Πρόκειται για μια ιστορία που στην έναρξη της πλοκής της συναντούμε μια τεχνητή "βιτρίνα" ανεμελιάς, η οποία κάνει μια απόπειρα να μας εκπλήξει με τα γεγονότα που παρουσιάζονται στην συνέχεια της ιστορίας. Εκεί, που η φοιτήτρια Δάφνη εξαναγκάζεται από τους πλούσιους γονείς της να μεταβεί για λίγες μέρες στην Ιθώμη για να γνωρίσει την συνονόματη αδερφή του παππού της. Καθυστερώντας έτσι λίγο τις προγραμματισμένες διακοπές με τους φίλους της. Φτάνοντας στον προορισμό της την περιμένει μια έκπληξη, καθώς παρ’ ότι αναμένει να συναντήσει μια γηραλέα αμερικανοθρεμμένη γυναίκα, εντούτοις βρίσκεται μπρος σε μια ώριμη, κομψή, ενεργή και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που υπεραγαπά την Ελλάδα. Μάλιστα μεσ' από τις διηγήσεις της μαθαίνει σύντομα πολλά σημαντικά στοιχεία του οικογενειακού τους δέντρου τα οποία μέχρι πριν αγνοούσε.
Αναπολώντας η πενηνταοκτάχρονη γυναίκα το παρελθόν, ξεκινά με τα κατορθώματα του καπετάνιου Στασινού Μπουονοντίο. Τότε που το 1825 βρίσκεται αποκλεισμένος στο Μεσολόγγι με την γυναίκα του την αρχοντοπούλα Εριέττα η οποία γεννά τον εφταμηνίτικο γιο του.
Η κατάσταση είναι δραματική και σε μια αντεπίθεση των απελπισμένων πολιορκημένων, ο πρόγονός τους πιάνει ομήρους τη δεκαπεντάχρονη ερωμένη και τη μάνα του Τούρκου πασά που πολιορκεί την πόλη από τη στεριά (…) Ο Στασινός και οι δικοί του φεύγουν ανενόχλητοι και οι Τουρκάλες απελευθερώνονται μόλις εκείνος κρίνει πως έχει αποσοβηθεί ο κίνδυνος.
Τα επόμενα χρόνια τα χώματα της Ιθώμης, που γίνεται το νέο τους σπιτικό, είναι πια ελεύθερα από τον ζυγό των κατακτητών, στεγάζοντας εκεί το ριζικό τους. Ακολουθούν διαφορετικές ερμηνείες σχετικά με τους λόγους του φονικού της γυναίκας του προγόνου τους και η ανηφόρα από το παρελθόν στο μέλλον συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον.
Σύντομα η νεαρή Δάφνη εντοπίζει στο πρόσωπο της γυναίκας που έχει απέναντί της εξωτερικές ομοιότητες που στέκουν δύσκολο να περάσουν απαρατήρητες από την προσοχή της. Πρόκειται μάλιστα για τόσο αξιοσημείωτο γεγονός που μέχρι και ο υπηρέτης Ετεοκλής της αναφέρει ότι: Δεσποινίς, είστε μια οπτασία! Ίδια η κυρία στα νιάτα της.
Οι ίντριγκες, η «ανάσταση» καταστάσεων που διαδραματίστηκαν σε περασμένους αιώνες ως και χρόνια πριν, κάτω απ’ την σκέπη διαφορετικών ηθών και εθίμων συνθέτουν ένα σκηνικό που μας ωθεί να συμμεριστούμε τα συναισθήματα των ηρώων που επιδίωξαν να ζήσουν με κάθε κόστος τα όνειρα τους.
Κι όπως της υπενθυμίζει η συγγενής της: Οι κώδικες τιμής ήταν εντελώς διαφορετικοί απ’ αυτούς που ισχύουν σήμερα, Δαφνούλα μου. Υπήρξαν γενιές αντρών που μεγάλωσαν με αποκλειστικό σκοπό να πάρουν το αίμα της οικογένειας τους πίσω και να ξεπλύνουν το άγος.
Κοινός παρονομαστής της ζωής των ηρώων που μας συστήνονται δίνοντας τη σκυτάλη στους μεταγενέστερους είναι η αρμύρα της θάλασσας, η σκιά του πολέμου και το κίνητρο της αγάπης.
Ένα από τα «αγκάθια» που εντόπισα σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσής, στάθηκε η συχνή χρησιμοποίηση ξένων λέξεων-φράσεων από την συγγραφέα, δίχως ωστόσο να δίνεται κάποια απαιτούμενη επεξήγηση για την σημασία τους. Κάτι που αυτομάτως σήμαινε πως έπρεπε να σταματώ και να κάνω μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο για την ερμηνεία τους.
Αυτό συμβαίνει από την αρχή με το colpo grosso και το Murphy’s law, ως το Fluctuat nec mergitur λίγο πριν το τέλος. Η προσωπική μου αίσθηση είναι πως εάν εξέλειπαν αυτές οι αναφορές, τότε πιστεύω, θα ήταν ακόμη πιο δοτικό και αναγνωστικά ευχάριστο το αποτέλεσμα.
Καλή σας ανάγνωση!
