Το βιβλίο «Αγάπες δίχως Σύνορα» της συγγραφέως Γεωργίας Καραβέργου-Γκριμούλα θα το παρομοίαζα ως ένα εξομολογητικό μήνυμα κλεισμένο σε μπουκάλι που έχει αφεθεί στον ωκεανό των λογοτεχνικών βιβλίων. Κι είναι μοιραίο σε ποιους εκλεκτούς αποδέκτες–αναγνώστες τελικά θα επιλέξει η τύχη να το ανοίξουν…
Μέσα του εσωκλείεται μια ιστορία που είναι αφιερωμένη στους Έλληνες μετανάστες που ζούνε στην Αμερική. Όπως γράφει και η ίδια η συγγραφέας λίγο πριν το τέλος του βιβλίου, υπάρχουν μέσα του συναισθήματα και δάκρυα που ακολουθούν πάντα τους ξενιτεμένους. Η απόσταση, η νοσταλγία σε κάνουν φορές-φορές να μη θες τίποτα, παρά μονάχα να ‘χεις φτερά για να πετάξεις δίπλα σ’ εκείνους που αγαπάς.
Κεντρική ηρωίδα μας είναι η ιατρός Άννα Νικολάου-Κάιτ, που μαθαίνουμε από τις πρώτες σελίδες για την περιπέτεια της οικογένειάς της. Όλα ξεκίνησαν με αφορμή τον εμφύλιο σπαραγμό που ξεκλήρισε την χώρα μας. Όπως μας συστήνεται εξαρχής η ίδια η πρωταγωνίστρια: Κατάγομαι από φτωχική οικογένεια. Παιδί μεταναστών. Θα ήμουν δύο ή τριών χρόνων όταν ήρθα με τη μητέρα από την πατρίδα. Ο εμφύλιος βρήκε τους γονείς μου νιόπαντρους κι εμένα στα σπάργανα (…) Ήταν τότε που ο πατέρας ανέβηκε στο καράβι.
Την ίδια διαδρομή προς την Αμερική την ακολούθησε και η ίδια με τη μάνα της έπειτα από ενάμιση χρόνο. Όταν αργότερα μαζεύτηκαν οι πρώτες πενιχρές οικονομίες, ήρθε και η γιαγιά κοντά μας. Ο παππούς είχε σκοτωθεί στον εμφύλιο.
Η γιαγιά Φώτω ήταν σεβαστή από όλους. Ένα λιμάνι η αγκαλιά της και μια Εκκλησία η ψυχή της όπως μας περιγράφει. Σύντομα η Άννα αποκτά μια αδερφή. Η Φωτεινή ή "Μικρό" της οικογένειας, όπως καθιερώθηκε από όλους.
Η Άννα γίνεται γιατρός. «Τελείωσα Παθολογία. Το όνειρο του πατέρα και το δικό μου μπήκε στη τελική ευθεία», μας εμπιστεύεται ενθουσιασμένη. Η Φωτεινή στον αντίποδα ακολουθεί το λειτούργημα της δασκάλας, δημιουργώντας συγχρόνως και την δική της οικογένεια.
Από αυτό το σημείο και έπειτα γινόμαστε συνοδοιπόροι όλων εκείνων των απρόβλεπτων γεγονότων που συμβαίνουν στη ζωή της Άννας. Η αφετηρία μας είναι η αγάπη που χτυπά τα φύλλα της καρδιάς της σε μια τυχαία συνάντηση στο νοσοκομείο που εργάζεται, στο Σικάγο.
Στις επόμενες σελίδες θα νιώσουμε τον έρωτα, τα σύνορα και τις πνευματικές γέφυρες της θρησκείας, την απόρριψη, τις δραματικές εξελίξεις και την πίστη των ανθρώπων πως τελικά μπορούν να τα καταφέρουν κόντρα σε όλους και σε όλα.
Οφείλω να ομολογήσω πως η διήγηση της συγγραφέως με συνεπήρε. Ένιωθα καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης πως ήμουν συνοδοιπόρος και μάρτυρας στα πολυτιμότερα προσωπικά μυστικά της ηρωίδας μας, τα οποία και προοριζόταν να καταλύσουν με ευλάβεια στην καρδιά μου.
Μία από τις αιτίες είναι ότι οι πρωταγωνιστές τηρούν με σχολαστική προσήλωση τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας, τα οποία αποτελούν και την ισχυρή σύνδεσή τους με την μητέρα Ελλάδα. Ένα στοιχείο που πραγματικά με συγκίνησε.
Καλή ανάγνωση σας εύχομαι Φίλοι μου!
Το μυθιστόρημα της Γεωργίας Καραβέργου-Γκριμούλα, Αγάπες δίχως σύνορα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα.
Στην περίληψη γράφει μεταξύ άλλων:
Η Άννα μεγάλωσε, σπούδασε, σταδιοδρόμησε
και γνώρισε την αγάπη, με τις χαρές, τους πόνους
και τις δοκιμασίες που φέρνει μαζί της,
πάλεψε, έπαθε και έμαθε και τώρα,
στο «ηλιοβασίλεμα» της ζωής της, αναρωτιέται:
«…πώς να χαθεί η αγάπη,
που γεφυρώνει γη και ουρανό…
θνητούς και αθανάτους…»
ενώ στο μυαλό έρχονται τα λόγια της γιαγιάς της,
που τη συντρόφευαν σ’ όλη της τη ζωή,
χαράζοντας τον δρόμο:
«Η αγάπη, κόρη μου, έρχεται σαν ατίθασο
άτι στην καρδιά του ανθρώπου και δεν κυβερνιέται.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις,
‘μα θες να ξέρεις, είναι να το ζήσεις…»
Οι προτάσεις με πλάγια και έντονα γράμματα προέρχονται από το μυθιστόρημα «Αγάπες δίχως Σύνορα» της συγγραφέως Γεωργίας Καραβέργου –Γκριμούλα, Εκδόσεις Γράφημα, 2015
