Άραγε τι σχέση έχουν ένας νεαρός εφοριακός, μια γυναίκα με επιλόχεια κατάθλιψη, ένας διευθυντής ορχήστρας, μια χωρισμένη ραδιοφωνικός παραγωγός, ένας προπονητής κολύμβησης, μια ελεύθερη σαραντάρα φιλόλογος, ένας ναρκισσιστής συγγραφέας και ο άγιος Εφραίμ;
Περιδιαβαίνοντας ένα ένα τα κεφάλαια του βιβλίου συνειδητοποιούμε αμέσως πως βρισκόμαστε σ’ έναν ποικιλόμορφο ιστό ανθρώπινων ψυχών, με ιστορίες που διασταυρώνονται, εξελίσσονται και δημιουργούν νέες, απρόβλεπτες καταστάσεις που προσωπικά μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον στη ροή τους.
Η πλοκή διαδραματίζεται στην Ελλάδα του σήμερα όπου η ανάγκη για προσωπική καθιέρωση και κατάκτηση των προσωπικών στόχων των πρωταγωνιστών, τους ωθούν στο ν’ αποζητήσουν μια χείρα βοηθείας από μια μάγισσα: Την Πλουμίνα-Ζαΐρα Ζωγραφιά. Πλουμίνα ήταν η γιαγιά μου (…) Ζαΐρα λεγόταν η άλλη μου γιαγιά (…) Όταν ήμουν μικρή, όλοι έλεγαν πως ήμουν όμορφη σα ζωγραφιά και έτσι... όπως συστήνεται η ίδια στην αρχή της ιστορίας.
Καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας όμως, οι ήρωες δεν δρουν ως άβουλα όντα, ούτε μένουν βαλτωμένοι στα προβλήματά τους. Απεναντίας, αναρωτιούνται, ποθούν και ψάχνουν για την ουσία της αλήθειας. Έτσι, δεν είναι λίγες οι φορές που θα τους συναντήσουμε να αναφωνούν: Τι ακριβώς σημαίνει "βλάσφημος" και ποιος ορίζει τι είναι ιερό και τι όχι;
Γιατί, αν οι άνθρωποι γίνονταν στ’ αλήθεια ευτυχισμένοι, έστω με τη βοήθεια μιας μάγισσας, τότε ποιος θα ήταν άραγε ο ρόλος όλων εκείνων που επενδύουν στη δυστυχία τους για δικό τους όφελος και κέρδος;
Στη διάρκεια του μυθιστορήματος παρουσιάζονται συνεχώς απρόβλεπτες καταστάσεις που έχουν ως εφαλτήριο την δειλή καταγραφή μιας εξομολογητικής επιστολής, την ύπαρξη ενός ερωτικού τριγώνου, τις προσδοκίες που γεννιούνται με την ύπαρξη του άρτου της Εκάτης καθώς και τα όσα κρύβει μέσα του το συρτάρι των ανεκπλήρωτων και λησμονημένων επιθυμιών.
Επικεντρώνοντας στην Πλουμίνα, ο τρόπος που αυτή προσφέρει τις υπηρεσίες της στο κοινό αποδεικνύεται ένα τόσο σύνθετο μα και απλό συνάμα θέμα:
Την ώρα της "εργασίας", η Πλουμίνα μηδένιζε το χρόνο, περνούσε σε άλλη διάσταση υπερνικώντας το Εγώ. Παρ’ όλ’ αυτά ήταν πολλές οι επιθυμίες που μάλλον δε θα πραγματοποιούνταν ποτέ είτε γιατί οι άνθρωποι που τις είχαν δεν πίστευαν αρκετά σε αυτές (…) είτε επειδή υπήρχαν (…) και άλλες δυσκολίες και δαιμόνια τα οποία ούτε μια μάγισσα δεν ήταν δυνατόν να υπερνικήσει. Άλλωστε, το πεπρωμένο κάθε ανθρώπου είναι μάλλον αδύνατον να νικηθεί, και αυτό το γνώριζε καλά η ίδια.
Μια δεύτερη ανάγνωση του έργου, μας φέρνει στην επιφάνεια και κάποια άλλα, σημαντικότατα στοιχεία: Την προσπάθεια της συγγραφέως να εξηγήσει τα πως και τα γιατί που συνάδουν της επιλογής των ανθρώπων να εμπιστεύονται το μέλλον τους στην συμβολή μιας ανώτερης δύναμης. Ασχέτως μάλιστα τα πόσα αγαθά ή μιαρά πράγματα πρέπει να τελέσουν ως ανταπόδοση για να τα καταφέρουν, βρίσκοντας έτσι μια σανίδα σωτηρίας η οποία και πιστεύουν πως αρκεί για να ζουν εσαεί τα όσα ποθούν.
Εν κατακλείδι, θεωρώ πως πρόκειται για ένα έργο με γρήγορη και ουσιαστική ροή για την προσοχή, την κατανόηση και το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Περιέχει στιγμές που κάλλιστα εντοπίζονται στα σύγχρονα σήριαλ, με όλο το χιούμορ και την σοβαρότητα που αυτά περιέχουν.
Συγχρόνως θεωρώ πως μεταφέρεται με γλαφυρό τρόπο από την πένα της συγγραφέως το εύρος της ψυχοσύνθεσης του εκάστοτε ήρωα, μεταλαμπαδεύοντάς μας στο έπακρο τα κίνητρα των πράξεων τους.
Εννοείται πως θα το ξαναδιάβαζα ευχαρίστως κάθε που θα ήθελα να περάσω μια ευχάριστη μέρα, κρατώντας όλη την ζωντάνια και την θετική ενέργεια που αποπνέει μες από τις περιπέτειες που εκτυλίσσονται στις σελίδες του!
Καλή σας ανάγνωση!
Το μυθιστόρημα της Μάρως Λεονάρδου, Καφές με ζάχαρη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Περισσότερα από/για τη Μάρω Λεονάρδου:
Οι πλαγιογραμμένες εκφράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο και συγκεκριμένα από τις σελίδες 12, 96, 81, 90 και 86
