Γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Είμαστε ένας σωρός από πέτρες
στον ουρανό,
ένα δάσος με ξεριζωμένα δέντρα
σε ξερές κοίτες.
Είμαστε το ψωμί των εραστών,
ζυμωμένο
στα σύννεφα και τις λόχμες.
Είμαστε το ξύλο
από τα αλέτρια,
σαν σκίζουν τα σωθικά της γης
και αστέρια σπέρνουν.
Είμαστε οι αχθοφόροι
που το αλάτι της ιστορίας
στις προσευχές κουβαλάμε,
για να γεμίζουν τα βλέμματα
πίστη κι ελευθερία.
Είμαστε οι πολεμιστές
που δεν λιποψυχούν
μπροστά στον πόνο και τα δάκρυα.
Είμαστε η μουσική
που ακούγεται απ’ τα λιμάνια
και τις φάμπρικες,
τις νύχτες.
Είμαστε τα φιλιά της νιότης
κι οι -ήσυχες- αγάπες των γηρατειών.
Είμαστε το αμυδρό φως
που προβάλει από τις πορτοκαλιές,
στολίζοντας τις λέξεις
και τον δρόμο του θανάτου.
Copyright © Χριστόφορος Τριάντης All rights reserved, 2017
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από φωτογραφία της σελίδας Act & Art Photography
Του ίδιου:
