Το παράξενο νόμισμα που ξέθαψαν κάτω από το δάπεδο του ναού τους γέμισε απορίες.
Όλη η μπροστινή του όψη απεικόνιζε θαλασσινά κύματα κι από πίσω διαγραφόταν ένας ήλιος.
Αρκετή ώρα μετά, συνειδητοποίησαν πως παρόμοια σύμβολα συνάντησαν και στο τοίχωμα της σπηλιάς.
Για καλή τους τύχη, τούτο το νόμισμα πιθανόν και ν’ αποτελούσε το κλειδί για ν’ αποδράσουν απ’ την υπόγεια φυλακή τους!
Καθώς φώτιζαν στο τοίχωμα, διέκριναν πως στο ύψος των ματιών τους ξεχώριζαν δυο όμοια με το νόμισμα σύμβολα και πως από κάτω τους υπήρχε μια κάθετη σχισμή.
«Άγγελε, πιστεύω πως δεν χωρά καμία αμφιβολία πως αυτός είναι ο προορισμός του.»
«Θα συμφωνούσα μαζί σου Κωνσταντίνε, εάν στη παρόμοια περίπτωση που το πράξαμε με το αγαλματίδιο, τελικώς καταλήξαμε να περιπλανόμαστε εγκλωβισμένοι εδώ!»
Ισορροπώντας μεταξύ του επώδυνου λάθους και του πάθους τους για ελευθερία, τελικώς συμφώνησαν να το χρησιμοποιήσουν.
Νικώντας τους φόβους τους, ο Κωνσταντίνος άφησε το μεταλλικό κέρμα να κυλίσει μέσα στη σχισμή, προσμένοντας εναγώνιος για τ’ αποτέλεσμα.
Ο ήχος που συνόδευσε την καθοδική πορεία του, οδήγησε στην ενεργοποίηση ενός εσωτερικού μηχανισμού, που έκανε τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια τους!
Σύντομα ζωντάνεψαν στα μάτια τους οι μνήμες απ’ την οδυνηρή επίσκεψή τους στην ερειπωμένη εκκλησία, με το πάτωμα που κατέρρευσε απροειδοποίητα κάτω απ’ τα πόδια τους.
Τότε στάθηκαν πραγματικά τυχεροί, μα τώρα δεν ήταν καθόλου σίγουροι τί τους επιφύλασσε η μοίρα.
Ένα λεπτό κράτησε αυτός ο ορυμαγδός που τους έριξε με τα γόνατα στο τραχύ, πέτρινο πάτωμα.
Μετά έγιναν μάρτυρες ενός παράξενου θεάματος:
Μπρος τους, στο μέχρι πρωτινός συμπαγές πέτρινο τοίχωμα, διαγραφόταν τώρα το περίγραμμα μιας ιδιότυπης πόρτας που άνοιξε διάπλατα για να τους υποδεχτεί.
Ανάσαναν με λαχτάρα τον θαλασσινό αέρα που φυσούσε από το εσωτερικό του, μένοντας κατόπιν να κοιτούν αποσβολωμένοι αυτά που αποκάλυπτε ο φακός στη νέα τους είσοδο…[1]
Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Θ.Γ.: Όλα ξεκίνησαν με την ύπαρξη ενός ιδιαίτερου ιστορικά οικοδομήματος, που είναι κοινά αποδεκτό πως κρύβει μέσα του πάμπολλα ενδιαφέροντα μυστικά…
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Θ.Γ.: Οι πρώτες μου σκέψεις αποτυπώθηκαν στο χαρτί στην διάρκεια της διαμονής μου στο χωριό Τυχερό, λίγο πιο πάνω από την Αλεξανδρούπολη. Έπειτα συνέχισα την συγγραφή στην Θεσσαλονίκη, στην Καβάλα, στην Δράμα και στην Κομοτηνή γράφοντας την λέξη «Τέλος» κατά την επίσκεψή μου στην Κρήτη.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Θ.Γ.: Η σύλληψη της ιδέας χρειάστηκε μονάχα 1 ατέλειωτο βράδυ, ενώ η τελική μορφή της ιστορίας περίπου 3 μήνες. Προηγήθηκε βεβαίως αρκετός χρόνος μελέτης καθώς και επιτόπιες έρευνες σε συγκεκριμένα μέρη ώστε να προσδώσω στο περιπετειώδες έργο μου την μέγιστη ρεαλιστικότητα!
