koukidaki: «Διψάω», Σοφία Κραββαρίτη

Τι εστί έρως;

Σ.Κ.: Γέλιο. Δάκρυ. Χαρά. Λύπη. Ζεστασιά. Αϋπνία. Χτυποκάρδι. Προσμονή. Ανάσα. Ζωή.

Πιστεύεις στα ζώδια;

Σ.Κ.: Είμαι Υδροχόος. Ταιριάζω με όποιον μου κάνει κλικ, ό,τι κι αν είναι αυτός. Έχω μόνιμα ανάδρομο πάνω μου επειδή είμαι στριμμένη, κυκλοθυμική και ιδιότροπη. Αυτά.

Τι δώρο θα έκανες σε έναν εχθρό σου;

Σ.Κ.: Βιβλίο με τον τίτλο: “10 λόγοι που θα σε κάνουν να μετανιώσεις αν δεν φύγεις από κοντά μου” γραμμένο από μένα.

Έχεις κατοικίδιο;

Σ.Κ.: Τώρα όχι. Αλλά επιθυμώ να έχω πάλι. Τα αγαπώ.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;

Σ.Κ.: Παναθηναϊκός και Γιουβέντους. Από παλιά. Μη με ρωτήσεις και πολλά.

Καραμελάκια ή σοκολατάκια;

Σ.Κ.: Σοκολατάκια τζοκόντα και φερέρο. Λατρεία.

Μαύρο ή άσπρο;

Σ.Κ.: Ασπρόμαυρο. Λατρεύω τον τρόπο που εισχωρεί το ένα μέσα στο άλλο, λατρεύω τον συμβολισμό του.

Τι πρέπει να συμβεί μια τέλεια μέρα;

Σ.Κ.: Να ξαπλώσεις το βράδυ και να διαπιστώσεις πως χαμογελάς ακόμα επειδή βρήκες χιλιάδες πράγματα μέσα στη μέρα που σε έκαναν να απολαμβάνεις τη ζωή.

Τι νούμερο παπούτσι φοράς;

Σ.Κ.: Γυναικείο φυσικά. 41. (Ναι, αυτό είναι το γυναικείο)

Έχεις χόμπι;

Σ.Κ.: Υπήρξα για λίγο μέλος σε μια θεατρική ομάδα, αλλά η μετακόμιση σε άλλη πόλη με ανάγκασε να σταματήσω. Θα ήθελα να το ξανακάνω, όπως και να προλάβω ν' ασχοληθώ με την φωτογραφία που αγαπώ πολύ.

Ποιο τραγούδι αφιερώνεις στον/στην αγαπημένο/-η σου;

Σ.Κ.: Γνωρίζει μόνο αυτός και αυτή είναι η αξία του τραγουδιού.

Γράψε μου ένα μυστικό

Σ.Κ.: Ένα μυστικό.

Πεινάς;

Σ.Κ.: Διψάω.

Τι γνώμη έχετε για τον κτήτορα;

Σ.Κ.: Άτομο σοβαρό και αξιόλογο, γλυκό και δοτικό κερδίζει συμπάθειες και εντυπώσεις. Γνωρίζει την εκτίμησή μου.

Ποιο φαγητό θα ήθελες να είσαι και ποιος θα ήθελες να σε φάει;

Σ.Κ.: Κάποια γεύση ξεχωριστή, πρωτόγνωρη, ίσως και πείραμα κάποιου που αγαπά την δημιουργία και θέλει να δοκιμάσει κάτι που μόνο ο ίδιος γνωρίζει τα συστατικά του.

Αν ήσουν λουλούδι, ποιο θα διάλεγες;

Σ.Κ.: Πάντα τριαντάφυλλο. Μόνο τριαντάφυλλο. Και όχι του συνόλου. Εκείνο που νιώθει ξεχωριστό επειδή το φροντίζουν. Εκείνο που αγαπήσαμε από τον λατρεμένο “Μικρό Πρίγκιπα”.

Πότε δάκρυσες τελευταία φορά και γιατί;

Σ.Κ.: Πολύ πρόσφατα. Πίστεψα κάτι που δεν ίσχυε.

Τι όνειρο είδες χθες το βράδυ; (Έστω στην λογοκριμένη του έκδοση)

Σ.Κ.: Δεν θυμάμαι. Ξέρω όμως τι θα ήθελα να δω. Και μάλιστα στην απαγορευμένη του έκδοση. Αλλά μιας και δεν το είδα, δεν το αναφέρω.

Ποιο στιχάκι ή μέρος βιβλίου σε έχει σημαδέψει;

Σ.Κ.: Στο βιβλίο του Τομ Ρόμπινς “Ο Τρυποκάρυδος” η πριγκίπισσα Λη-Τσέρι αναφέρεται στον αγαπημένο της "παράνομο": “Θα τον ακολουθήσω ως την άκρη του κόσμου”. “Ναι χρυσή μου, μόνο που ο κόσμος δεν έχει άκρη”... Συγκλονιστικό. Πόσο μάλλον επειδή απέδειξε ότι το εννοούσε.

Πότε αδιαφόρησες τελευταία φορά και γιατί;

Σ.Κ.: Το κάνω συνεχώς για πάρα πολλά πράγματα που απλά δε μου κάνουν.

Τι είναι για σένα η ζωή;

Σ.Κ.: Αέρας. Σε πάει παντού και σου φέρνει πολλά μπροστά σου χωρίς να τα ζητήσεις. Δεν έχεις παρά να διαλέξεις τι θα κρατήσεις. Και βροχή. Πότε προσπαθείς να προφυλαχθείς και πότε αφήνεις να πέσει πάνω σου λυτρωτική.

