Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε μαζί με τα πρώτα κρύα κι ενώ μου άρεσε η «προσωπικότητά» του, ο επερχόμενος χειμώνας για τον οποίο ετοιμαζόμουν με μια μικρή λαχτάρα, μιας και είχα βαρεθεί τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο και τις θάλασσες, δε μου επέτρεψε να συνδυάσω την έκδοσή του με την αναγνωστική εμπειρία. Το άφησα στην άκρη και λίγες μέρες πριν, μαζί με τα κοντομάνικα μπλουζάκια και τα πρώτα παγωτά, αισθάνθηκα ότι οι καρτ ποστάλ της Victoria Hislop βρήκαν την εποχή που τους ταιριάζει.
Ένα βιβλίο, εξολοκλήρου έγχρωμο, με ζωντανά έντονα χρώματα, γεμάτο από το μοναδικό φως της Ελλάδας και την νοσταλγία που κουβαλάνε όσοι κάποτε έστειλαν ή έλαβαν καρτ ποστάλ από άλλους τόπους. Μια υπέροχη χώρα, η δική μας, ξεπροβάλει μέσα (και) από αυτό το βιβλίο της ίδιας με τόσο ζηλευτό τρόπο που είναι αδύνατο κανείς να διαβάσει τις ιστορίες του τόπου της και να μη θελήσει να την γνωρίσει.
Στις σελίδες του γνωρίζουμε την Έλι που συλλέγει τις καρτ ποστάλ που φτάνουν στο ταχυδρομικό της κουτί, σταλμένες από αυτήν την μακρινή, άγνωστη αλλά τόσο θαυμαστή χώρα, την Ελλάδα, από έναν επίσης άγνωστο αποστολέα, τον Α. Κάποτε οι καρτ ποστάλ συνοδεύονται από ένα ημερολόγιο γραμμένο από τον ίδιο που περιέχει πάμπολλες ιστορίες και η Έλι θα αφήσει το γκρίζο Λονδίνο ταξιδεύοντας προς την τόσο όμορφη και πολλά υποσχόμενη Ελλάδα.
Οι ιστορίες του ημερολογίου είναι εικονογραφημένες με δεκάδες άλλες φωτογραφίες από διάφορες γωνιές αυτού του τόπου προσφέροντάς του την ιδιότητα φωτογραφικού λευκώματος πέρα από το οδοιπορικό τού άγνωστου άντρα και τα θέματά τους αφορούν στην παράδοση, τις τοπικές κοινωνίες, σε ήθη κι έθιμα, θρύλους, μύθους ή φήμες... ενώ προσφέρουν μια ποικιλία που περιλαμβάνει μεταφυσικά στοιχεία, θρίλερ, κοινωνικές συμβάσεις, ιστορικές αναφορές, μνημεία, μυστήρια... μα, περισσότερο από όλα, η Χίσλοπ «βλέπει» τους ανθρώπους και τις συνήθειές τους, τους καημούς, τα μεράκια τους... σκιαγραφεί χαρακτήρες. Τι κι αν ξεκαθαρίζει ότι στις αφηγήσεις της μπλέκει την μυθογραφία με αληθινές ειδήσεις και ιστορία δημιουργώντας δικές της φανταστικές διηγήσεις... ξέρεις ότι τα τοπία είναι όλα εκεί και μπορείς κάθε στιγμή να τα διαβείς και παρομοίως και οι άνθρωποι: οικείοι, ανάγλυφοι, γνωστοί (μας) -λέτε;
Μια ενιαία αισθητική χαρακτηρίζει το βιβλίο που περιέχει ό,τι και οι καρτ ποστάλ: όμορφα τοπία, γραμματόσημα και χειρόγραφα μηνύματα. Βγάζει νοσταλγία και ρομαντισμό ενώ κατ' ουσίαν αποτελεί μια βιβλιοδιαφήμιση για τη χώρα μας γραμμένη από μια γυναίκα που χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης. Στην τελική, μας λέει τους λόγους που κάνουν την ίδια να επιστρέφει στην Ελλάδα, ερωτευμένη ούσα μαζί της, κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο.
Κράτησα μια φράση που μας σκιαγραφεί όταν λέει ότι οι Έλληνες συχνά παρερμηνεύουν τη μοναχικότητα για μοναξιά όπως και μια ερώτηση που μας ενδιαφέρει: Καταστάσεις που μας φαίνονται καταστροφικές, μπορεί άραγε να οδηγούν σε κάτι καλύτερο;
Περισσότερο όμως από καθετί και πέρα από τις όποιες σημειώσεις έκανα κατά τη διάρκεια του αναγνωστικού ταξιδιού, σε ένα συμπέρασμα έκλεισα όλη την εμπειρία μου μαζί του. Η συνήθεια την έσπρωχνε να γυρίσει στο Λονδίνο, όπως θα περίμεναν να κάνει οι φίλοι και συγγενείς της, όμως η καρδιά της της έλεγε να μείνει εδώ γράφει η Βικτόρια, και είναι σαφές ότι η καρδιά και η συνήθεια είναι αντίπαλοι στη θέληση και την απόφαση. Όμως μόνο εκείνοι που ακούν την καρδιά τους αξίζουν τις καρτ ποστάλ, που σημειολογούν τις αναμνήσεις, τις αισθήσεις, τις εμπειρίες, τους νέους εκπληκτικούς τόπους, τα χρώματα, τη μαγεία...
Το βιβλίο της Victoria Hislop, Οι καρτ ποστάλ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Περισσότερα για την Victoria Hislop: Η Ανατολή
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα για τη διάθεση του βιβλίου.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις αποτελούν αποσπάσματα.
