Στο έργο της συγγραφέως Λίζας Κωνσταντοπούλου «Ραντεβού στο Καστελόριζο», συναντούμε τους κεντρικούς ήρωες του μυθιστορήματός της σε ένα πάρτι επανασύνδεσης. Εκεί, όπου παλιοί συμφοιτητές βρίσκονται έπειτα από 20 χρόνια για να μοιραστούν τις αναμνήσεις τους, να ξεσκονίσουν την παλιά λάμψη των νεανικών ονείρων τους, να συγκινηθούν και να εξιστορήσουν όλα αυτά που τελικώς κατάφεραν.
Πρόκειται για την Ερατώ, τον Μάριο, τον Άγγελο, τον Αλέξη και τον Νέστορα. Όλοι τους διαφορετικοί ως προσωπικότητες μα τόσο δεμένοι με την αόρατη κλωστή του παρελθόντος.
Σε τούτο το πρώτο κεφάλαιο που ξεκινά στις 27 Ιουνίου του 2011 στην Θεσσαλονίκη, η συγγραφέας μάς μεταφέρει μες από τις νοσταλγικές συζητήσεις τους, όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά γνωρίσματα των χαρακτήρων της.
Λόγω του μεγάλου αριθμού ωστόσο των ηρώων, αυτή η τεχνική άμεσης απόδοσης μεγάλου όγκου πληροφοριών στον αναγνώστη, οφείλω να ομολογήσω πως με αποπροσανατόλισε. Τόσο όσον αφορά την επαγγελματική ταυτότητά του καθενός όσο και για την προσωπική κατάστασή τους. Ωστόσο, όσο προχωρά η υπόθεση επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας περισσότερο στις σχέσεις που διέπουν αυτούς τους πρώην συμφοιτητές, το "δέσιμο" και τις εκκρεμείς υποθέσεις που ενδόμυχα τους βασανίζουν.
Αυτή τους η συνάντηση γεννά την αφορμή και για μια δεύτερη. Η πρόταση προς όλους γίνεται από την Ερατώ: «Προτείνω, λοιπόν, να περάσουμε όλοι μαζί δυο βδομάδες στο σπίτι μου στο Καστελόριζο!». Η πρόταση τους εντυπωσίασε όλους. Είχαν ξαναπάει όλοι μαζί στο Καστελόριζο για καλοκαιρινές διακοπές στα φοιτητικά τους χρόνια και η μαγεία του παραμυθένιου νησιού ξαναγυρνούσε στη μνήμη τους.
Η Ερατώ τους καλωσορίζει στο νησί λίγο καιρό μετά, στις 1 Αυγούστου. Όταν σιγά σιγά οι πρωταγωνιστές βολεύονται στο σπιτικό της, αρχίζουν κατόπιν να απολαμβάνουν την φύση και τον ζωοδότη ήλιο του μέρους. Μες από την ιστορία μάλιστα του τόπου, διαπιστώνουν ότι το Καστελόριζο δεν ήταν πια μια γωνιά στο χάρτη, γινόταν μια γωνιά της ψυχής τους…
Μοιραία, αρχίζει να ξετυλίγεται παράλληλα και το κουβάρι των αποκαλύψεων, των πόθων, των εντάσεων και της αυτοκριτικής. Ο προβληματισμός τους τόσο για το δικό τους μέλλον όσο και για της χώρας, τους ωθεί σε μια περίεργη και εκ πρώτης όψεως δύσκολη αποστολή που συνοψίζεται στα λόγια του Νέστορα: …να συντάξουμε την ιδρυτική διακήρυξη της πολιτικής μας κίνησης και μετά, με τη βοήθεια όσων ανταποκριθούν , προχωράμε...
Η ροή της πλοκής μας βρίσκει θεατές των προσωπικών επιδιώξεων των ηρώων, με τρόπο κινηματογραφικό. Πιστεύω πως η πλοκή του έργου θα ήταν ιδανικότερο να αποδοθεί σε σεναριακή μορφή ή ως θεατρικό έργο.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση φίλοι μου!
Οι έντονες, πλάγιες φράσεις στο κείμενο, είναι αποσπάσματα από το μυθιστόρημα της συγγραφέως Λίζας Κωνσταντοπούλου «Ραντεβού στο Καστελλόριζο», Εκδόσεις Γράφημα (2012, Θεσσαλονίκη)
Βρείτε το βιβλίο εδώ!