Υπάρχει περίπτωση να μην έχεις απογοητεύσει τον 12χρονο εαυτό σου;

Σ.Κ.: Ούτε μία. Αντιθέτως περιμένει να δει πότε θα εφαρμόσω επιτέλους αυτά που του υποσχέθηκα. Το βασικό είναι πως έπαψε να νιώθει οργή.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ψέμα που είπες στον εαυτό σου;

Σ.Κ.: Κάτι πολύ πρωτότυπο. Ότι δεν πονάω.

Ποια είναι η πρώτη σου αγάπη;

Σ.Κ.: Τον έλεγαν Ηλία και είχε γαλάζια μάτια. Από τους έρωτες που μένουν στα βλέμματα και στα αμήχανα λόγια.

Γράψε δύο συναισθήματα που σ’ αντιπροσωπεύουν

Σ.Κ.: Πάθος και τρέλα.

Τι ήταν αυτό που περίμενες από τη ζωή και δεν το πέτυχες ως σήμερα;

Σ.Κ.: Να ασχοληθώ με το θέατρο. Δυστυχώς δεν επέμενα όταν έπρεπε. Δε μου φταίει η ζωή.

Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες;

Σ.Κ.: Θα πήγαινα σε δραματική σχολή τότε που το θέλησα. Και αυτή είναι η ακίνδυνη διαδρομή. Αλλιώς... πολλά. Δυστυχώς.

Πως βλέπεις τη ζωή σου σε τριάντα χρόνια;

Σ.Κ.: Σε νησί δίπλα στη θάλασσα, σοφότερη κι ευτυχισμένη. Δεν ξέρω μόνο τι χρώμα θα έχω τα μαλλιά μου.

Ποιος/ποια είναι ο/η καλύτερος/-η φίλος/-η σου;

Σ.Κ.: Η κολλητή μου από το σχολείο που με ξέρει καλύτερα από τον καθένα.

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου φοβία;

Σ.Κ.: Ο θάνατος.

Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έκανες στα μαθητικά σου χρόνια;

Σ.Κ.: Περίοδο εξετάσεων, ισχυριστήκαμε με μια φίλη ότι θα διαβάσουμε και φύγαμε να πάμε βόλτα στην Πάτρα. Περίπου 01.00 το βράδυ που γυρίσαμε, συναντήσαμε στον δρόμο τις μανάδες μας που είχαν βγει με το αυτοκίνητο και μας έψαχναν. Έτρεξα στο σπίτι και κουκουλώθηκα. Τι να σώσεις...

Σε ποια ερώτηση θα ήθελες να απαντήσεις;

Σ.Κ.: Ποια είναι η πόλη των ονείρων σου; Ρώμη. Η αιώνια πόλη! Ρώμη της αναγέννησης, Ρώμη του έρωτα, Ρώμη του ονείρου! Δεν είναι τυχαίο πως “όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη”.

Με ποιον επώνυμο θα θελες να ναυαγήσεις σε έρημο νησί;

Σ.Κ.: Τι ερώτηση! Με τον Τζόνι Ντεπ φυσικά. Δεν είναι αυτονόητο;

Θάλασσα ή βουνό;

Σ.Κ.: Θάλασσα. Την αγαπώ από παιδί. Με πάθιαζε πάντα. Γαλήνια, φουρτουνιασμένη, να είναι πάντα εκεί. Να πετάξεις μέσα τις σκέψεις σου και να τις ταξιδέψουν τα κύματα. Να γαληνέψει το μάτι σου με το άπειρο μπλε. Να αγκαλιάσουν τα νερά της το κορμί σου και να γίνεις ένα με το γαλάζιο της και την απεραντοσύνη της.

Ποια εποχή θα ήθελες να ήσουν;

Σ.Κ.: Χειμώνας. Παγωμένος, αλλά και ζεστός μπροστά στο τζάκι. Ερωτικός, σε κάνει ν' αναζητάς το ταίρι σου. Δυνατός, επιβλητικός και με τις αλκυονίδες μέρες του να σου υπενθυμίζουν πως δεν έχει χάσει την ζεστασιά του. Αντιθέτως σε κάνει να την εκτιμάς και να την χαίρεσαι περισσότερο. Και ελπιδοφόρος με μια άνοιξη να προσμένεις. Με λίγα λόγια, απλά αγαπημένος.

Πιστεύεις στην τύχη;

Σ.Κ.: Όχι. Όπως δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Θεωρώ πως όλα είναι αλυσίδα ενός μηχανισμού που οι ίδιοι ορίζουμε. Το να πιστεύεις στην τύχη, σημαίνει αδράνεια. Τίποτα δεν έρχεται μόνο του. Η κάθε πράξη μας, καθώς και σκέψη μας, καθορίζει αυτό που είμαστε, αυτό που θα μας συμβεί.

Γράψε μου μια ερώτηση από το σχολικό λεύκωμα που θα ήθελες να απαντηθεί σήμερα

Σ.Κ.: Που θα ήθελες να βρισκόσουν αυτή τη στιγμή;

Υστερόγραφο

Σ.Κ.: Μεγαλώνουμε κλειδώνοντας το παιδί που κρύβεται μέσα μας. Ας του ανοίξουμε την πόρτα να βγει. Αυτός ο κόσμος χρειάζεται λίγη αθωότητα. Και βλέμμα καθαρό. Αυτό του παιδιού. Του σοφού παιδιού.

Απάντησε ο/η

Σοφία Κραββαρίτη