Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων

Στο νέο του μυθιστόρημα ο Γιάννης Φιλιππίδης πλάθει μια ιστορία απόλυτης ταύτισης δύο ανθρώπων που απλά έτυχε να γεννηθούν με διαφορά λίγων ημερών στον ίδιο τόπο αφήνοντας παράλληλα μια μομφή για εκείνο το "έτυχε" που μπορεί να είναι τύχη -ή να μην είναι- αλλά και μοίρα ή κάρμα...
Ο Γαβριήλ γεννιέται με το χάρισμα να "ακούει" τις επιθυμίες των άλλων -τις διαισθάνεται περισσότερο- προτού εκείνες εκφραστούν, αν εκφραστούν ποτέ, τη στιγμή που σχηματίζονται μέσα τους. Κι ενώ το ερώτημα είναι αν ένας τόσο ιδιαίτερος άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το χάρισμα προς όφελος δικό του κι όλων εκείνων που αγαπά ή αν θα πνιγεί εσωτερικά, ένα ατύχημα αφήνει ανήμπορη την Αγγελική του και τον ίδιο μετέωρο ανάμεσα σε όλα αυτά που έζησαν, μοιράστηκαν, διένυσαν... και σε ένα αβέβαιο αύριο, ομιχλώδες κι άγνωστο... ενώ δεν ξέρει καν αν θα υπάρξει κοινό μέλλον μεταξύ τους ή πώς θα είναι αυτό. Τότε, στο σημείο της αιώρησης, ξορκίζει τους φόβους του γράφοντάς της από την απλή καθημερινότητα που εκείνη δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί μέχρι τις αναμνήσεις όλης της κοινής τους ζωής -μαζί και εξομολογήσεις.

Από τις πρώτες σελίδες σε χτυπάει κατάβαθα η μελαγχολία του ήρωα σα μια γλυκιά ζέστη που φωλιάζει στην ψυχή και ταυτοχρόνως η ψυχρολουσία του ατυχήματος. Ακολουθούν μία μία οι μνήμες της κοινής -ταυτόσημης θαρρείς- ζωής αυτών των δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν στον απόλυτο βαθμό και πολλές αντιθέσεις που περνάει υποδόρια μέσα στις αφηγήσεις του ο Γιάννης Φιλιππίδης γιατί έτσι είναι η πραγματικότητα: πότε κρύο, πότε ζέστη.

Η σκοτοδίνη εναλλασσόταν με φωτοφοβία.

Ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε τη στιγμή που συνέβει το περιστατικό και έκτοτε χωρίζεται στο πριν και στο μετά ενώ πλέον μετριέται λογοτεχνικά σε αναπολήσεις, εξομολογήσεις, τσιγάρα...

Μικρές εκπλήξεις γέλιου μπαίνουν σοφά κι εμβόλιμα ισορροπώντας τη θλίψη και την αγωνία γιατί ποτέ δεν υπήρξε δάκρυ χωρίς γέλιο ή το αντίθετο.

Οι χαρακτήρες απλοί και οικείοι· άνθρωποι σαν εσένα και εμένα που ζουν δίπλα μας και υπέροχο ζωντανό άρωμα και χρώμα μεταπολίτευσης μαζί με τις νοσταλγικές συνοικίες, τα παιχνίδια στο δρόμο, τις αυλές... Σημείωσα τις τρεις βασικές γυναικείες φιγούρες που αλληλεπίδρασαν στο μεγαλύτερο βαθμό με το ζευγάρι, τα τρία Ε: Ευγενία, Ελπίδα και Ειρήνη, στρατηγικά τοποθετημένα ονόματα στο κείμενο για να εκμεταλλευτεί ο συγγραφέας την διπλή τους υπόσταση προς όφελος της ιστορίας.

Ο βασικός ήρωας είναι τόσο γλυκός που τον λατρεύεις με την πρώτη ματιά και η αγάπη που κρύβει μέσα του τόσο μεγάλη που δε μπορείς παρά να τη ζηλέψεις. ...Αλλιώς θα πρέπει να ξοδέψω την υπόλοιπη κοινή ζωή μας για να σου θυμίσω τα πάντα... της γράφει εκβιάζοντάς την να "επιστρέψει" καλά ενώ σε όλη την έκταση παραδίδει μαθήματα αγάπης, έρωτα και αφοσίωσης.

Για ν' αγαπήσεις έναν άνθρωπο, πρέπει να τον αποδεχτείς συνολικά, σαν ολότητα κι όχι να τον κόψεις σε φέτες χαρακτήρα που συμπαθείς κι άλλες που βγάζουν κόκκινη γραμμή.

Τέλος, η επιλογή του συγγραφέα να περικλείσει την ιστορία τους μέσα στα ημερολογιακά τετράδια προσφέρει μια τύπου πρωτοπρόσωπη γραφή χωρίς να είναι πρωτοπρόσωπη η μυθιστορία.

Το μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη, Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος.

Περισσότερα από/για τον Γιάννη Φιλιππίδη:
Κωδικός ελευθερία
Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης
Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου
Ο Γιάννης Φιλιππίδης και Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης

Οι πλαγιογραμμένες εκφράσεις είναι αποσπάσματα του βιβλίου.
Ευχαριστώ τον Γιάννη Φιλιππίδη και τις εκδόσεις Άνεμος για τη διάθεση του μυθιστορήματος.