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Θ.Γ.: Περιπέτεια ανατροπών!
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Θ.Γ.: Πρόκειται για μια πρό(σ)κληση σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι στα χώματα της Θράκης. Εκεί, όπου οι ήρωες μας παρασέρνουν να αναλογιστούμε την πιθανότητα πως κάποιοι μύθοι ενδεχομένως και να είναι ισάξια αληθινοί με την πραγματικότητα.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Θ.Γ.: ...που γνωρίζω εκ των προτέρων πως τελειώνοντας ο αναγνώστης το βιβλίο μου, θα θελήσει ν’ αναζητήσει αυθόρμητα περισσότερες πληροφορίες για τα υπαρκτά ευρήματα της Θρακικής γης, τα ιστορικά γεγονότα που συνάδουν της πλοκής και να επισκεφθεί όλα εκείνα τα μέρη που περιπλανήθηκε με τους ήρωές μου…
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Θ.Γ.: Πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, αφού όλοι τους έχουν τη δική τους, ιδιαίτερη οντότητα και συμβολή μες στο βιβλίο. Στο σημείο μάλιστα που πιστεύω πως εάν άλλαζα το παραμικρό στο χαρακτήρα και στις ιδιότητές τους, τότε δεν θα είχα αποτυπώσει στην εντέλεια αυτό που υπήρχε στο μυαλό μου!
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Θ.Γ.: Αγωνία, σασπένς, πάμπολλες εκπλήξεις και ανατροπές, με όλα τα στοιχεία που συνάδει σε ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα!
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Θ.Γ.: Για το τί κόσμο και ηθικές αξίες θα αφήσουμε στις μελλοντικές γενιές.
Φοβάστε...
Θ.Γ.: Το ψέμα.
Αγαπάτε...
Θ.Γ.: Τους Ανθρώπους που με κοιτάζουν στα μάτια και χαμογελούν. Τους λατρεύω!
Ελπίζετε...
Θ.Γ.: Όσο ζω…
Θέλετε...
Θ.Γ.: Να συνεχίσουν οι Άνθρωποι να ποθούν και να αγωνίζονται για το ακατόρθωτο.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Θ.Γ.: Αυτοί που θα είναι προετοιμασμένοι να βιώσουν ως την τελευταία του σελίδα μια περιπέτεια στην οποία θα νιώσουν συμμέτοχοι!
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Θ.Γ.: Για την διαφορετικότητα της ιστορίας του.
Γιατί δεν πρέπει;
Θ.Γ.: Γιατί το μυαλό του αναγνώστη θα γυρνά ξανά εκεί, στο σημείο που το σταμάτησε προσωρινά, ανυπομονώντας να το συνεχίσει το συντομότερο.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Θ.Γ.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στις ηλεκτρονικές ιστοσελίδες πωλήσεων βιβλίων. Διατίθεται πρωτίστως από την ιστοσελίδα των εκδόσεων ΕΞΗ.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Θ.Γ.: Σε κάθε σελίδα του έργου μου και στο theofilosbook@yahoo.gr
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Θ.Γ.: Το χρυσό.
Ποια μουσική;
Θ.Γ.: Του κύματος που χτυπάει στη στεριά.
Ποιο άρωμα;
Θ.Γ.: Του πολυκαιρισμένου πάπυρου και των δερματόδετων σελίδων των παλιών βιβλίων.
Ποιο συναίσθημα;
Θ.Γ.: Της αγωνίας και της αμείωτης έντασης!
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Θ.Γ.: Ταινία.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Θ.Γ.: Πένα και χαρτί.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Θ.Γ.: Όλους όσους γράφουν με εφαλτήριο τη ψυχή τους, εκφράζοντας την προσωπική τους αλήθεια με άδολα συναισθήματα και σεβασμό στον αναγνώστη.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Θ.Γ.: Πάρα πολλοί. Τόσοι που πρέπει να γίνει ξεχωριστή συνέντευξη για να αναφέρω και τους λόγους που ο καθένας ξεχωριστά με έχει επηρεάσει με την γραφή του.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Θ.Γ.: Ομολογώ πως έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τους ήρωές μου! Με επισκέπτονται πάντα τα ξημερώματα για να μου προτείνουν μια νέα ιδέα, που τις περισσότερες φορές είναι ικανή ν’ αλλάξει και ολόκληρη την πλοκή, αναπλάθοντάς την ωστόσο σε κάτι θελκτικότερο απ’ αυτό που είχα πρωταρχικά φανταστεί!