Το μυθιστόρημα της Γκρέτας Χριστοφιλοπούλου, Εφαπτόμενες ζωές, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Στο οπισθόφυλλο λέει:
Τεργέστη, Μάρτιος 1824. Η αριστοκρατία φοράει τις μάσκες της, ντύνεται στα βελούδα και στα μετάξια και ετοιμάζεται να ξεφαντώσει στο Παλάτσο ντελ Φιόρε την τελευταία νύχτα της Αποκριάς. Αυτή τη νύχτα ο Στασινός Μπουονοντίο ενώνει τα χέρια του με εκείνα της Eριέττας Φόσκολι και της αποκαλύπτεται. Ο έρωτάς τους θα επηρεάσει καταλυτικά την πορεία του εμπορικού και εφοπλιστικού οίκου του, αλλά και τη μοίρα των ναυσίβιων και μη απογόνων του.
Οι Εφαπτόμενες Ζωές εξελίσσονται σε χρόνια συναρπαστικά και σκληρά, ποτισμένα με την αρμύρα της θάλασσας και την αψιά μυρωδιά που απόθεσε πάνω τους το μπαρούτι.
Θρυλικοί θαλασσοπόροι χαράζουν τη ζωή τους σε ναυτικά ημερολόγια και σε γράμματα σφραγισμένα με ισπανικό κηρό. Αρχόντισσες αναλαμβάνουν δράση, ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς, και αποτυπώνουν τις σκέψεις τους σε αριστουργηματικά χειροποίητα επιστολόχαρτα που φέρουν το οικόσημό τους.
Το βιβλίο παρακολουθεί την ιστορία μιας οικογένειας, που εκτυλίσσεται στην Τεργέστη, στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, στα μαυροθαλασσίτικα λιμάνια, στην Πόλη, στη Βοστόνη, στο εκρηκτικό Παρίσι του Μεσοπολέμου, στη λεηλατημένη Σμύρνη του ’22, και φτάνει μέχρι την Καλαμάτα, την Ιθώμη και την Κηφισιά του σήμερα.
Η ζωή, ο θάνατος αλλά και ο έρωτας παίζουν μεγαλοφυή παιχνίδια στις γενιές των Μπουονοντίο, που θα δοκιμαστούν στη λυδία λίθο της Ελληνικής Επανάστασης, των βαλκανικών συρράξεων και των παγκόσμιων πολέμων, αποδεικνύοντας ότι η φράση που κοσμούσε το οικόσημό τους ήταν πάντοτε εν ισχύ, καθώς «κλυδωνίζονται, αλλά δε βυθίζονται».
Η Γκρέτα Χριστοφιλοπούλου είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, εξειδικευμένη στο οικονομικό ναυτιλιακό ρεπορτάζ. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Ναυτιλιακά & Ναυτικό Δίκαιο στο Λονδίνο και στη συνέχεια πήρε Μaster στον τομέα του Shipping Management.
Ασχολήθηκε αρχικά με το επιχειρηματικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Κέρδος και στη συνέχεια εργάστηκε ως ναυτιλιακή συντάκτις στην εφημερίδα Εξπρές, στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και στο Shipping Outlook, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε για πολιτιστικά θέματα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.
Από το 1986 μέχρι το κλείσιμο της ΕΡΤ, τον Ιούνιο του 2013, ήταν υπεύθυνη του ναυτιλιακού ρεπορτάζ στη ΝΕΤ 105,8, ενώ παρουσίασε στην τηλεόραση της ΝΕΤ τη σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Οι κυρίαρχοι των θαλασσών», με σημείο αναφοράς το ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα.
Έχει κάνει δεκάδες εισηγήσεις και παρουσιάσεις σε διεθνή συνέδρια, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ως πρόεδρος ή βασική εισηγήτρια, προσκεκλημένη πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, διεθνών ναυτιλιακών οργανισμών και φορέων της ναυτιλίας.
Είναι ιδρυτικό μέλος και διετέλεσε γενική γραμματέας της διεθνούς οργάνωσης Women’s International in Shipping and Trading Association, επίτιμο μέλος της Ναυτιλιακής Λέσχης Πειραιά, καθώς και του Greek Children Found – New York Memorial Cancer Center.
Το πρώτο της διήγημα, με τίτλο Πειραιάς και Piraeus, απέσπασε το δεύτερο βραβείο στον ετήσιο διαγωνισμό διηγήματος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, ενώ τον Απρίλιο του 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Η Τέχνη της Ζωής αποσπώντας διθυραμβικές αναφορές στις ειδικές σελίδες βιβλιοκριτικής.
Το 2005 κυκλοφόρησε μια εμπεριστατωμένη πολιτιστική μελέτη, με τίτλο Στου Κύκλου τα Γυρίσματα, ξετυλίγοντας ήθη, έθιμα, λαϊκές παραδόσεις και δοξασίες.
Το προηγούμενο μυθιστόρημά της, με τίτλο το Παλίμψηστο του Αρχιμήδη, ταξιδεύει τον αναγνώστη στις άγνωστες και απόκρυφες πτυχές της ιστορίας από το 287 π.Χ μέχρι σήμερα.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο και συγκεκριμένα από τις σελίδες 34, 35, 166, 243, 7, 8 και 286
