koukidaki: Ο έρωτας αλλιώς

Γράφει η Μαίρη Τσίλη

Δεν ήξερα ότι υπάρχεις, ούτε και σε είχα φανταστεί.

Ήθελα μόνο να ερωτευτώ έτσι όπως εγώ ήθελα. Με έναν έρωτα αλλιώς.

Σε βρήκα ξαφνικά στις διεγραμμένες μου χαρές.

Δεν χρειάστηκε να σε κοιτάξω γιατί ένιωσα το βλέμμα σου, σαν γυαλί να χαρακώνει το δέρμα μου.

Μάτωνα και δεν μπορούσα να αντιδράσω γιατί εσύ ήσουν αλλιώς.

Σε ερωτευόμουν και ξαναγεννιόμουν και από έρωτα πονούσα. Σε άγγιζα κι έπιαναν τα χέρια μου φωτιά.

Δάγκωνα τα δυο μου χείλη κι έκλεινα τα μάτια μου από θάρρος και ντροπή μαζί.

Κι εσύ γινόσουν καπνός κι αμέσως μετά υδρατμός και σαν φιλί από το πουθενά στάλαζες στο στήθος μου βαθιά.

Εμείς γίναμε σώματα γυμνά γεμάτα αλήθεια και σημάδια παλιά. Δεν κάναμε έρωτα ποτέ έτσι όπως οι άλλοι κάνουν. Ο έρωτας έκανε έρωτα μαζί μας.

Η πιο μεγάλη μου ηδονή μαζί σου, το φιλί που άφηνα στον λαιμό σου, εκεί ακριβώς που τρεμοπαίζει η πιο ανήθικη φλέβα της καρδιάς κι ο πιο μυστικός από έρωτα λυγμός.

Σε άφησα να φύγεις γιατί όπως είπα θέλω τον έρωτα αλλιώς. Δεν αντέχω να τον κατέχω. Θέλω να τον έχω και ταυτόχρονα να τον ονειρεύομαι.

Σε κάθε ανήδονο όνειρο μου, στην θλίψη μου και στην μελαγχολία μου, στης καρδιάς μου την έρημη γη, να σχηματίζω το πρόσωπο σου και το δικό σου κορμί.

Να φεύγεις και να έρχεσαι ηδονή κι οδύνη μου εσύ!

Να είσαι αυτό που επέλεξα να είσαι για να κερδίζω εσένα καθώς θα χάνω μέσα σου εμένα.

Να είσαι για μένα ο δικός μου έρωτας αλλιώς.

💜