Η καταστροφική οργή του Πατέρα ήταν ένα πύρινο φως από μια άλλη διάσταση, μια ατσάλινη παγωμένη βροχή που διαπερνούσε όποιον τολμούσε να σταθεί ακάλυπτος. Πάνω απ' όλα ήταν μια κατάρα για τους αιώνες που θα 'ρχόταν, πως ο άνθρωπος δεν θα ησύχαζε για το κακό που έκανε στον Υιό του.
Έτσι κάθε ψυχή περιφέρεται εκεί, στο ενδιάμεσο της ζωής και του θανάτου, το ταξίδι τους ένα όνειρο θολό και κενό, ψυχές βυθισμένες μέσα στη λάσπη της λήθης τους. Όσο πιο τραγικός ο θάνατος τους τόσο μεγαλύτερη η οργή τους. Όσο μεγαλύτερη η οργή τους τόσο εύκολος ο δρόμος πίσω στην ζωή. Ένας μακάβριος χρησμός, αλλά όχι αληθινός για κάθε ψυχή. Υπάρχουν και ψυχές που βρίσκουν καρδιά χωρίς να νιώθουν οργή ή λήθη, πάρα μόνο νοσταλγία για όσα αφήσαν πίσω. Νοσταλγία και αγάπη.
Χιλιάδες χρόνια μετά, μια κωμωδία για γερές αντοχές, θα τραγουδά για όλες τις ψυχές, ανίερες και ευλογημένες, οργισμένες και νοσταλγικές, κλείνοντας με την υπόσχεση πως το τέλος μιας εποχής σημάνει μόνο την αρχή μιας άλλης.[1]
Χρήστος Αντώναρος
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Χ.Α.: Ήταν μια αλληλουχία σκέψεων μέσα σε μια νύχτα με πολύ τσιγάρο και καφέ, που ξεκίνησε από μια μικρή ιστορία που είχα ξεκινήσει να γράφω για μια κοπέλα που θα ξυπνούσε ως βρικόλακας μέσα σε ένα φέρετρο.
Σκέφτηκα: Τι θα γινόταν, αν δεν ήταν βρικόλακας και ήταν κάτι άλλο; Αν δεν ήταν η μόνη που ξαναγεννιόταν σαν τέρας; Αν αυτή η αναγέννηση συνέβαινε ανά όλο το πλανήτη, για πολλά χρόνια, μια συγκεκριμένη ημερομηνία;
Ερώτηση πάνω στην ερώτηση, έφτασα στην αρχική ιδέα της κοσμοπλασίας του «Γεννημένη στις 13». Ξεκινώντας με μικρές ιστορίες και κερδίζοντας αρκετό ενδιαφέρον από το Ελληνικό κοινό, αποφάσισα να το εμπλουτίσω με περισσότερους χαρακτήρες, σκηνές δράσης και πλοκή που εξελίσσεται γρήγορα χωρίς αλληγορίες. Όποτε θα έλεγα ότι με ώθησε το ενδιαφέρον του κόσμου, αλλά και η ασταμάτητη αφοσίωση μου στο έργο μου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Χ.Α.: Εξωπραγματικό.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Χ.Α.: Όσοι διαβάσουν το βιβλίο μου πρέπει να έχουν στο νου τους δύο πράγματα: Ανήκει σε ένα λογοτεχνικό είδος που το κοινό δεν γνωρίζει καλά ακόμα, πάρα μόνο από ξένους συγγραφείς, και ότι είναι κομμάτι μιας τριλογίας, που σημαίνει πως αν κάτι παραμένει ανοιχτό στο τέλος του πρώτου βιβλίου τότε, αν κάνω καλά τη δουλειά μου, θα κλείσει στα επόμενα βιβλία.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Χ.Α.: Θα ήταν ένα ταξίδι σε πολλά μέρη του κόσμου, σε μια άλλη, παράλληλη, πραγματικότητα, καθώς και η ιστορία διαδραματίζεται σε όλο το κόσμο, και θα κρατούσε για μήνες.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο:
Χ.Α.: Με τη συγκεκριμένη παράγραφο ξεκινά το Βιβλίο μου:
Η βροχή πέφτει ασταμάτητα εδώ και τρεις μέρες στα ερείπια της Ιερουσαλήμ. Το έδαφος μια λάσπη από αίμα και σκόνη από ρημαγμένη πέτρα. Ο αέρας πυκνός και δυσβάσταχτος από τη μυρωδιά των ανθρώπινων άψυχων κορμιών σε αποσύνθεση, το καμένο ξύλο και την υγρή γη. Η όψη των εκατοντάδων νεκρών προμηνύει πως αυτές οι μυρωδιές θα παραμείνουν για πολλά χρόνια. Άντρες, γυναίκες και παιδιά, πλούσιοι, φτωχοί και στρατιώτες, ένα κουβάρι από κουφάρια, όλοι ίσοι μπροστά στην παγερή ματιά του Θανάτου.
Το μυθιστόρημα φαντασίας του Χρήστου Αντώναρου, Γεννημένη στις 13 (βιβλίο 1), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάτυπο. Βρείτε το εδώ!
Στο οπισθόφυλλο γράφει:
Η ανθρωπότητα είναι υπό τον τυραννικό ζυγό μιας Αυτοκρατορίας Μαγισσών και Δαιμόνων. Κάθε δεκατρείς του μήνα σε κάθε γωνία του πλανήτη εμφανίζεται και από μια Τιμωρία, ένα τερατούργημα ενός ουράνιου Πατέρα, ο οποίος δε συγχώρεσε ποτέ τους ανθρώπους για την σταύρωση του γιού του. Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, μια σειρά από διαφορετικούς ήρωες, κάθε στρατοπέδου, γίνεται είτε άθελά του είτε ηθελημένα το μέσο της θείας Κάθαρσης.
Μέσα στο χάος που επικρατεί σε ένα ήδη χαοτικό και σκοτεινό κόσμο, ο μυστήριος βρικόλακας Βίνσεντ βοηθά την αγαπημένη του Κάρεν να λύσει το μυστήριο πίσω από την επιστροφή της από τον κόσμο των νεκρών. Οι δυνάμεις της και η απουσία της κατάρας από πάνω της μαρτυρά πως δεν είναι σαν τους υπόλοιπους που επιστρέφουν, αλλά γιατί; Είναι άραγε διαφορετική, ή είναι άλλη μια ψυχή γεννημένη στις δεκατρείς;
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
[1] Στο Πλοκόλεξο [εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή] οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ
Ο Χρήστος Αντώναρος σημειώνει: Αλλάζω την λέξη χρησμός με την λέξη αιθέρας.
