Κουφάλες
Λέξεις
Εκβάλλουν
Μωβ
Μπατσίζουν
Εικονίσματα
Ναών
Ορθάνοιχτων
Ανάβουνε
Ντυμένες
Τριαντάφυλλα
Ίδιοι
Διαβόλοι
Ώρες
Ραμμένα
Ομοιώματα
Η Αγγελίνα Ρωμανού συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του της ποιητικής της συλλογής. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν και αυτό θα δείτε εδώ.
Η ποιητική συλλογή της Αγγελίνας Ρωμανού, Κλεμμένο Αντίδωρο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ζάθεον Πυρ.
Για την ποιητική συλλογή -από το προφίλ της ίδιας στο facebook:
Υπάρχουν ώρες που θέλω να χαθώ ανάμεσα σε δυο κόσμους. Αυτόν που ξεκινά ανάμεσα απ’ τα πόδια σου και τον άλλο που ανθίζει παρατατικές ευχές, κάπου κοντά στο ύψος των τριγμών σου. Κι εκεί να φτιάξω, κομμάτι κομμάτι, ένα παζλ με ασυνεννόητα -μεταξύ τους- λουμπάκια νερού. Να μοιάζει, λέει, με την απάντηση που μου έδωσες όταν σήμερα σε ρώτησα «πώς είσαι».
«Ερωτευμένος. Πώς αλλιώς;», απάντησες, κι ήξερα πως η αινιγματική αφή όλων των ασυνείδητων αναπαραστάσεων της κίνησης της πεταλούδας, όταν διανύει την απόσταση ανάμεσα απ’ τα στήθια σου, την ίδια απάντηση θα έδινε αν μπορούσε να αρθρώσει λέξεις ζωντανές.
Έπειτα, έβαλα μια κουταλιά μέλι στον σπασμένο ήλιο ανάμεσα απ’ τις γρίλιες κι άνοιξα τα χέρια σε σχήμα υποδοχής. Κάπως έτσι, σκέφτηκα, θα πρέπει να μοιάζει το Αλγερινό τ’ αγέρι όταν ξενυχτά πάνω στα ζουλήγματα των ώριμων φρούτων που πεισματικά διανύουν το έτος της έγερσης.
Αν κάπου θα έπρεπε να πω ένα «ναι», θα ήταν στην πρώτη γουλιά απ’ τον χυμό των άστρων που -εντελώς αυθάδικα- στολίζει την ανταύγεια που παίρνει το χαμόγελό σου όταν, αμήχανα, το βλέμμα μου μυρίζει γιασεμί.
Περισσότερα από/για την Αγγελίνα Ρωμανού:
