Γ.Τ.: Πριν μερικά χρόνια είχα μια ατυχία στη ζωή μου. Έμεινα τετραπληγικός μέσα σε τέσσερις (4) ημέρες. Οι γιατροί διέγνωσαν μια αυτοάνοση ασθένεια. Μέσα σε μερικά χρόνια το βελτίωσα σε τετραπάρεση. Οι γιατροί μου δεν πίστευαν ότι θα σηκωθώ από το κρεβάτι, το θεώρησαν θαύμα. Δεν θα ξεχάσω που με τοποθέτησαν σε ένα μηχάνημα και ψάχνανε να δουν μέχρι που είναι τα ζωντανά νεύρα και δεν έβρισκαν τίποτα. Το θεώρησα πολύ σημαντικό να προβληθώ με κάποιο τρόπο γιατί έχω την αίσθηση ότι δεν πιστεύουμε σε κάτι που μπορεί να μας δώσει ελπίδα, πρέπει να θυμηθούμε πως και στις μέρες μας γίνονται θαύματα. Από την άλλη, σαν άνθρωπος μου αρέσουν οι προκλήσεις, κι έτσι αποφάσισα να γράψω.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Τ.: Το ξεκίνησα σε ένα χωριό, στο Κίτρος Πιερίας. Ένα μέρος πανέμορφο μες στη φύση. Γάτες περνούν σαν κλέφτες τις αυλές, σκύλοι που σε τακτά χρονικά διαστήματα γαβγίζουν, κότες, λουλούδια να χρωματίζουν τους κήπους, μέλισσες, τι να πρωτοθυμηθώ; Σ’ ένα τόσο όμορφο περιβάλλον δεν ήταν δυνατόν να μην έχω οίστρο. Έτσι δεν είναι;
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Τ.: Η συγγραφή του κορμού με πήρε τρεις μέρες, αλλά για να το φτάσω ως εδώ έπρεπε να το διαβάσω πάρα πολλές φορές. Μου πήρε ένα χρόνο για να το φτάσω στο σημείο που είναι. Στον εκδοτικό μου οίκο «Ίτανος» με τον οποίο έχουμε πολύ καλή συνεργασία χάρη στην συμπαθέστατη κυρία Κάλια Δετοράκη, με βοήθησε η φιλόλογος κυρία Δέσποινα Μαρκατάτου.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Τ.: Μυθιστόρημα κοινωνικό, με μια γεμάτη πινελιά μυστηρίου. Και σε μερικά σημεία βιωματικό.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Τ.: Ναι φυσικά. Ο Δημήτρης έπαθε ένα εργατικό ατύχημα με τον πατέρα του. Νοσηλεύεται για έξι χρόνια στην εντατική. Εκεί η μητέρα του, που τον προσέχει όλο αυτό τον καιρό, έχει χάσει τον άντρα της, δεν έχει κανένα κοντά. Οι γιατροί αποφασίζουν να τον βγάλουν από τα μηχανήματα που τον κρατούν στην ζωή. Η μητέρα του όμως είναι εκεί, πέφτει με κλάματα πάνω του και τον παρακαλάει να σηκωθεί.
Στην συνέχεια πρέπει να αναρωτηθούμε τι είναι όλα αυτά τα όνειρα στα οποία αναφέρομαι. Πολλές φορές ίσως κι εμείς βλέπουμε αντίστοιχα... μόνο που δεν τα θυμόμαστε... Γιατί;
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Τ.: Το αγαπώ όλο, όπως είναι γιατί το αισθάνομαι παιδί μου. Την ιστορία, τα όνειρα, το εξώφυλλο, την μυρωδιά του, όλα, τα πάντα!
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Τ.: Δεν έχω ξεχωρίσει κάποιον, γιατί ένας άνθρωπος έχει αισθήματα, τους θεωρώ μέσα μου ζωντανούς, σαν να είναι κάπου εκεί έξω. Δεν θέλω να τους ξεχωρίσω. Τους αγαπώ όλους.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Τ.: Θα πω για το μήνυμα που θέλω να περάσω και θα αφήσω στην κρίση κάθε βιβλιοφάγου ή μη, αν το κατάφερα. Στην ζωή μας ποτέ μα ποτέ δεν γνωρίζουμε πώς η ζωή θα τα φέρει. Δεν πρέπει να σταματήσουμε να ελπίζουμε ως την τελευταία στιγμή. Το βιβλίο αυτό αναφέρεται απλώς σε μια περίπτωση που θα μπορούσε να έχει συμβεί. Αλλά δεν παύει να είναι απλώς μία...
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Τ.: Τα παιδιά μου. Στο κάτω κάτω ό,τι κάνω για αυτά γίνονται.
Φοβάστε...
Γ.Τ.: Φυσικά φοβάμαι, πράγματα χειροπιαστά, αυτά που απασχολούν όλους μας καθημερινά.
Αγαπάτε...
Γ.Τ.: Ναι, αγαπώ τα παιδιά μου, τον εαυτό μου, τους ανθρώπους, την φύση, τα προβλήματα γιατί μας δίνουν νόημα στην ζωή και πολλά άλλα...
Ελπίζετε...
Γ.Τ.: Ελπίζω σε έναν κόσμο με κατανόηση, συμπόνια, ειρήνη. Δύσκολο το ξέρω. Αλλά καλό είναι να ελπίζουμε έως την τελευταία στιγμή. Και εδώ να πω κάτι ακόμα, δεν μιλώ για τυφλές ελπίδες. Μιλώ γι' αυτές που επενδύονται με τον χιτώνα της αυτοπεποίθησης, φορούν το γιλέκο της πίστης χωρίς βήμα πίσω σε αυτό που θέλει ο κάθε άνθρωπος. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι η προσευχή.
