Μ.Α.: Η ανάγκη μου να ορίσω τη σχέση ανθρώπου-σκύλου σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Α.: Ανατρεπτικό.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που πρόκειται να το διαβάσει;
Μ.Α.: Να αφήσει την πόρτα ανοιχτή στην φαντασία του για να μην του γαβγίζει ο σκύλος μου να του ανοίξει.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Α.: Σ' ένα μικρό, αιγαιοπελαγίτικο νησί με ανοιχτό το εισιτήριο επιστροφής.
Όλοι μαζί θα φτιάχναμε τη συνταγή ενός καλύτερου κόσμου. Μη νομίζετε, δεν είναι τόσο δύσκολο. Από τα πρώτα υλικά είναι η ευγένεια και η κατανόηση.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Μ.Α.: «Η Αφρική γέννησε τη ζωή. Ο πολιτισμένος κόσμος, με την άνευ όρων και ορίων ευζωία που επιλέγει, σκοτώνει τη μάνα του και μαζί τις τύψεις του, για να μην του θυμίζουν τη βαθιά σκούρα καταγωγή του».
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Στο δελτίο τύπου γράφει:
«Αν μπορείς, αναμετρήσου με το βλέμμα ενός αδέσποτου σκύλου.»
Τι μπορεί να κάνει ο Κάιντ (Kind), ένα αδέσποτο Γκριφόν Φωβ της Βρετάνης, όταν γίνεται ο πλουσιότερος σκύλος του κόσμου; Μα, να πάρει υπό την προστασία του έναν αδέσποτο... άνθρωπο, και, όντας σκύλος, να αρχίσει να λειτουργεί κι ο ίδιος ως άνθρωπος!
Ο αδέσποτος άνθρωπος δεν είναι άλλος από τον Λαντλ, έναν προικισμένο άστεγο, που ξεναγεί τον Κάιντ στα σκοτεινότερα λαγούμια της αδίστακτης και αυτοκαταστροφικής ανθρώπινης φύσης. Οι διαδρομές που θα διανύσουν και οι ανεπανάληπτες εμπειρίες που θα μοιραστούν, ανατρέπουν τις γνωστές ισορροπίες ανθρώπου-ζώου.
Πρόκειται άραγε για μια ιστορία απέραντης φιλίας ή για μια ιστορία καλυμμένης κυριαρχίας; Αν είναι το πρώτο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει; Αν είναι το δεύτερο, ο άνθρωπος έχει τον τελευταίο λόγο ή ο σκύλος το τελευταίο γάβγισμα;
«H αγάπη είναι το μοναδικό ποτάμι διπλής κατεύθυνσης. Τα ζώα το γνωρίζουν καλά, γι' αυτό και συχνά κολυμπούν αντίθετα στο ρεύμα.»
