Η Νίνα παρόλη την αδυναμία που αισθανόταν έσυρε τα βήματά της μέχρι την μπαλκονόπορτα του μικρού διαμερίσματος που ζούσε από την μέρα που έφυγε από τη Μυτιλήνη. Κοίταξε έξω ψηλά το γαλάζιο του ουρανού και άφησε το βλέμμα της να χαθεί στον αιθέρα. Η καρδιά της φτερούγισε δυνατά προειδοποιώντας την για το τέλος που ήταν πολύ κοντά. Σαν σε όνειρο άφησε την ψυχή της να ταξιδέψει πίσω στο νησί της. Κοντά στον αγαπημένο της. Ο έρωτας της για εκείνον δεν είχε σβήσει τόσα χρόνια μετά. Ένας καταστροφικός έρωτας που πέρασε από κάθε διάσταση. Από το φως της ευτυχίας σύρθηκε στην λάσπη της ματαίωσης. Οι αντοχές της την εγκατέλειψαν και σωριάστηκε στο πάτωμα.[1]
Ευδοκία Σταυρίδου
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ε.Σ.: Η δύναμη της ιστορίας που είναι αληθινή. Τα έντονα συναισθήματα, οι ανατροπές. Ένα απίστευτο ταξίδι ζωής που βιώνεις την κάθε στιγμή μέχρι τα μύχια της ψυχής σου!
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Σ.: Έρωτας!
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Σ.: Να αφουγκραστεί τον κάθε ήρωα ξεχωριστά. Να μπει στα παπούτσια του και να περπατήσει μαζί του σε κάθε σελίδα του βιβλίου, μέχρι το τέλος.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Σ.: Για εμένα αυτή η ερώτηση είναι πολύ εύκολη αφού η ιστορία διαδραματίζεται στην Μυτιλήνη στις αρχές της δεκαετίας του πενήντα και διαρκεί μερικούς μήνες. Βέβαια ερχόμαστε και μέχρι την Αθήνα του σήμερα αλλά όλη η δράση εκτυλίσσεται εκείνους τους μήνες στο νησί.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Ε.Σ.: Ο Νικήτας, σαν αγρίμι παγιδευμένο, μπαινόβγαινε στο σπίτι και του έφταιγαν όλοι και όλα. Δεν μπορούσε να σταθεί ούτε ένα λεπτό στο ίδιο σημείο και μοναδική του παρηγοριά είχε την ταβέρνα του Στρατή, εκεί όπου την είχε δει πρώτη φορά…
Πήγαινε και ξαναπήγαινε, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τη νιώσει κοντά του, να φέρνει τη μορφή της στο νου του έτσι όπως την είχε πρωτοδεί. Ένα μικρό φοβισμένο πουλάκι, να στέκει τρέμοντας από το κρύο και να κουβαλά την κανάτα με το κρασί. Έκλεισε τα μάτια και ήλπιζε ανοίγοντάς τα να τη δει μπροστά του. Να είχε την ευκαιρία να ξεκινήσει από την αρχή, να την κρατήσει και πάλι στην αγκαλιά του. Μάταια όμως, οι μέρες περνούσαν κι εκείνη δεν εμφανιζόταν. Έπινε πολύ για να την ξεχάσει μα γιατρειά δεν έβρισκε. Η μορφή της τον στοίχειωνε και το κορμί του τη ζητούσε απελπισμένα…
Το μυθιστόρημα της Ευδοκίας Σταυρίδου, Κάποτε στη Μυτιλήνη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
Στο οπισθόφυλλο λέει μεταξύ άλλων:
Μια παγωμένη νύχτα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 στη Μυτιλήνη, η Νίνα συναντά τον Νικήτα… Εκείνη, ένα φτωχό και βασανισμένο κορίτσι. Eκείνος, o άρχοντας του νησιού... Από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση, μαγεύονται ο ένας από τον άλλον και νιώθουν σαν να γνωρίζονταν από πάντα. Πιόνια του Πεπρωμένου, τυφλοί κι οι δυο απέναντι σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να κάνει αποδεκτή τη σχέση τους, γίνονται έρμαια των πράξεών τους, αφού ο Νικήτας είναι ήδη παντρεμένος... Οι δυο εραστές άγονται και φέρονται σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας, που πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους. Θα έρθει η κάθαρση μετά την ύβρη που διέπραξαν; Θα μεταμορφωθούν οι Ερινύες σε Ευμενίδες;
Η Ευδοκία Σταυρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Θέατρο. Η μεγάλη της αγάπη για το διάβασμα από τα νεαρά της χρόνια αποτέλεσε ερέθισμα ώστε να στραφεί στα μονοπάτια της γραφής. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημιουργία θεατρικών ομάδων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Γράφει ποιήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το Κάποτε στη Μυτιλήνη είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
[1] Στο Πλοκόλεξο [εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή] οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ
Η Ευδοκία Σταυρίδου σημειώνει: Αλλάζω την λέξη αιθέρας με την λέξη αγάπη.