Θέλετε...
Γ.Τ.: Μια ήρεμη κοινωνική μα και οικογενειακή ζωή.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Τ.: Μακάρι όλοι· περισσότερο θ' αγγίξει όσους έχουν ανθρώπους βαριά άρρωστους σε κλινικές ή είναι οι ίδιοι μέσα σε νοσοκομείο. Αν και θέλω να δουν εμένα σαν παράδειγμα ελπίδας.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Τ.: Γενικώς για τον ίδιο λόγο που πρέπει να διαβάζουμε το οποιοδήποτε βιβλίο. Είναι μια αγαπημένη ασχολία που μας γεμίζει γνώσεις, μας κάνει να ζήσουμε τόσες εμπειρίες, κάνουμε μαζί της τόσα ταξίδια!
Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Τ.: Πιστεύω πως δεν μπορεί ν' αρέσει σε όλους γενικά ένα βιβλίο. Είναι καθαρά τί προτιμάει ο αναγνώστης, κάτι που είναι απολύτως σεβαστό. Αυτός θα κρίνει και θ' αποφασίσει.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Τ.: Το βιβλίο είναι αυτοέκδοση, μπορεί κανείς να το βρει από το site του εκδοτικού ή να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσα από την σελίδα μου στο Facebook για να τους το στείλω και φυσικά στις παρουσιάσεις που θα κάνω.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Τ.: Εμένα θα με βρείτε στη παραπάνω σελίδα ή στο προφίλ μου. Πραγματικά θα χαρώ πολύ να μιλήσω με αναγνώστες και να γίνουμε φίλοι, γιατί όχι;
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Τ.: Σίγουρα και χωρίς δεύτερη σκέψη το πορτοκαλί του ήλιου, όταν ξεπροβάλει η μορφή του πίσω από κάποια κορυφογραμμή! Εκεί, αυτό το χρώμα της εκάστοτε λυκαυγής είναι το ιδανικό.
Καλό είναι εδώ να γίνει αναφορά στην Μαρία Τ. Πετράκη για την καλλιτεχνική επιμέλεια, μια και ευθύνεται γι' αυτό το καταπληκτικό εξώφυλλο.
Ποια μουσική;
Γ.Τ.: Με προβλημάτισες τώρα, πολύ καλή ερώτηση. Μια ελπιδοφόρα μελωδία σίγουρα, κάτι που να αναφέρεται στην ανιδιοτελή αγάπη.
Ποιο άρωμα;
Γ.Τ.: Αν μπεις σε έναν κήπο με λουλούδια να ευωδιάζουν στην ατμόσφαιρα, να εναλλάσσονται κάτω από τα ρουθούνια τόσες μυρωδιές, ποια θα ξεχωρίσεις; Μου βάζεις δύσκολα, αλλά θα απαντήσω. Ίσως τη μυρωδιά της μάνας, αυτό το μοναδικό άρωμα που αναβλύζει στο δέρμα της, που μόνο ένα παιδί μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα σε χιλιάδες γυναίκες και ας είναι τυφλό.
Το πιο όμορφο λουλούδι!
Ποιο συναίσθημα;
Γ.Τ.: Μα την αγάπη!
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Τ.: Ίσως μια αγκαλιά σε κάποιον που την έχει πολύ ανάγκη.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Τ.: Τα τελευταία χρόνια έχω ως γνώμονα την καρδιά μου, δεν διστάζω να την ακολουθήσω, πάω και όπου με βγάλει. Αυτή αποφασίζει λοιπόν.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Τ.: Ν. Καζαντζάκη.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Τ.: Πολλά είναι, θα πω ό,τι θυμάμαι. Βίος και πολιτεία του Α. Ζορμπά, Καπετάν Μιχάλης, Τελευταίος πειρασμός, Πολλά ποιήματα του Ν. Καββαδία, Γκυστάβ Φλωμπέρ, Ρόιελ Τόλκιν, δεν ξέρω μου έρχονται πολλά και δε θέλω να αδικήσω κανέναν.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Τ.: Όπως έχω ξαναπεί σε μια παρόμοια ερώτηση, είμαι Καπετάνιος στο πλοίο για να δώσω τα νοήματα μα κι επιβάτης σε κάποια καμπίνα του βλέποντας από το φινιστρίνι τα κύματα στις φουρτούνες, και ανεβαίνοντας στη πρύμνη του, όταν ο καιρός το επιτρέπει, να κοιτώ τους αφρούς των κυμάτων που αφήνει πίσω...
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Τ.: Με μια λέξη ψυχή. Πολλοί γράφουν μα δεν τόλμησαν να τα εκδώσουν.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Τ.: Αυτό είναι η κρίση του αναγνώστη, αυτός μπορεί να κάνει ένα βιβλίο επιτυχία ή αποτυχία.
Τι την αποτυχία;
Γ.Τ.: Το απάντησα πιο πάνω.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Τ.: Κοιτάξτε, δεν είναι κακό να διαβάζει κανείς πολύ, προσωπικά βρίσκω στην καθημερινότητα το βιβλίο με τις περισσότερες σελίδες. Ας μη ξεχνάμε να του ρίχνουμε μια ματιά.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Τ.: Μου αρέσει να ζω... Μου αρέσει να ελπίζω...
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Το μυθιστόρημα του Γρηγόρη Τριγλίδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίτανος.
