θα μπορούσε κάποιος πολύ απλά να απαντήσει ότι, η ποιότητα ή το ταλέντο ενός συγγραφέα, παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην επιτυχία ή την αποτυχία ενός βιβλίου. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Τα εκδοτικά και εμπορικά κυκλώματα, ακολουθώντας τον καπιταλιστικό νόμο του κέρδους, είναι σε θέση να μετατρέψουν λογοτεχνικά σκουπίδια σε Best Sellers. Αντίθετα, έργα ποιότητας, που μπορούν να εξυψώσουν τις λαϊκές μάζες, μπαίνουν στο περιθώριο και εξαφανίζονται.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Β.: Για απάντηση θα σου πω λίγους στίχους του Μπρεχτ:
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία…
«Φάε» λοιπόν όσα περισσότερα βιβλία μπορείς. Τι ποιότητας βιβλία όμως θα διαβάσεις, εσύ θα το επιλέξεις. Όπως επιλέγεις το τι φαΐ θα φας, τι τραγούδια θα ακούσεις, τι εκπομπές θα παρακολουθήσεις, με τι ανθρώπους θα συναναστραφείς.
Στο μέλλον θα δούμε άλλη δουλειά σας;
Γ.Β.: Όταν αποφάσισα να βάλω τον τίτλο «Μπαμπά γιατί» είχα πάρει την απόφαση να προχωρήσω στην έκδοση μιας σειράς βιβλίων με ανάλογα «γιατί». Ήδη έχει ετοιμαστεί το δεύτερο στη σειρά με τίτλο «Γιατί υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί;».
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Β.: Διδασκόμενος από το παρελθόν, αγωνίζομαι στο παρόν, για το μέλλον του ανθρώπου.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Το βιβλίο του Γιάννη Βεντούρα, Μπαμπά γιατί; (οι κομμουνιστές δεν συμμετέχουν στις αστικές κυβερνήσεις), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντύποις.
Στην περίληψη γράφει:
Το 2012 ήχησε πολύ παράξενα, στον Ελληνικό λαό, η απόφαση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας να μην αποδεχθεί τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση εντός του αστικού συστήματος. Η στάση του θεωρήθηκε ακατανόητη. Ερωτηματικά δημιουργήθηκαν, τόσο στους οπαδούς του όσο και στους αντιπάλους του, αλλά και σε μένα τον ίδιο. Το ίδιο με ρώτησε και η κόρη μου: "Μπαμπά γιατί οι κομμουνιστές δεν θέλουν να μπουν στην κυβέρνηση;" Έψαξα λοιπόν, μελέτησα επιχειρήματα, ξαναδιάβασα για την παγκόσμια εμπειρία πάνω σε θέματα εξουσίας, διαχείρισης και συμμετοχής σε κυβερνήσεις και κατέληξα σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα, που θέλησα να τα μοιραστώ με τους συνανθρώπους μου και να τα πω όσο πιο απλά μπορούσα, σαν να μιλούσα στην κόρη μου. Χρησιμοποιώντας την κοινή λογική, με λόγια απλά και παραδείγματα κατανοητά, λέξεις όπως: ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΕΞΟΥΣΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ, ΥΠΕΡΑΞΙΑ, ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, παύουν να είναι μέρος ενός «Ξύλινου» λόγου. Μέσα σε λίγες σελίδες ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει έννοιες που μέχρι τώρα του φάνταζαν δυσνόητες και ακαταλαβίστικες.
Ο Γιάννης Βεντούρας είναι οικονομολόγος-συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και σπούδασε στο οικονομικό τμήμα της σχολής ΝΟΕ του ΑΠΘ. Εργάσθηκε σαν οικονομικός διευθυντής και οικονομικός σύμβουλος σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, μελετώντας από τα «μέσα» το καπιταλιστικό σύστημα. Συμμετέχει ενεργά στο λαϊκό κίνημα. Είναι εκλεγμένος τοπικός σύμβουλος στον Δήμο Αχαρνών.
