Μοίρα με
Όνειρα χαμένα.
Ίχνη έρωτα σβηστά.
Ροή των γεγονότων δίχως τέρμα.
Ροή των γεγονότων δίχως τέρμα.
Νόημα ζωής
Αγάπης ύμνος[1]
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κ.Κ.: Ήθελα να γράψω μια ιστορία του δρόμου. Με όσα ο δρόμος συμβολίζει. Την παρόρμηση της φυγής, το ταξίδι, το απωθημένο, το μέλλον, το παραπέρα της ζωής. Δεν ήταν στόχος μου, να γράψω μια ερωτική ιστορία και δεν είναι τέτοια. Όχι πως δεν υπάρχει και αυτό το στοιχείο, αλλά δεν είναι ο έρωτας πρωταγωνιστής. Πρωταγωνιστής είναι η προσωπική αναζήτηση, μιας γυναίκας. Θα μπορούσε όμως να είναι κι η αναζήτηση ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, ανεξάρτητα από το φύλο του.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Κ.: Αλήθεια.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Κ.Κ.: Να αφεθεί, να νιώσει, να ανοίξει την καρδιά του και να μπει στην ιστορία. Να γίνει συνοδηγός της ηρωίδας. Να πάρει όποιον ρόλο του ταιριάζει και να ζήσει με τους ήρωες. «Άλλωστε πως μπορείς να κρίνεις τις ζωές των άλλων αν δεν τις ζεις;»
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Κ.Κ.: Θα πηγαίναμε στο Πήλιο, στον Άγιο Γεώργιο. Θα κρατούσε περίπου δέκα ώρες… Κι αν είχαμε διάθεση, μπορεί και να κρατούσε μια ολόκληρη ζωή.
Κλείστε τη μικρή συνέντευξη με ένα απόσπασμα από το βιβλίο.
Κ.Κ.: "...Και μη στενοχωριέσαι για τίποτα! Ο Θεός είναι μεγάλος! Κάτι μπορεί να σου παίρνει, μετά κάτι σου δίνει! Άντε, παιδάκι μου, κι όλα θα πάνε καλά!»
Είναι η φράση που μπαίνει σαν αγκάθι, στο μυαλό της ηρωίδας, σε μια κρίσιμη και καθοριστική στιγμή της ζωής της. Της την λέει η μάνα της , κι από τότε εκείνη, αρχίζει να μετράει απώλειες και να φοβάται τις χαρές.
Σας ευχαριστώ και πάλι θερμά, για την ευκαιρία αυτή. Ο "πόλεμος" των πολυεθνικών, ωχριά μπροστά στον "πόλεμο" των εκδόσεων... και πέφτουν κορμιά στα χαρακώματα! Πάντα το χιούμορ, δίνει μια γλυκιά γεύση στην πραγματικότητα.
Το μυθιστόρημα της Κατερίνας Κουτουκάκη, Μοίρνα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Περισσότερα για το βιβλίο θα δείτε εδώ!
Η Κατερίνα Κουτουκάκη γεννήθηκε στον Πειραιά.
Στην πορεία της, εκτός από τα ταξίδια, που τα λάτρεψε, ασχολήθηκε με πολλά και ετερόκλητα πράγματα, θεωρώντας πάντα πως η γνώση είναι η προίκα που συνεχώς κουβαλάμε μαζί μας, ακόμα κι όταν πιστεύουμε πως τα έχουμε χάσει όλα. Από το 2008 έως το 2010 παρακολούθησε προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης που είχαν αντικείμενο την Ψυχολογική Στήριξη Ευπαθών Κοινωνικών Ομάδων, καθώς και την Ψυχαναλυτική Προσέγγιση των Στερεοτύπων στις Οικογένειες. Από το 2012 και για τρία χρόνια παρακολούθησε σεμινάρια Αφήγησης και Δημιουργικής Γραφής στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (ΙΜΚ) με τη Σάσα Βούλγαρη, όπως επίσης και σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και Επιμέλειας Κειμένων στην Ανοιχτή Τέχνη με τον συγγραφέα Αλέξανδρο Ασωνίτη. Έχει συμμετάσχει με κείμενά της σε παραστάσεις που οργανώνονται στο ΙΜΚ από τη Σάσα Βούλγαρη και αρθρογραφεί κατά καιρούς σε διάφορα blogs, κάθε φορά που θέλει, κυρίως με χιούμορ, να σχολιάσει τα κακώς κείμενα. Παράλληλα παρακολούθησε για δύο χρόνια μαθήματα Αυτογνωσίας - Αυτοβελτίωσης και Ενεργειακών Θεραπειών. Εδώ και έναν χρόνο είναι ενεργό μέλος της δράσης «Διαβάζω για τους Άλλους». Είναι παντρεμένη με τον Μ. Μιχελάκη και έχει μία κόρη.
[1] Η Κατερίνα Κουτουκάκη συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν και αυτό θα δείτε εδώ.
Απαντήστε κι εσείς στο Ακρότιτλο κλικάροντας εδώ