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Θ.Γ.: Να συνεχίσει να γράφει και να διαβάζει, πράττοντας και τα δύο στον ίδιο βαθμό, με αγάπη και ευχαρίστηση. Μονάχα έτσι πιστεύω πως θα καλλιεργήσει ακόμη περισσότερο την φαντασία και την εμπειρία του.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Θ.Γ.: Η ψυχή του συγγραφέα και η αγάπη του αναγνώστη.
Τι την αποτυχία;
Θ.Γ.: Ο σκοπός για τον οποίο γράφτηκε ένα έργο. Εάν είναι απλά για την προσωπική επιδίωξη του συγγραφέα να αποκτήσει εφήμερη δόξα και κάποια λιγοστά έσοδα, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να βαφτιστεί αυτό ως διαχρονικό.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Θ.Γ.: Ναι, εάν γίνεται μονάχα για το φαίνεσθαι και όχι για το ειλικρινές βίωμα της εμπειρίας της ανάγνωσης.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Θ.Γ.: «Πριν η νύχτα ολότελα ξημερώσει…»
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Το μυθιστόρημα του Θεόφιλου Γιαννόπουλου, Το αγκάθινο στέμμα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Βρείτε το εδώ! Διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ.
Στο οπισθόφυλλο γράφει μεταξύ άλλων:
Ένα χρυσό δαχτυλίδι με έμβλημα τον δικέφαλο αετό.
Μια κωδικοποιημένη βυζαντινή επιστολή ενός βασιλικού αγγελιοφόρου.
Ένα βιβλίο-κειμήλιο της Ορθοδοξίας.
Ένας καταξιωμένος συγγραφέας αστυνομικού μυθιστορήματος, έχει χάσει την έμπνευσή του. Ωστόσο, ένα όραμα του αποκαλύπτει πως η πραγματικότητα κρύβει μερικές φορές μεγαλύτερες εκπλήξεις απ’ ό,τι η φαντασία που πιστεύει πως έχασε. Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα του βυζαντινολόγου φίλου του από την Ξάνθη, θα οδηγήσει τα βήματά του στη Θράκη. Έτσι ξεκινά μια αγωνιώδης αναζήτηση μέσα από μυστικές υπόγειες διόδους, κατακόμβες και καλά σφραγισμένες πύλες αρχαίων και βυζαντινών ναών. Οι δύο φίλοι καλούνται να αναγνωρίσουν τα σημάδια που άφησαν πίσω τους οι αρχιτέκτονες αυτού του υπόγειου δικτύου, που κρύβει μέσα του τα μυστικά της Ορθοδοξίας και της Ιστορίας. Ο τάφος του Ισαάκιου Κομνηνού, η μοίρα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου τη στιγμή της Άλωσης και ένα αγκάθινο στέμμα. Όμως, πόσα από αυτά τα μυστικά πρέπει να αποκαλυφθούν; Η ζωή τους κινδυνεύει, το ισπανικό Τάγμα δεν μπορεί να τους επιτρέψει την αποκάλυψη…
Περισσότερα από/για τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο:
Φτωχός σταυρός
Να 'σουν... Θα 'μαι
«Ασπρόμαυρο φυσικά!», Θεόφιλος Γιαννόπουλος
Ο μπάρμαν
«Πονάω τόσο που δε βρίσκω τόπο να πεθάνω», Θεόφιλος Γιαννόπουλος
[1] Ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του μυθιστορήματος του. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν και αυτό θα δείτε εδώ.
Περισσότερα από/για τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο:
Φτωχός σταυρός
Να 'σουν... Θα 'μαι
«Ασπρόμαυρο φυσικά!», Θεόφιλος Γιαννόπουλος
Ο μπάρμαν
«Πονάω τόσο που δε βρίσκω τόπο να πεθάνω», Θεόφιλος Γιαννόπουλος
[1] Ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του μυθιστορήματος του. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν και αυτό θα δείτε εδώ.
