«Να ονειρευτώ ξανά» ονομάζεται το νέο μυθιστόρημα και τέταρτο κατά σειρά, της συγγραφέως Ιφιγένειας Τέκου, που κυκλοφόρησε μέσα στο 2016 από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Όπως μαρτυρά και ο έντονα συναισθηματικά φορτισμένος τίτλος του, πρόκειται για ένα καθαρόαιμο αισθηματικό μυθιστόρημα με κάποιες αποχρώσεις κοινωνικού μυθιστορήματος, που αποπνέει αρώματα φτιαγμένα με υλικά το όνειρο, την ελπίδα και την αισιοδοξία.
Ένας τίτλος πολλά υποσχόμενος για ένα λογοτεχνικό ταξίδι σε θάλασσες άπειρων συναισθημάτων.
Δυστυχώς όμως, για μένα το ταξίδι αυτό ναυάγησε αρκετά νωρίς…
Η ιστορία του βιβλίου διαδραματίζεται στην Κέρκυρα με φόντο την κατοχική Ελλάδα όπου δύο νέοι άνθρωποι, η Μαργαρίτα και ο Γιάννης συναντιούνται αναπάντεχα κάτω από αρκετά δυσμενείς συνθήκες και πυροδοτείται η απαρχή ενός μεγάλου έρωτα, που τους παρασύρει στη δίνη του.
Όνειρα που δυστυχώς θα γκρεμιστούν σύντομα από τους «σεισμούς» της σκληρής και σκοτεινής πραγματικότητας. Η Μαργαρίτα θα βρει το αποκούμπι της στην Ρουμπίνα, μια γυναίκα με εξίσου πονεμένη ιστορία ζωής, η οποία θα της σταθεί σαν πραγματική φίλη-αδερφή, μέχρις ωσότου τις χωρίσει η απάνθρωπη μοίρα.
Κι έτσι, η συγγραφέας θα αρχίσει να ξετυλίγει παράλληλα τις κουβαρίστρες-ζωές των δύο ηρωίδων ξεδιπλώνοντας σταδιακά τα μπερδεμένα νήματα τους. Στις ζωές τους θα προστεθεί κι η αφήγηση της αινιγματικής ζωής της Στυλιανής, μιας μεγάλης ηλικιακά γυναίκας, που κρύβει τα δικά της μυστικά…
Πόνος, μοναξιά, δύσκολες συνθήκες διαβίωσης διέπουν την καθημερινότητα τους.
Μια καθημερινότητα γκρίζα, που όμως κάποιες ακτίνες φωτός θα καταφέρουν να την φωτίσουν διαπερνώντας τα παχιά σύννεφα της δυστυχίας, σκορπώντας απλόχερα ελπίδα κι αισιοδοξία.
Ο λόγος της συγγραφέως απλός, γλαφυρός, ρέον, διαποτισμένος με ιδιαίτερα στοιχεία προφορικότητας, που χρησιμοποιούνται έμμετρα, δίχως να δυσχεραίνουν τον τρόπο που κυλά η πλοκή της ιστορίας και να κουράζουν με την τοπική νησιώτικη διάλεκτο που χαρακτηρίζει τους διαλόγους, οι οποίοι εναλλάσσονται με έντονα περιγραφικά εδάφια άκρατου λυρισμού, που συνδυαστικά αποτελούν τα καταλληλότερα υλικά για την κατασκευή ολοζώντανων εικόνων.
Γενικά λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένο το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι ικανοποιητικός. Δεν κουράζει, ρέει ανεμπόδιστα δημιουργώντας έναν γοργό ρυθμό ανάγνωσης, προξενώντας κάποιο ενδιαφέρον, καθώς συνδυάζεται με την αναφορά σε κάποια κοινωνικά ζητήματα, με κυρίαρχα αυτά της θέσης της γυναίκας εκείνη την εποχή, καθώς και τη βία, την υποτίμηση και την έλλειψη κάποιων δικαιωμάτων που υφίσταντο οι γυναίκες μέσα στον γάμο τους.
Ωστόσο, το «Να ονειρευτώ ξανά» ήταν ένα ανάγνωσμα που δεν κατάφερε να αγγίξει τις αναγνωστικές μου χορδές.
Να πλάσει μέσα μου δυνατά συναισθήματα και να με καθηλώσει με την εξέλιξη της ιστορίας του.
Δεν κατάφερε να με συναρπάσει και να με παρασύρει στη δίνη των γεγονότων που «αναπάντεχα» έπλητταν τις ζωές των ηρωίδων.
Κι αυτό συνέβη γιατί η πλοκή του μυθιστορήματος ήταν προβλέψιμη σε μεγάλο βαθμό.
Η συγγραφέας αν και ξεκίνησε ελπιδοφόρα και προσωπικά για μένα πολύ δυνατά την ιστορία της υπέπεσε σε πολυάριθμα συγγραφικά κλισέ, αναφορικά με τα μυθιστορήματα που εκτυλίσσονται την εποχή εκείνη, με αποτέλεσμα το κείμενο να αποδυναμωθεί γιατί δε φέρει τη δική του πρωτότυπη πνοή.
Οι περιγραφές κι οι σκέψεις των ηρώων της, καθώς και τα γεγονότα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη ζωή τους κινήθηκαν σε πολύ κοινότοπους δρόμους, ώστε η συγγραφέας να μου στερήσει το αίσθημα της έκπληξης και την ενεργοποίηση τη ενσυναίσθησης μου, για να καταφέρει η αναγνωστική μου ύπαρξη να αισθανθεί τα συναισθήματα των ηρώων. Προφανώς, σε αυτό συντέλεσε και το γεγονός πως η σκέψη μου πολλές φορές έτρεχε μπροστά προβλέποντας τις μετέπειτα εξελίξεις της πλοκής, η οποία σε δοκιμασμένους αναγνώστες ή λάτρεις του συγκεκριμένου είδους λογοτεχνίας θα αποκαλυφθεί σχετικά γρήγορα, με αποτέλεσμα να διαλύεται η όποια αναγνωστική ατμόσφαιρα επιχειρούσε να χτίσει η συγγραφέας.
Σίγουρα, όλα τα παραπάνω αποτελούν μία καθαρά υποκειμενική θέαση του συγκεκριμένου μυθιστορήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η συγγραφέας δεν διαθέτει τα κατάλληλα υλικά, όπως η αφηγηματική δεινότητα, για να δημιουργήσει μελλοντικά ένα μυθιστόρημα που να καλύψει και τις δικές μου αναγνωστικές ανάγκες.
Ελπίζω λοιπόν, όλοι όσοι το διαβάσετε να σας αγγίξει και να σας χαρίσει αλησμόνητες στιγμές διαβάσματος. Όπως και να ‘χει το νέο αυτό πόνημα της συγγραφέως εύχομαι να είναι καλοτάξιδο.
Το μυθιστόρημα της Ιφιγένειας Τέκου, Να ονειρευτώ ξανά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Διαβάστε ένα απόσπασμα!
Περισσότερα από/για την Ιφιγένεια Τέκου:
